Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'Wat maakt je blij?'
W139: Onvoorspelbaar en het redden waard
✩✩✩✩✩
Vivian Mac Gillavry
'Deze week werd ik eerlijk gezegd even verdrietig toen ik las dat het doek dreigt te vallen voor de tentoonstellingsruimte W139 op de Warmoesstraat in Amsterdam. Elke keer dat ik er kom is de ruimte weer compleet verbouwd. Zo tref je de ene keer prachtige muurschilderingen, dan weer een werkende achtbaan, en bij je volgende bezoek gigantische sculpturen gebouwd van magnetrons, stoelen, ladders en takken waardoor je nauwelijks naar binnen kunt. W139 is een van mijn favoriete plekken in Amsterdam waar je zo even binnenloopt en je altijd verwonderd weer weggaat. Dit geldt niet alleen voor de liefhebber (zoals de Raad voor Cultuur oordeelde). Het publiek bestaat ook uit studenten die hun vereniging in de buurt hebben zitten, dagjesmensen die de Bijenkorf uitkomen en toeristen die bij de Condomerie wilde zijn maar nieuwsgierig werden. W139 is een non-profit organisatie en voor een donatie van €2,50 ben je al welkom; ze stellen elke (extra) gift op prijs. Maak jezelf en W139 deze week blij en ga eens kijken bij hun nieuwe groepstentoonstelling: 'It is very difficult to be an island of perfection in a sea of misery, but please do not doubt our sincerity.'
Zonnebloemen in de regen
✩✩✩✩✩
Annelies van Wijk
'Slenterend door de bibliotheek was ik op zoek naar zo’n moment waarop het lijkt alsof een boek jou vindt. Normaal lukt het voorbestemde niet op commando, maar bij de essaybundel Afhankelijkheidsverklaring van Rebekka de Wit lukte dat wel. Ik sloeg het boekje open en las: ‘Misschien moeten we rekening houden met de mogelijkheid dat ons wereldbeeld de wereld veroorzaakt in plaats van andersom.’ De bundel voelt niet direct vangbaar in een korte uitleg (al is dat misschien juist een reden om hem te lezen). Het gaat in ieder geval over waarom we mensen niet naïef zouden moeten noemen, hoe je kunt pogen thuis te horen in een lijf zonder daar zelf telkens toeschouwer van te zijn. Het gaat over de geniale gek, een hangmat, een kerk en onze afhankelijkheid, uitgelegd aan de hand van een Tedtalk over broodroosters. En natuurlijk de zee en het woord dat zoiets betekent als: ik zal je nooit vergeten, omdat je recht door me heen bent gegaan en ik daardoor nu voor altijd anders zal zijn. En dat is de bundel een beetje: unnanaaanikotoq.'
Anders dan Appie
✩✩✩✩✩
Eva van den Boogaard
Beeld: Eberhard Grossgasteiger via Unsplash
