Asset 14

THIS IS MY PARK

Hard//talk: THIS IS MY PARK

Kun je als vrouw wel stellen dat een park voor jou is? Marthe van Bronkhorst ziet in de billboards van Beyoncé meer verkooptruc dan feminisme. En stelt: het feminisme is er nog lang niet.

Beyoncé hurkte tot voor kort in badpak in een parkje op een billboard aan de Amsterdamse Nassaukade. THIS IS MY PARK brullen blokletters onder haar blote benen. Ik betwijfel het, denk ik als ik erheen fiets, want als ze hier in West zo hurkte in een verlaten park, was ze waarschijnlijk verkracht. Immers, één op de vijf vrouwen wordt misbruikt, één op de tien vrouwen in Nederland is verkracht, meer dan de helft geïntimideerd. Dat bedenk ik altijd weer even als iemand zich afvraagt of ‘feminisme nu wel klaar is.’

‘Hé meisje, hé, wat heb jij een mooie lange jas,’ klinkt het. Ik ontwijk het groepje jongens dat op het fietspad blijft staan. Ook in een jas tot mijn voeten, moet ik blijkbaar worden nageroepen. Ik wacht voor het stoplicht bij Beyoncé en denk aan het stuk dat verscheen op Hard//hoofd over Teleurstellende Feministen. Simone de Beauvoir (overigens een fervent drager van hooggesloten blousejes en coltruien) werd aangehaald als ‘teleurstelling’, wegens haar romantische onderwerping aan Sartre. Slaafs! Een schoothond! Emma Wortelboer (weinig tot geen kleding) werd als tegenvoorbeeld aangehaald: naakt op instagram, seksueel vrij. Maar ook die bekritiseren we, medefeministen. Sletterig! Aandachtshoer! Of je je nu aankleedt voor één man of uitkleedt voor vele – altijd draait het toch weer om aandacht. Van de man. Wat hebben we eigenlijk met die seksualisering van het feminisme bereikt? denk ik.

Merken tonen vooral vrouwenlichamen om zichzelf een vrouwvriendelijk imago te geven, niet om een feministisch doel na te streven

Het is doorgeschoten naar een verdienmodel. Wie z’n merk voor de verkoop oppoetst met queer-friendly quotes en regenbogen, doet aan ‘pinkwashing’. Idem dito is het oppoetsen van je product (of personal brand) met sexy assertieve vrouwen ‘purplewashing’. Een vrouwenlichaam wordt vooral getoond als middel om een female-friendly-imago te geven aan het merk en niet om een feministisch doel na te streven. Een vrouw blijft dus een instrument. ‘’Purplewashing is het instrumentaliseren van de feministische zaak voor neoliberale doeleinden”, aldus bedenker van de term, feminist Brigitte Vasallo. Barbie kreeg in 2016 billen, een Frida Kahlo-Barbie volgde, maar zonder unibrow. De game-industrie kiest steeds vaker voor female characters, ze wachten alleen nog op armor in plaats van lingerie. Famke Louise zou je volgens haarzelf ‘best feminist kunnen noemen.’ Beyoncé twerkt om haar trainingspakken aan te prijzen. Representatie van sexy, assertieve vrouwen, is dat erg, kun je je afvragen. Het is toch fijn dat vrouwen niet meer óf kuise tuinbroektypes of hulpeloze prinsessen hoeven te zijn? Dat is zo. Alleen jammer dat die seksualisatie zo ontzettend afleidt van/schuurt met andere boodschappen van het feminisme. Namelijk dat een vrouw géén instrument is. En dat rape culture bestaat.

En zo lang een vrouw een instrument blijft, denken anderen dat ze haar kunnen gebruiken of misbruiken. 80% van de daders van misbruik is een bekende. Misschien begint 80% van de verkrachtingen wel met een uit de hand gelopen ‘compliment’ of flirt van een man. Een patiënt in mijn praktijk werd verkracht door de buurman, ze draait haar deur driedubbel op slot en sluit al haar gordijnen. Een andere werd twee dagen verkracht en gedrogeerd op een kinderboerderij, niemand had haar gemist.

Ik bereik het centrum en ga de pont op. Een vriendin werd in Noord door een onbekende in een bushokje belaagd. Ze werd niet verkracht omdat de daders haar jumpsuit (jasje zat vast aan de broek) niet van haar lijf kregen. Lichaamsbedekkende kleding als enige effectieve verdediging tegen de verkrachters. Net op tijd kwam een voorbijganger langs die de politie belde. Beyoncé is de eerste zwarte vrouwelijke sportmerkeigenaar, maar ik denk wel drie keer na voor ik in haar sexy creaties door het Westerpark fiets. Als iemand een tracksuit ontwerpt met noodknop, die keihard ‘I NEED A SOLDIER’ afspeelt met je coördinaten naar een internationaal vrouwennetwerk, dan koop ik hem.

 

Beeld: Gorbachevsergeyfoto via Pixabay

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Schroot voor de kunstkenner 1

Schroot voor de kunstkenner

Wat doet een beschilderd stuk schroot in het Stedelijk? Waarom ruikt het er opeens chemisch en zoet tegelijk? Het is het werk van Selma Selman, die opnieuw definieert wat kunst is en mag zijn. Ivana Kalaš is onder de indruk – en heroverweegt haar eigen positie. Zoetig en naar ijzer – dat aroma komt op... Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

Bestel de bundel ‘Ik wil, wil jij ook!’

Op zoek naar een intiem, verzachtend en verzettend cadeau? Voor maar €10 bestel je de bundel ‘Ik wil, wil jij ook?’, een voorstel voor een nieuwe taal om over seksualiteit te spreken. Met ploeterende brieven en prikkelende beelden. Alleen te bestellen vóór het einde van dit jaar en zolang de voorraad strekt!

Bestel nu