De komende acht zondagen duikt de redactie van hard//hoofd in haar herinneringen. Tijdens de manifestatie ‘Memory Machine‘ van culturele stichting Castrum Peregrini onderzoeken we de (on)betrouwbaarheid van het geheugen en de invloed die herinneringen hebben op onze identiteit. Vergeetzondagen – 15 februari t/m 5 april ‘Hoe oud was de man?’ vroeg de agent. ‘Twintig, vijfendertig,’ gokte... Lees meer

"Ritmisch dreunde ik wakker in de schemering." Over heipalen, en hoe ze kunnen zorgen voor een dagritme. Lees meer

Op dag drie van een zelfopgelegde detoxweek ontmoet Laura Stef, die haar vertelt over kannibalisme. Kauwend op weer een hand bessen klinkt dat heel aantrekkelijk. Lees meer

De Heer is terug van (nooit) weggeweest. Lees meer

De Hubo, een kleine doe-het-zelfzaak in Kirstens wijk, is een oase. "In de yogastudio verderop kom je misschien dichter bij je kern, maar hier vind je kleine ijzeren dingetjes die ervoor zorgen dat je deur weer makkelijk open en dicht gaat." Lees meer

Ik weet niet of zij weet wat Afrika is. Ik weet niet of Afrika weet hoe dankbaar er van haar gebruik wordt gemaakt in situaties als deze. Lees meer

“Over een chick die dood wil ofzo, maar dat is vet lastig dus belandt ze in een soort psychose en wordt ze opgenomen in een kliniek en daar ontmoet ze allemaal superchille mensen en dan wil ze ineens niet meer dood, Catharina heet ze of Marjolein ofzo, jeweetwel zo’n soort naam, van die schrijver Coolio weetjewel die we ook moesten lezen." Lees meer

Volgens Mirko zou de PvdA op de banken moeten staan nu. Lees meer

Weerloos liggen de ongewervelden te wachten op het mes van de oesterman, dat hij hanteert met een ijzeren handschoen aan, als een ridder met een maliënkolder en een zwaard. Lees meer

De beelden van Tarik Z maakten Rutger verdrietig. Zijn we niet allemaal een beetje in de war? Lees meer

Wat maakt het metamodernisme significant anders? Lees meer

Maartje neemt afscheid als adjunct-hoofdredacteur. 'Ik probeer geen spijt te hebben. Alles wat gezegd moest worden is gezegd, de wachtwoorden zijn overgedragen, het colofon is veranderd. Vanaf vandaag zijn Jan en ik gewoon redacteur. Ik moet nu weggaan, maar ik wil nog niet.' Lees meer

‘Ambulance, politie of brandweer?’ vroeg de alarmcentrale. Het was donderdagavond, een uur of tien en het regende. Ik vind het altijd heel wat om 112 te bellen, want ik ben een kind van de jaren tachtig, die wat mij betreft de geschiedenis in mogen als het decennium van kutgeintjes met de telefoon in de gang.... Lees meer

Tijd, niemand heeft het en je moet er vaak nog voor betalen ook. Een pleidooi voor traagheid. Lees meer

Op dagen dat alles zonder aanleiding volkomen kut is, iedereen kut, en stom en lelijk, en er peuken drijven in de verstopte gootsteen van de stad ― op zulke dagen prijst Maartje zich gelukkig dat ze lid is van een vereniging. Lees meer

"Als ik bij de ingang in de rij ga staan voor de full body scan, denk ik aan 2014. Hoe machteloos agenten toen waren. " Lees meer

De man met het ringbaardje stak een harige hand omhoog en zuchtte met een zwaar Duits accent: ‘‘Zou ik misschien eerst even mogen weten waarom wij hier eigenlijk zijn?’’ Lees meer

In het leven heb je twee categorieën mensen – chauffeurs en passagiers. Jana is een passagier. Over de bevoorrechte positie van de passagierszetel. Lees meer

‘Voor de tweede keer in een week tijd vaart een vrachtschip met honderden vluchtelingen stuurloos rond in de Middellandse Zee. […] Het lijkt een nieuwe trend te zijn dat er vrachtschepen worden gebruikt in plaats van kleine bootjes.’ – Chiel te Bokkel is illustrator, cartoonist en grafisch ontwerper. In zijn beeld zoekt hij een combinatie... Lees meer

En wat als die roes straks is uitgewerkt? Lees meer