Misschien wel interessant. Oh nee, gewoon irritant." /> Misschien wel interessant. Oh nee, gewoon irritant." />
Asset 14

Cosmopolis

Regisseur David Cronenberg maakte Cosmopolis, naar het gelijknamige boek van Don DeLillo. Een futuristische film over een jonge miljonair die een dag lang in een limousine door een stad rijdt, op weg om zijn haar te laten knippen. Hij lijkt echter vastbesloten om alleen maar slechte beslissingen over zijn fortuin en leven te nemen. In combinatie met de chaos en ellende die hij op zijn pad tegen komt - waaronder een presidentiële stoet, antiglobaliseringsprotesten en de begrafenis van een beroemdheid - werkt hij zichzelf gedurende de dag steeds verder in de nesten.

Noor: Hoeveel mensen liepen er bij jullie de zaal uit?

Emma: Veel, ik denk wel acht.

Noor: De hele film was één groot symbool. Eén groot, vervelend en leeg symbool.

Emma: Ze spraken wel in mooie zinnen, vond ik.

Noor: Ja, maar die had de regisseur rechtstreeks uit het boek van Don DeLillo gekopieerd. Dat boek schijnt heel goed te zijn.

Hiske: Maar dit script sloeg nergens op. Nu werden het semi-pretentieuze zinnen die net niet op elkaar aansloten. Het leek geschreven door een groep eerstejaars filosofiestudenten die voor het eerst aan de paddo's zijn. "I feel located totally nowhere. But what is location?"

Noor: Haha, ja. "People will not die, they will drown in a stream of information."

Hiske: In de context van een boek kan ik me voorstellen dat zoiets mooi is, maar opgedreund door de hoofdrolspeler van Twilight is het echt om te janken.

Noor: Jij zat ook een beetje te huilen zag ik.

Hiske: Ja, uit wanhoop. Ik was bang dat de film nooit zou ophouden en ik voor altijd in die bioscoopzaal zou moeten blijven.

Emma: Maar hebben we dan niets geleerd? Een beetje?

Noor: We hebben geleerd over het falende kapitalisme.

Emma: Maar dat wisten we toch al? Die massaprotesten zijn er nu ook gewoon. Live, op straat. Dus wat dat betreft is deze film niet futuristisch genoeg.

Noor: Weer allemaal lege symbolen.

Hiske: Ja! Met dat dialoog waarin ze ratten met de munteenheid vervangen. "Wat als we zouden betalen in ratten?" Argh...

Emma: Je voelde echt dat de filmmakers vonden dat ze daarmee een gouden greep hadden gedaan. Echt zo tongue in cheek, dat ze daar meteen vijf vervolg-grappen op maakten. "Heb je vijf ratten voor een dollar?"

Hiske: Ook weer zoiets waarvan je misschien twee seconden denkt "misschien wel interessant", en dan: "oh nee, niet interessant, maar gewoon irritant". Het boek was misschien heel visionair, het is uit 2003. Daar kun je nog van zeggen: wauw, toen al een voorspelling van de financiële crisis. Maar deze film is van ver daarna, en dan kun je toch wel iets opwindender doen dan iets met dode ratten en de leegte van het grote geld?

Emma: Het is ook in zekere zin interessant, qua tijdsbeeld, dat het gaat over iemand die ontzettend bang is voor virussen. Die obsessief met zijn gezondheid bezig is, die zich steeds zorgen maakt over de veiligheid van zijn kogelvrije, gepantserde auto. Die obsessief elke rare plek op zijn lichaam in de gaten houdt. Die dokter zei over die moedervlek: "Let it express itself." Oftewel: laat het los. Maar hij is al te ver heen met zijn neuroses.

Hiske: Ik kon me van bepaalde scènes eigenlijk wel voorstellen dat ze in het boek grappig of opwindend zijn, maar in de film sloegen ze dood. Die Robert Pattinson deed het ook gewoon niet goed. Hij leek een soort jonge Robocop, maar dan met nog minder emoties.

Emma: Denk je dat dat de opdracht van de regisseur was? "Héél weinig emoties, Robert!"

Hiske: Haha. "Néé Robert, minder emotie! Je voelt te véél! De mensen moeten zich op geen enkele manier met je kunnen identificeren." Zijn doodenge vrouw kreeg waarschijnlijk hetzelfde advies.

Noor: Ja. wat was dat ook! Zij was dan zogenaamd de meest pure en serene vrouw op aarde. Met huidskleur-jurk en blond doorschijnend haar. Een dichteres, natuurlijk, die zich verliest in een boekenwinkel. Wat een cliché. "Kijk, kille miljonair: boeken, die hebben emotie, daar kan jij niet bij."

Noor: Op het einde schoot hij ook 'een gat in zijn hand'.

Emma: Oh, haha, dat snap ik nu pas.

Noor: Paf! Weer een symbolisch symbool.

Hiske: Hahahaha, maar dat is in het Engels helemaal geen uitdrukking! Ze hebben dus speciaal voor het Nederlandse publiek een lege metafoor erin geplaatst. Dat is dan wel weer sympathiek.

Emma: Alles was mogelijk. Het is een absurde film met een hoofdpersoon met Heel Veel Geld. Er kon dus van alles gebeuren, en toch deed hij niets interessants!

Noor: Ja, precies. We waren net zo verveeld als hij. Het publiek dacht hetzelfde als de hoofdpersoon: "Nou en?"

Emma: Dat had hij ook lekker voor zichzelf kunnen houden.

Noor: Ik las dat Robert Pattinson tegen David Cronenberg zei dat hij het script eigenlijk niet echt begreep. Toen zei de regisseur: dat komt nog wel. Dus dat krijgen wij straks ook naar ons hoofd geslingerd. Misschien zijn we wel te dom.

Hiske: Hahahaha, nou FUCK YOU DAVID CRONENBERG. Zijn we uitgepraat? Ik ga jam maken.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer