Asset 14

Winnaars

Kort verhaal: Winnaars 1

Ik kon het niet geloven: eindelijk hadden we kaartjes gewonnen. Ik stuur elke dag het goede antwoord in, het antwoord is ook altijd heel makkelijk, ik denk dat ze dat expres doen. Maar ik kreeg tot nu toe iedere dag het standaardbericht terug, het bericht dat begint met: ‘Helaas!’ Helaas je moeder.

Maar die dag werd ik opeens teruggebeld en klonk mijn stem heel even op nationale televisie toen ik het goede antwoord gaf. Daarna meteen Rowan bellen, mijn beste vriendin, om te zeggen dat we echt konden gaan. De volgende ochtend gingen we al vroeg met de trein. Het was voor Rowan voor het eerst dat ze eyeiipay gebruikte om in te checken bij de NS en het duurde echt voor eeuwig omdat Rowan steeds bleef knipperen bij de oogscanner. Ik schaamde me er een beetje voor, zeker omdat de conducteur die op een afstandje stond te kijken een beetje dreigend keek en een kalasjnikov vast had. Station Utrecht is zo’n mooi, nieuw station. Toen ik ging studeren baalde ik een beetje omdat ik elke dag met de trein moest, maar inmiddels ben ik er echt al super aan gewend. Rowan snapt dat niet, want Rowan zit nog in de zesde. Rowan is een jaar jonger dan ik en ze snapt veel dingen iets langzamer. Dat is niet erg of zo, maar soms ben ik wel blij als ik gewoon met mensen van m’n eigen leeftijd om kan gaan.

We moesten overstappen op ‘Hilversum’ om vervolgens uit te kunnen stappen op ‘Hilversum Mediapark’. Bij het uitchecken ging de oogbalmeting meteen goed. Jee!

De studio van de NOS zit in een groot, grijs pand. Op het pand hangt een groot scherm waarop je de live uitzending van ‘PaNOSticon’ kan volgen. Er is een aparte ingang voor prijswinnaars en toen we daar binnenkwamen stond er een fles champagne op ons te wachten. 'Welkom,' zei de receptioniste. En toen vroeg ze met welk antwoord ik gewonnen had. En ik zei '50.000 slachtoffers' en de receptioniste lachte en vroeg me waar dat een antwoord op was. Even was ik in de war, omdat ik dacht dat de receptioniste van het NOS Journaal het NOS Journaal wel had gezien.

Ik zei: ‘Dat is een antwoord op de vraag hoeveel slachtoffers de aardbeving in San Francisco heeft geëist,’ en toen feliciteerde de receptioniste ons en vroeg ze hoe het was om met mijn stem op tv te komen, in het journaal nog wel! Ik vond het allemaal keileuk, maar ook een beetje gênant omdat Rowan niet met haar stem in het journaal was gekomen, terwijl ik weet dat Rowan ook elke dag de NOS Journaal Meespeelquiz speelt.

Daarna begon de echte prijs: een rondleiding door het gebouw van de NOS. We werden meegenomen door iemand die verslaggever was voor de NOS en ze heette Nelleke. Ik vond het zo stoer om een echte verslaggever van de NOS te ontmoeten. Ze droeg een supermooie jurk en ze vertelde dat alle verslaggevers er sinds ‘PaNOSticon’ altijd mooi uit moeten zien op de redactie omdat er altijd wel iemand kijkt en toen mochten Rowan en ik ook in de make-up!

We hebben de journaalregisseur ontmoet, die was heel aardig, en we mochten de ruimte zien waar ze de reconstructies opnemen (ik heb Anders Breivik ontmoet! Of eigenlijk de acteur die Breivik speelde natuurlijk) en in de tuin van het gebouw stond het parcours voor de NOS Challenge. Dat is dus veel kleiner dan je denkt! Halverwege de dag werd ik een beetje boos op Rowan omdat ze de hele tijd zo chagrijnig keek, en ik weet wel dat Rowan zo kijkt als ze zich probeert te concentreren, maar ik vond het toch niet oké, zeker omdat we de hele dag op tv waren. Er kijkt altijd wel iemand. En toen begon het journaal en de nieuwslezer van dienst, Suzanne van der Wiel!!, knipoogde naar ons voordat ze de nieuwstrap af liep. Dat is trouwens een neptrap, of nou ja, niet echt een neptrap want het is wel een trap, maar hij gaat nergens heen: er zit alleen maar een klein steigertje achter.

We kregen ook een NOS Mok en een dvd van het eerste seizoen van NOS Unlimited XL en toen gingen we weer met de trein terug. Ik had tranen in mijn ogen van geluk omdat Suzanne naar me geknipoogd had en het duurde heel lang voor we door de oogscanner kwamen en Rowan zei: ‘Zie je wel!’ en ik knikte alleen maar, want ik wilde niet dat ze wist dat ik moest huilen.

Die avond won er iemand anders de NOS Journaal Meespeelquiz met het antwoord ‘Rusland en Brazilië’ en ik voelde me verdrietig, omdat ik niet meer speciaal was en als je eenmaal de meespeelquiz gewonnen hebt mag je niet nog een keer meedoen, dus nu wist ik opeens niet meer zo goed waarom ik eigenlijk nog naar het journaal aan het kijken was.

Dit is een voorpublicatie uit Gifjes:gifjes_fb

 

Mail

Daan Windhorst (1990) schrijft satire voor o.a. De Correspondent. In augustus 2016 verschijnt zijn boek 'Gifjes'.

Falco Verholen werkt vanuit Haarlem, omringd door pluizige katten, rust en natuur. Zijn grootste passie is het vertellen van vreemde en melancholische verhalen door middel van strips, series van illustraties en sinds kort videogames.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer