Te trage tragiek of een prachtig familiedrama? Een discussie tussen drie redacteuren." /> Te trage tragiek of een prachtig familiedrama? Een discussie tussen drie redacteuren." />
Asset 14

Footnote

Drie redacteuren praten na over een recent uitgebrachte film. Deze keer het Israëlische drama Footnote (Hearat Shulayim), over vader en zoon Shkolnik, beide Talmoed-wetenschappers. Waar de vader een academische carrière vol pech kende en daardoor altijd net buiten de elite is gevallen (zijn enige trots is dat hij in voetnoot van een groot werk genoemd wordt), is zijn zoon een gevierde onderzoeker die op natuurlijke wijze zijn weg naar het prijzenpodium vindt. Maar dan krijgt de vader ook een prijs...

Rutger: “De eerste tien minuten waren zo saai, dat ik eigenlijk al meteen met tegenzin zat te kijken.”
Kelli: “Ja, dat had ik ook. Het was echt te traag, en de neerslachtigheid van de vader lag er te dik bovenop. Heel overdreven, de hele tijd met die kromme schouders...”
Esther: “Oh nee, ik had de snijdende ondertoon meteen te pakken. Ik hou van de dynamiek en de tegenstellingen die deze vorm bood.”
Rutger: “Wat bedoel je daarmee, in godsnaam?”
Esther: “Haha, nou, de lange inzoom op het gezicht van de vader en het lichtvoetige gepraat van z’n zoon op de achtergrond... De broeiende opgekropte onmacht was meteen duidelijk.”
Rutger: “Ik vind het wel dapper om een film te maken over Talmoed-wetenschappers, want dat IS natuurlijk enorm saai... Maar kom dan niet met lange inzooms op treurige oude mannenhoofden.”
Kelli: “Het voegde niets toe aan wat er verteld werd. Met kortere, minder nadrukkelijke shots was het punt van de tragische vader veel sterker overgekomen.”
Rutger: “Ik lees nu toevallig Onder Professoren van W.F. Hermans en dan zie je dat de academische wereld zich heel goed kan lenen voor een soort tragikomische parodie. Al die zogenaamd verheven mannen die zich toch gewoon als alfamannetjes gedragen, op hun eigen knullige manier... Dat is hilarisch. Daar gaat deze film ook over, maar hij was niet grappig.”
Kelli: “De film twijfelde tussen allerlei stijlen. Je had de Amélie-truc met het stilstaande beeld en de tekst ‘Een paar feiten over professor Shkolnik’, de Fellini-achtige droom-momenten aan het eind van de film, het subtiele familiedrama... Maar niets werd echt uitgewerkt. Kies iets!”
Rutger: “Inderdaad. Het was traag en tragisch, maar dan wel met van die koddige blazersmuziek, die rechtstreeks uit Curb Your Enthusiasm leek te komen. De muziek was belachelijk en tegenstrijdig. Is dit eigenlijk om te lachen? Waarom voel ik me dan zo droevig? Wat wil je van me, filmmaker?!”
Kelli: “Was dat waarom je zo gek met je handen deed tijdens de film?”
Rutger: “Ja. Ik speelde op een lollige trombone.”
Esther: “Oh het bleef mij juist daardoor boeien, de vreemde sfeer en de subtiele details, zoals de beveiligers die de vader buiten lieten als het ‘slecht’ met hem ging. En de schrijnende loyaliteit van een kind, zelfs voor een stugge, niet-communicerende idioot van een vader, die de ziel van zijn zoon verkoopt om zijn eigen wrok te ledigen. Hm... Dat klinkt oud. Ik ben nog niet zo oud hoor.”
Rutger: “Kon je je met iemand identificeren? Dat was voor mij ook een probleem. Ik vond niemand sympathiek. Al die treurige Joodse mannetjes... Die vader leek op een chagrijnige Bilbo Baggins, zijn rivaal Grossman op Droopy.”
Esther: “Nou, ik ken wel veel verhalen over die academische wereld. Mijn man werkt op een universiteit...”
Rutger: “Wat voor verhalen?”
Esther: “Over mensen die zich blind staren op hun eigen onderzoek, enorme concurrentie, publicatie-angst... Allemaal om maar een funding te kunnen krijgen.”
Rutger: “Publicatie-angst?”
Esther: “Dat men bang is iets niet op tijd te publiceren. Voor je het weet heeft een ander je idee de wereld ingebracht en dan zit je daar, achter je bureau tussen je niet-publiceerbare productie. Aangezien je wordt afgerekend op je publicaties is dat bittere tijdsverlies. Zeker als je je bedenkt dat een postdoc gemiddeld maar twee jaar duurt.”
Rutger: “Kijk dit vind ik dus ook weer enorm saai.”
Esther: “Hahaha.”
Kelli: “Ik zit nog even te denken over wat jij zei over die beveiligingsmensen... Waar het volgens mij wel over ging, was binnen- en buitengesloten zijn. Ik wil hier niet als een vooringenomen Zizek allerlei metaforen gaan bedenken (en al helemaal niet over Oedipus of de Id of het Superego), maar het is wel verleidelijk om parallellen te trekken met wat er nu in Israël aan de gang is.”
Esther: “Alsjeblieft zeg. Het ging daar juist een keer niet over, en daar was ik wel blij mee.”
Rutger: “Nou, het ging dan niet over Palestina, maar wel over de Israëlische machocultuur. De vrouwen moesten echt hun bek houden. En deden dat ook!”
Esther: “Goed punt.”
Rutger: “Misschien waren ze wel orthodox. Maar die ene vrouw deed aan yoga. Mag dat dan wel?”
Esther: “Ze waren ook niet kaal.”
Kelli: “Dat binnen- en buitensluiten kwam terug in de beveiliging, maar ook in de werkkamers van de mannen, hun eigen ruimte en het tergende verlangen van de vader om bij de elite te horen, gesymboliseerd door die treurige voetnoot... En de vader sliep op zijn werkkamer, niet bij zijn vrouw in de slaapkamer.”
Esther: “Of zij heeft hem eruit getrapt.”
Kelli: “Buitengesloten dus.”
Rutger: “Wat een kut-film zeg.”
Esther: “Nou ja!”
Rutger: “Ja sorry. Ik vond het gewoon helemaal niks.”
Esther: “Dat mag. Ik vond het mooi. Ik hou van films over menselijke relaties. Het enige minpunt vond ik dat hij net afliep toen het plot voor mij echt interessant werd. Ik bleef onbevredigd achter. Maar daarvoor was ik echt geraakt. De film was te kort.”
Kelli: “De film was te zwak.”

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer