Hard//hoofd plaatst regelmatig een ZKV (Zeer Kort Verhaal) van Constantijn Huygensprijs-winnaar A.L. Snijders. Deze keer over verlies in de Teeven-maatschappij.
Beeld: Friso Blankevoort.
Altijd met verlies gedraaid. Een zinnetje uit de economie. Werk aan je eenzaamheid, met liefde, met verachting. Als geen verlies meer dreigt, word je vanzelf sereen. Twee zinnen uit een gedicht. Zondag 16 juni ging aan het Rokin in Arti et Amicitiae een literair blad ten onder, dat drieëndertig jaar daarvoor was opgericht door de vertalers Peter Verstegen en Marko Fondse. De Tweede Ronde, een vertalersblad, dat met een kleine subsidie op de been gehouden werd. De laatste jaren, de jaren van de schrale wind, heette het KortVerhaal, maar dat hielp niet, de subsidie werd beëindigd. L.H. Wiener, redactielid, hield de redevoering bij het graf. Hij las het gedicht Bemoediging voor van Marko Fondse, lang geleden gestorven. De eerste regels: Wees niet beducht dat je ziel nooit meer herstelt. Gaaf wordt ze nooit. Doe het maar met de rafels. Ik realiseer me dat verlies in de economie iets heel anders is dan in de literatuur. In de economie is het de slapeloze kruidenier die niet genoeg klanten meer heeft omdat de regering de banken heeft gered en het volk laat betalen. In de kunst is verlies de brandstof voor een gedicht of een symfonie, die het leven toont als groots en beklagenswaardig. In de Teeven-maatschappij is het onderscheid weggevaagd, verlies is verlies, er moet betaald worden. Als ik terugloop over Rokin en Damrak naar het Centraal Station hoor ik honderd talen door elkaar, het vreemde volk eet en drinkt en vaart door de grachten, een golf van geld, ik ben trots op de stad. Amsterdam is in alle opzichten een rijke stad, altijd geweest. Als ik in de trein stap voel ik de verbittering, De Tweede Ronde had met een geluidloze zucht gered kunnen worden, als het woord verlies maar met iets meer aandacht was ontleed.
