Misschien wel interessant. Oh nee, gewoon irritant." /> Misschien wel interessant. Oh nee, gewoon irritant." />
Asset 14

Cosmopolis

Regisseur David Cronenberg maakte Cosmopolis, naar het gelijknamige boek van Don DeLillo. Een futuristische film over een jonge miljonair die een dag lang in een limousine door een stad rijdt, op weg om zijn haar te laten knippen. Hij lijkt echter vastbesloten om alleen maar slechte beslissingen over zijn fortuin en leven te nemen. In combinatie met de chaos en ellende die hij op zijn pad tegen komt - waaronder een presidentiële stoet, antiglobaliseringsprotesten en de begrafenis van een beroemdheid - werkt hij zichzelf gedurende de dag steeds verder in de nesten.

Noor: Hoeveel mensen liepen er bij jullie de zaal uit?

Emma: Veel, ik denk wel acht.

Noor: De hele film was één groot symbool. Eén groot, vervelend en leeg symbool.

Emma: Ze spraken wel in mooie zinnen, vond ik.

Noor: Ja, maar die had de regisseur rechtstreeks uit het boek van Don DeLillo gekopieerd. Dat boek schijnt heel goed te zijn.

Hiske: Maar dit script sloeg nergens op. Nu werden het semi-pretentieuze zinnen die net niet op elkaar aansloten. Het leek geschreven door een groep eerstejaars filosofiestudenten die voor het eerst aan de paddo's zijn. "I feel located totally nowhere. But what is location?"

Noor: Haha, ja. "People will not die, they will drown in a stream of information."

Hiske: In de context van een boek kan ik me voorstellen dat zoiets mooi is, maar opgedreund door de hoofdrolspeler van Twilight is het echt om te janken.

Noor: Jij zat ook een beetje te huilen zag ik.

Hiske: Ja, uit wanhoop. Ik was bang dat de film nooit zou ophouden en ik voor altijd in die bioscoopzaal zou moeten blijven.

Emma: Maar hebben we dan niets geleerd? Een beetje?

Noor: We hebben geleerd over het falende kapitalisme.

Emma: Maar dat wisten we toch al? Die massaprotesten zijn er nu ook gewoon. Live, op straat. Dus wat dat betreft is deze film niet futuristisch genoeg.

Noor: Weer allemaal lege symbolen.

Hiske: Ja! Met dat dialoog waarin ze ratten met de munteenheid vervangen. "Wat als we zouden betalen in ratten?" Argh...

Emma: Je voelde echt dat de filmmakers vonden dat ze daarmee een gouden greep hadden gedaan. Echt zo tongue in cheek, dat ze daar meteen vijf vervolg-grappen op maakten. "Heb je vijf ratten voor een dollar?"

Hiske: Ook weer zoiets waarvan je misschien twee seconden denkt "misschien wel interessant", en dan: "oh nee, niet interessant, maar gewoon irritant". Het boek was misschien heel visionair, het is uit 2003. Daar kun je nog van zeggen: wauw, toen al een voorspelling van de financiële crisis. Maar deze film is van ver daarna, en dan kun je toch wel iets opwindender doen dan iets met dode ratten en de leegte van het grote geld?

Emma: Het is ook in zekere zin interessant, qua tijdsbeeld, dat het gaat over iemand die ontzettend bang is voor virussen. Die obsessief met zijn gezondheid bezig is, die zich steeds zorgen maakt over de veiligheid van zijn kogelvrije, gepantserde auto. Die obsessief elke rare plek op zijn lichaam in de gaten houdt. Die dokter zei over die moedervlek: "Let it express itself." Oftewel: laat het los. Maar hij is al te ver heen met zijn neuroses.

Hiske: Ik kon me van bepaalde scènes eigenlijk wel voorstellen dat ze in het boek grappig of opwindend zijn, maar in de film sloegen ze dood. Die Robert Pattinson deed het ook gewoon niet goed. Hij leek een soort jonge Robocop, maar dan met nog minder emoties.

Emma: Denk je dat dat de opdracht van de regisseur was? "Héél weinig emoties, Robert!"

Hiske: Haha. "Néé Robert, minder emotie! Je voelt te véél! De mensen moeten zich op geen enkele manier met je kunnen identificeren." Zijn doodenge vrouw kreeg waarschijnlijk hetzelfde advies.

Noor: Ja. wat was dat ook! Zij was dan zogenaamd de meest pure en serene vrouw op aarde. Met huidskleur-jurk en blond doorschijnend haar. Een dichteres, natuurlijk, die zich verliest in een boekenwinkel. Wat een cliché. "Kijk, kille miljonair: boeken, die hebben emotie, daar kan jij niet bij."

Noor: Op het einde schoot hij ook 'een gat in zijn hand'.

Emma: Oh, haha, dat snap ik nu pas.

Noor: Paf! Weer een symbolisch symbool.

Hiske: Hahahaha, maar dat is in het Engels helemaal geen uitdrukking! Ze hebben dus speciaal voor het Nederlandse publiek een lege metafoor erin geplaatst. Dat is dan wel weer sympathiek.

Emma: Alles was mogelijk. Het is een absurde film met een hoofdpersoon met Heel Veel Geld. Er kon dus van alles gebeuren, en toch deed hij niets interessants!

Noor: Ja, precies. We waren net zo verveeld als hij. Het publiek dacht hetzelfde als de hoofdpersoon: "Nou en?"

Emma: Dat had hij ook lekker voor zichzelf kunnen houden.

Noor: Ik las dat Robert Pattinson tegen David Cronenberg zei dat hij het script eigenlijk niet echt begreep. Toen zei de regisseur: dat komt nog wel. Dus dat krijgen wij straks ook naar ons hoofd geslingerd. Misschien zijn we wel te dom.

Hiske: Hahahaha, nou FUCK YOU DAVID CRONENBERG. Zijn we uitgepraat? Ik ga jam maken.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer