Asset 14

Vast in het café

Vast in het café

Leon van de Reep woont al jaren op de Wallen, maar zoekt zijn vertier daar zo ver mogelijk vandaan. En dat terwijl toeristen van over de hele wereld juist naar het Red Light District toe trekken! Deze zomer treedt hij in hun voetsporen en zoekt antwoord op de vraag: wat zoeken die mensen hier?

‘Ze wil alles weg hebben hè’, zegt een oudere man wiens vale overhemd ruim om zijn lange lijf valt. ‘Ik was laatst bij zo’n bijeenkomst, over de Wallen, met Halsema.’ Hij laat een stilte vallen, glimlacht tevreden en kijkt vanaf zijn plekje bij het raam even naar buiten.

Het café zit op de hoek van een gracht en een steeg, waar een constante stroom mensen uitkomt. Ze maken selfies op de brug en eten stukken pizza, of patat. Er rijdt een portier van de Casa Rosso op een quad door de menigte, racehandschoentjes aan, het roze olifantje op de revers van zijn pak. Een jong stel probeert foto’s te maken van een enorme meeuw die onverstoorbaar langs de gracht stapt.

‘Volgens mij wil Halsema zelf hoer zijn’

Binnen zit een rijtje senioren tegen de bar geplakt. Vier mannen en een vogelachtig vrouwtje, dat af en toe wantrouwend rondkijkt. ‘Volgens mij wil Halsema zelf hoer zijn’, roept een van hen naar de man bij het raam. ‘Maar omdat niemand d’r wil, mag de rest ook niet.’ Ze grinniken. ‘Hoe ken zo iemand nou de burgemeester zijn?’, vraagt de omvangrijke vrouw die in een knalgroen bloemengewaad de bar bemant.

‘Daar ben ik weer’, zegt een kleine man die aan de bar één kruk tussen hem en de senioren vrijlaat. Zijn uitgedunde zwarte haar is met vet tot in de nek gekamd en hij trekt aan zijn stropdas alsof die te strak zit. De anderen staren hem ongeïnteresseerd aan. ‘Effe wezen neuken zeker?’, roept iemand achter aan de bar. De rest gniffelt. Hij steekt voorzichtig zijn hand op. ‘Nog maar een borreltje?’, vraagt de barvrouw.

Ze schuift hem een glaasje toe en pakt de afstandsbediening. Net nadat ze van Formule 1 naar de Wimbledonfinale is gezapt, schuifelt een groep Britse tieners naar binnen. Ze hebben bleke gezichten en dikke oogleden en lijken door het scherm verder het café ingezogen te worden. De senioren draaien zich om en staren ze na. ‘Joe ar koing toe order!’, roept de barvrouw als de jongens achterin voorzichtig met stoelen beginnen te schuiven. ‘Joe ken poet de tsjokolet on de teebel, no problum’, vervolgt ze, ‘but joe ar koing toe drink beer.’ De jongens knikken mechanisch en sjokken naar de bar.

‘Heineken or Amstel?’, schreeuwt de barvrouw alsof de jongens hun keuze eigenlijk gisteren al hadden moeten doorgeven

Ze wachten in een rijtje op hun beurt. De jongste lijkt niet veel ouder dan vijftien. Zijn benen zitten in een taps toelopende trainingsbroek en eindigen in enorme sneakers. Hij helt lichtjes naar voren en dan weer naar achteren. Zijn oogleden zijn roze en gezwollen en ze vallen steeds bijna dicht. ‘Heineken or Amstel?’, schreeuwt de barvrouw alsof de jongens hun keuze eigenlijk gisteren al hadden moeten doorgeven.

Als ze weer zijn gaan zitten, tuurt de barvrouw door de deur naar buiten. Een van de senioren probeert haar aandacht te trekken. ‘Hee! Krijg ik nog wat?’, roept hij. ‘Sorry schat’, zegt ze terwijl ze zijn kant op draait. ‘Stond effe te kijken of er niet nog meer komt wat we hier niet binnen willen.’



Mail

Leon van de Reep houdt van droge journalistiek. Hij is eigenlijk antropoloog maar observeert tegenwoordig dichter bij huis.

Jente Hoogeveen is student Liberal Arts & Sciences, de rest van de tijd maakt ze beeldend werk en schrijft korte verhalen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

Een zaterdag begin november, op perron 5 van Utrecht Centraal. Het is rond vijven en het perron ziet zwart van de mensen die net als ik naar Amsterdam willen. Ik zet me schrap voor het moment dat de trein arriveert en ik me tussen de lange stroom mensen naar binnen moet zien te wurmen. Als... Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar