De cover: het sneue familielid in de popmuziek. Even vaak verguisd als bejubeld. Zoals iemands boekenkast iets zegt over zijn of haar smaak, vertellen covers iets over de invloeden en voorkeuren van een artiest. In een drieluik proeft hard//hoofd van het muzikale fenomeen dat coveren is. In deel III duiken de hard//hoofd-redacteuren hun platenkast in, op zoek naar hun favoriete covers en interpretaties die het origineel overstijgen of aanvullen. Luister de mixtape hier via Spotify of hier via YouTube, met een platenhoes door illustrator Joost Dekkers.
Illustratie: Joost Dekkers
Tracklist:
1. Nouvelle Vague - Too Drunk to Fuck (Anna, orig. Dead Kennedys)
2. The Kik - Simone (Timo, orig. The Allusions - The Dancer)
3. Antony & The Johnsons - Crazy in Love (Annette, or. Beyoncé)
4. Nirvana - Plateau (Emy, orig. Meat Puppets)
5. The Ramones - Let's Dance (Wouter, orig. Chris Montez)
6. Cake - I Will Survive (Annette, orig. Gloria Gaynor)
7. Joan Baez - It Ain't Me Babe (Sanne, orig. Bob Dylan)
8. House of the Rising Sun - Idris Muhammad (Anna, orig. traditional)
9. The Flaming Lips - Borderline (Kasper, orig. Madonna)
10. Chromatics - Into The Black (Timo, orig. Neil Young)
11. Tori Amos - '97 Bonnie & Clyde" (Melle en Tirza, orig. Eminem)
12. David Bowie - Wild is the Wind (Kasper, orig. Dimitri Tiomkin and Ned Washington)
13. Nick Cave - I'm Your Man (Jan, orig. Leonard Cohen)
14. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ramblin' Man (Rutger, orig. Hank Williams)
15. Triggerfinger - Au Suivant (Katrien, orig. Jaques Brel)
16. Julie Pietri - Je Veux Croire (Jan, orig. Anita Meyer)
17. Sophie Hunger - Le Vent Nous Portera (Sophie, orig. Noir Désir)
18. Esther Phillips - And I Love Him (Meredith, orig. The Beatles)
19. Doc Watson - Summertime (Jan, orig. George Gershwin)
20. Janis Joplin – Piece of my heart (Emy, orig. Erma Franklin)
21. Pixies - In Heaven (Kasper)
22. Johnny Cash - One (Elon, orig. U2)
23. Daniel Kahn, Psoy Korolenko & Oy Division - Rakhmones Afn Tayvl (Tirza, orig. The Rolling Stones)
24. The Bees - A Minha Menina (Wouter, orig. Os Mutantes)
25. Jeff Buckley - Hallelujah (Rutger, orig. Leonard Cohen)
Luister de hele mixtape via deze Youtube-speler of hier via Spotify.
1. Nouvelle Vague - Too Drunk to Fuck (Anna, orig. Dead Kennedys)
Een vrouw die te dronken is om te, ahum, neuken, is toch waarschijnlijk een stuk dronkener dan een man die te dronken is om, tja. Dat maakt deze versie een stuk dramatischer dan het origineel, mede dankzij het gegil. Je zou kunnen zeggen dat wat de Dead Kennedys deden geen kunst is, maar probeer maar eens als jongedame zestien bier te drinken, dan een partijtje te knokken om vervolgens te dronken te zijn om te, nou ja, dat dus.
2. The Kik - Simone (Timo, orig. The Allusions - The Dancer)
Wat een geniaal Nederpopliedje is Simone, dacht ik toen ik de weergaloze hit van The Kik voor het eerst hoorde. En toen liet iemand me The Dancer horen, van de al laaaaang vergeten Australische groep The Allusions. Leg ze voor de grap eens naast elkaar: één op één, dus, maar dat maakt het nummer niet minder briljant. Gelukkig heeft Kik-frontman Dave von Raven er nooit een geheim van gemaakt alles bij elkaar te jatten.
3. Antony & The Johnsons - Crazy in Love (Annette, orig. Beyoncé)
Antony zorgt ervoor dat je bij het nummer van Beyoncé ineens een traan kan laten.
4. Nirvana - Plateau (Emy, orig. Meat Puppets)
Vanwege de wanhoop en verveling - een goede combinatie - die Kurt Cobain weet te leggen in de woorden "nothing on the top but a bucket and a mop and an illustrated book about birds". Bij Meat Puppets klinkt het rommelig en zeurderig.
5. The Ramones - Let's Dance (Wouter, orig. Chris Montez)
Het origineel van Chris Montez is heus een heel erg liedje, maar van de versie van de Ramones ga ik harder dansen. Het toont ook aan waar de Ramones de mosterd vandaan haalden: ouwe doo-wop.
6. Cake - I Will Survive (Annette, orig. Gloria Gaynor):
Meesterlijk gecoverd.
7. Joan Baez - It Ain't Me Babe (Sanne, orig. Bob Dylan)
Voor bijna alle liedjes van Bob Dylan geldt dat ze een stuk beter te harden zijn als Bob ze niet zelf zingt, met zijn stem als een knarsend tandwiel. Als ik Bob 'It ain't me babe' hoor reutelen denk ik: 'Hou toch op, oude zeikerd.' Als Bobs ex-geliefde Joan Baez het zingt, blijkt het een van de mooiste liedesliedjes ooit.
8. House of the Rising Sun - Idris Muhammad (Anna, orig. traditional)
Een superdansbare versie van de klassieker (een traditional) House of the Rising Sun, voor al uw feesten en partijen.
9. The Flaming Lips - Borderline (Kasper, orig. Madonna)
De meest geflipte coverband aller tijden, dat moeten wel The Flaming Lips zijn. En dat terwijl het natuurlijk helemaal geen coverband is; de psychedelische rockers schrijven op de eerste plaats zelf uiterst origineel werk. Toch staat het gezelschap uit Oklahoma altijd als eerste in de rij om aan een of ander tribute-schijfje een bijdrage te leveren en vullen ze hun b-kantjes doorgaans met interpretaties van andermans werk. Onder meer The White Stripes, Queen, Kylie Minogue en Radiohead werden onder handen genomen, en dan was er ook nog dat project waarbij ze met een paar collega-muzikanten The Dark Side Of The Moon in z’n geheel ombouwden. Maar wat mij betreft hun bijzonderste bewerking is die van Madonna-klassieker ‘Borderline’. Ze hebben (samen met Stardeath and White Dwarfs, de band van frontman Wayne Coynes neef Dennis) van dit schijnbare niemendalletje een echt Flaming Lips-nummer gemaakt, heftig en episch, maar weten hierin juist de essentie van het origineel te raken.
10. Chromatics - Into The Black (Timo, orig. Neil Young)
Spookachtig mooie - en wat pathetische - versie van Neil Youngs folk-rocktweeluik, die toentertijd zelf zijn eigen verlopen houdbaarheid bezong: "It's better to burn out than to fade away." Luisterde hij deze versie maar eens, in plaats van het maken van een nieuwe, volstrekt overbodige, Crazy Horse-plaat.
11. Tori Amos - '97 Bonnie & Clyde" (Melle en Tirza, orig. Eminem)
Melle: De covers op Tori Amos' coveralbum Strange Little Girls zijn haast allemaal sterk en soms radicaal anders dan het origineel. De hoogtepunten zijn het jakkerende Happines is a Warm Gun (origineel van The Beatles), maar vooral '97 Bonnie & Clyde. Eminem's heftige tekst over een, ehm, huiselijk drama wordt bij Amos een claustrofobische nachtmerrie vol ingehouden agressie.
Tirza: Tori Amos die Eminems '97 Bonnie & Clyde zingt vanuit het perspectief van de vrouw die vanuit de coverbak hoort hoe stoere Eminem zijn dochter vertelt hoe hij haar moeder gaat ombrengen. Over angstaanjagend gesproken.
12. David Bowie - Wild is the Wind (Kasper, orig. Dimitri Tiomkin and Ned Washington)
De kameleon van de popmuziek heeft natuurlijk geen covers nodig. Toch staat op bijna al zijn albums wel een nummer dat niet door hem geschreven is. Meestal is dit de minste track; soms een aardig opvullertje (‘It Ain’t Easy’ op Ziggy Stardust), soms een regelrechte draak (‘Across The Universe’ op Young Americans). Met Pin-Ups bracht hij zelfs een LP die uitsluitend uit covers bestond, zonder twijfel de minste plaat uit zijn gloriejaren. Waar Bowie in zijn eigen songs steeds iemand anders kan zijn, daar blijven zijn covers steevast als covers klinken. Maar één keer lukte het hem om een nummer van een ander te transformeren tot een nummer dat helemaal van hem werd en dat altijd van hem zal blijven en dat is ‘Wild Is The Wind’. Dit lied werd geschreven voor de gelijknamige film uit ’57, maar raakte twee jaar later bekend in de uitvoering van Nina Simone. Bowie liet zich inspireren door Simones versie, maar overstijgt zowel haar als zichzelf op deze adembenemende apotheose van zijn meesterwerk Station To Station uit ’76. Melancholie heeft nog nooit zo sensueel geklonken! Een griezelig detail: in die tijd poederde de Thin White Duke zo regelmatig zijn neus, dat hij zich de opnames van deze plaat in het geheel niet meer schijnt te kunnen herinneren.
13. Nick Cave - I'm Your Man (Jan, orig. Leonard Cohen)
Nick Cave doet Leonard Cohen bijna beter dan Leonard zelf.
14. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ramblin' Man (Rutger, orig. Hank Williams)
De verdomd lekkere versie van Hank Williams' Ramblin Man door zachte Belle and Sebastian-schoonheid Isobel Campbell en raspend Screaming Trees-beest Mark Lanegan. Haar geile gefluister op de achtergrond van zijn licht wanhopige bekentenis... Mooi. http://youtu.be/KgD-sT9rcV0
15. Triggerfinger - Au Suivant (Katrien, orig. Jaques Brel)
De band die veel van hun huidige fans te danken heeft aan het coveren van Lykke covert wel vaker nummers en dat doen ze niet onverdienstelijk. Ze hebben een erg mooie versie van ‘Au Suivant’ op hun debuutalbum staan. Brel bracht ‘Au Suivant’ meestal als een sketch. Een goede sketch dat wel, maar ik vind de militaire verwijzingen in de tekst van Brel, die juist het nummer zo sterk maken, in de cover muzikaal mooi vertaald door Triggerfinger. Meng dit met de stem van Block die alles laat klinken als seks, en je hebt een prachtige vertaling van dit Franstalige nummer.
16. Julie Pietri - Je Veux Croire (Jan, orig. Anita Meyer)
Dit vind ik dus niet eens heel stiekem erg cool: Julie Pietri 'Je veux croire'. Ou est la vérité? Hoe tof is dat?
17. Sophie Hunger - Le Vent Nous Portera (Sophie, orig. Noir Désir)
Bij de aftiteling van de indrukwekkende film Terraferma begon dit liedje, dat precies paste bij de knoop in mijn maag die daar zat vanaf het moment dat ik de hoofdrolspeler, ‘s nachts varend in de buurt van Lampedusa, met stokken Afrikaanse drenkelingen van zijn roeiboot zag slaan – zoveel dat hij ze toch nooit had kunnen meenemen en ze zijn bootje zouden laten zinken. Pas bij de zin “Le vent nous portera” herkende ik het origineel, een toch vrij feestelijk en ritmisch nummer van Noir Désir.
18. Esther Phillips - And I Love Him (Meredith, orig. The Beatles)
"The next person we've got on the show is someone who's done one of the best versions of one of our songs ever. Well that's what me and Paul think, and George and Ringo. And here she is, Miss Esther Phillips!"
19. Doc Watson - Summertime (Jan, orig. George Gershwin)
Sinds een paar maanden mijn absolute favoriet onder de duizenden uitvoeringen van Gershwins Summertime: Doc Watson. Deze YouTube-video erbij is helemaal perfect: prachtige foto's van Christine Osinski.
20. Janis Joplin – Piece of my heart (Emy, orig. Erma Franklin)
Klonk het bij Erma wel gezellig, een stukje van je hart afstaan, en nog een stukje, Janis laat het schrijnen, rocken, helemaal uit z’n voegen barsten.
21. Pixies - In Heaven (Kasper)
Jarenlang heb ik gedacht dat dit een eigen nummer van de Pixies was, tót die avond dat ik Eraserhead zag, het intens bizarre regiedebuut van David Lynch. Dit liedje was speciaal geschreven voor deze film en wordt daarin gezongen door een vrouwtje met bolle wangen die in een verwarming woont. Freaky shit, wat ik u brom. Nader onderzoek op het wereldwijde web leert dat het door tientallen obscure bandjes is gecoverd. Misschien is deze simpele song wel een code geworden om aan te geven dat je tot een of ander geheim genootschap behoort. Sinds ik de film zag, hoor ik in de Pixies-versie Black Francis als een maniakale duiveluitdrijver de angsten wegbrullen die de originele song ooit in hem teweeg zal hebben gebracht.
22. Johnny Cash - One (Elon, orig. U2)
Dit is een cover die laat zien dat hele goede nummers soms nog mooier kunnen worden uitgevoerd.
23. Daniel Kahn, Psoy Korolenko & Oy Division - Rakhmones Afn Tayvl (Tirza, orig. The Rolling Stones)
Dacht je dat The Rolling Stones stoere jongens waren met hun ode aan de duivel? De Jiddische versie van Sympathy for The Devil is veel angstaanjagender.
24. The Bees - A Minha Menina (Wouter, orig. Os Mutantes)
Sympathiek bandje van the Isle of Wight covert een sympathiek stelletje jaren '60-weirdo's uit Brazilië. Behalve dat hun Portugees een beetje vreemd schijnt te zijn volgens de YouTube-comments en ze hier en daar een beetje Engels zingen veranderden The Bees niets wezenlijks aan het liedje, en dat is maar goed ook.
25. Jeff Buckley - Hallelujah (Rutger, orig. Leonard Cohen)
Een oudere vriend (nee niet zo'n vriend) onderwees mij op de middelbare school in de edele popmuziek. Hij maakte mix-minidiscs (ja, minidiscs!) die ik als een devoot volger nummer voor nummer opslurpte. dEUS, Radiohead, Tool en obscuurdere namen. En Jeff Buckley. Ja, ik was het vleesgeworden tienercliche dat al snel een kleine obsessie ontwikkelde voor deze op vroege leeftijd, onder mysterieuze omstandigheden gestorven gitarist met falsettostem. Ik las zijn biografie en kocht alle albums die er nog uit dat lijk geperst konden worden. Maar hét nummer blijft natuurlijk die cover van Leonard Cohen, met die heerlijk melancholische zucht aan het begin. Pubermagie.
Lees ook Deel I uit het Cover-drieluik, waarin Melle een korte blik op de muziekgeschiedenis van originaliteit, en bekijk Deel II, waarin zangeres Janne Schra zichzelf opnieuw leert kennen dankzij een nummer van M. Ward.
