Asset 14

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee.

‘Oh, boy. Guess who’s back in the game?’ zei ik tegen mijn huisgenoten. The emotionally unavailable guy, die me steeds weer wist aan te trekken, nam opnieuw contact met me op na een periode radiostilte. En wat was zijn verklaring? Hij gaf eerlijk toe dat hij zich aan het vervelen was en zin had om te rollebollen. Of anders gezegd, ons contact was puur gebaseerd op seksuele aantrekkingskracht en niets meer – een duidelijke rode vlag. Het is een situatie die me al te bekend voorkomt. Vaker word ik geconfronteerd met iemand die me aan het lijntje houdt, die zichzelf afschermt van echte verbinding en zich alleen tot mij wendt wanneer het hem uitkomt. Maar waarom voel ik me regelmatig tot dit soort mensen aangetrokken?

Misschien is het simpelweg de aantrekkingskracht van het onbereikbare, de uitdaging om door hun muren heen te breken en hun affectie te veroveren. Of misschien ligt het aan mijn eigen onzekerheden, de stille hoop dat we hen kunnen veranderen om zo onze eigenwaarde te bevestigen. Hoe dan ook, ik wist dat dit patroon me uiteindelijk zou teleurstellen. Voor de stilte tussen ons intrad, maakte hij me duidelijk dat hij niet op zoek was naar iets serieus. Ik antwoordde dat ik daar evenmin naar op zoek was – hield ik mezelf voor de gek?

Nadat ik hem slechts drie keer had ontmoet, waar we voornamelijk in bed vertoefden, realiseerde ik me dat ik eigenlijk meer voor hem voelde dan ik aanvankelijk dacht. Zelfs mijn huisgenoten merkten op dat er iets aan de hand was. Telkens wanneer zijn naam ter sprake kwam, kon ik mijn glimlach niet verbergen. Het was verwarrend en opwindend tegelijkertijd. Ik had mezelf overtuigd dat ik niet geïnteresseerd wilde zijn in iets serieus, maar nu stond ik voor een innerlijke strijd tussen wat ik zei dat ik wilde en wat mijn hart leek te verlangen.

Ik begon me af te vragen of ik ook een rode vlag was tussen al die andere rode vlaggen. Ondanks mijn inspanningen om de pijn van mijn relatiebreuk afgelopen zomer te verbergen, voelde ik nog steeds de gevoeligheid ervan. Was het mogelijk dat ik ook nieuwe verbindingen oppervlakkig hield en mijn diepste gevoelens niet liet zien? Misschien leken mijn daden en woorden een schijnbare onverschilligheid te tonen, terwijl ik in werkelijkheid mijn diepste gevoelens verborg, maar toch sterk verlangde naar emotionele verbinding en begrip. Toch hielden ik en the emotionally unavailable guy ons aan een stilzwijgende overeenkomst vast om niet in elkaars diepere lagen te graven.

Ik had mezelf overtuigd dat ik niet geïnteresseerd wilde zijn in iets serieus, maar nu stond ik voor een innerlijke strijd tussen wat ik zei dat ik wilde en wat mijn hart leek te verlangen.

Terwijl ik verder appte met hem, had ik tegelijkertijd met mijn huisgenoten een conversatie over emotionally unavailable guys en de aantrekkingskracht die ze soms op ons uitoefenen. Wat me opviel, is dat ook mijn vriendinnen in deze valkuil belanden. Laten we eerlijk zijn, verhalen over dit soort mannen stapelen zich in een hoog tempo op. Het gebeurt vaak dat we een leuke kerel ontmoeten, om vervolgens te ontdekken dat hij pas een maand of twee uit een relatie is gestapt. In plaats van dat ze zichzelf even de tijd gunnen om hun verdriet te verwerken, zoeken ze afleiding in kortstondige avontuurtjes.

Zou dit komen doordat mannen elkaar nog steeds weinig emotionele ondersteuning bieden? Deze vraag drong tot me door toen ik onlangs op een feestje was, waar een kennis me aan zijn vriend voorstelde. In eerste instantie leek hij een aardige kerel te zijn, maar plotseling vertelde hij me dat hij pas een paar weken na een relatie van zeven jaar uit elkaar was gegaan. Midden in de bruisende menigte, alcoholische drankjes en onaangename zweetgeuren, vroeg ik waarom hij geen ruimte wilde nemen na zo’n langdurige verbintenis.

We raakten verwikkeld in een diepgaand gesprek waarin hij zijn gevoelens en verdriet met me deelde – een breekbare stilte in de feestelijke drukte. Hij miste zijn vorige geliefde, die jarenlang zijn beste vriendin was. De gedeelde ervaring liet ons inzien dat we allebei gevoelens van rouw koesterden voor mensen die nog aanwezig waren in ons leven, maar met wie we geen contact meer hadden. Na ons gesprek bedankte hij me voor het luisterend oor en vertelde me dat hij niet vaak met zijn vrienden over deze zaken kon praten. Het was een droevige realisatie dat sommige mannen nog steeds geen veilige ruimte hebben om hun emoties te delen en te verwerken, iets wat ik gelukkig wel met mijn vriendinnen kon delen.

Midden in de bruisende menigte, alcoholische drankjes en onaangename zweetgeuren, vroeg ik waarom hij geen ruimte wilde nemen na zo’n langdurige verbintenis.

De volgende ochtend betrapte ik mezelf erop dat ik al Googelend op zoek was naar een antwoord op de vraag: “Waarom voel ik me aangetrokken tot mensen die emotioneel niet beschikbaar zijn?” Het antwoord dat verscheen, gaf aan dat ze vooral geïnteresseerd lijken te zijn in het fysieke aspect en minder waarde hechten aan emotionele verbindingen, waardoor ze verwarrende signalen afgeven zonder duidelijke antwoorden te geven. Als ik liefde op deze manier bekijk, besef ik dat het waarschijnlijk het minst romantische idee is dat ik me kan voorstellen: het is simpelweg een reactie op wat ik heb waargenomen tijdens mijn opvoeding.

Deze gevoelens vinden hun oorsprong in mijn ervaringen tijdens de scheiding van mijn ouders, toen hun aanwezigheid niet altijd vanzelfsprekend was. Het gevoel van mezelf te moeten bewijzen en het verlangen naar het onbereikbare kunnen waarschijnlijk worden toegeschreven aan hoe ik liefde heb ervaren gedurende die periode. Zelfs in mijn vorige relatie speelden emotionele onbereikbaarheid en twijfel een grote rol, wat uiteindelijk de ondergang van de relatie betekende. Het zijn onderliggende trauma's die we soms over het hoofd zien, maar die een diepgaande impact hebben op ons liefdesleven.

Tijdens de radiostilte met the emotionally unavailable guy werd ik gedwongen diepgaand na te denken over mijn eigen behoeften en wat ik eigenlijk in de liefde zocht. Te midden van de worsteling met gevoelens van afwijzing en verlangen naar verbinding, besefte ik al snel dat ik ook mijn innerlijke conflicten moest aanpakken. Een fase van zelfverkenning brak aan, waarin ik mijn angsten en emoties beter moest doorgronden. Soms is het gemakkelijker om anderen als rode vlag te bestempelen, zonder te beseffen dat er wellicht ook onduidelijkheden binnenin mezelf zijn; het vergde tijd om mijn pijnpunten te ontrafelen. Zo begon een cyclische dans van aantrekken en afstoten, een paradoxale zoektocht naar liefde en goedkeuring. En voor ik het wist, belandde ik toch weer naast die 'o-zo-leuke' en verleidelijke rode vlag in bed.

Mail

Stefanie Gordin (zij/haar) is een filosoof (in wording), een zelfzekere cinefiel die duizend-en-één-films wil kijken, én een vrolijk mens.

Ellis Tolsma is een freelance illustrator en animator uit Utrecht, Nederland. Ze hanteert een vrolijke, kleurrijke, grafische en minimalistische beeldtaal. Kenmerken van haar werk zijn de geometrische vormen, vrolijke kleurencombinaties, abstracties en een retro touch die ze versterkt door veel van haar werk te printen met een ouderwetse risoprinter. Ze werkt graag op een ontdekkende en speelse manier.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer