Te trage tragiek of een prachtig familiedrama? Een discussie tussen drie redacteuren." /> Te trage tragiek of een prachtig familiedrama? Een discussie tussen drie redacteuren." />
Asset 14

Footnote

Drie redacteuren praten na over een recent uitgebrachte film. Deze keer het Israëlische drama Footnote (Hearat Shulayim), over vader en zoon Shkolnik, beide Talmoed-wetenschappers. Waar de vader een academische carrière vol pech kende en daardoor altijd net buiten de elite is gevallen (zijn enige trots is dat hij in voetnoot van een groot werk genoemd wordt), is zijn zoon een gevierde onderzoeker die op natuurlijke wijze zijn weg naar het prijzenpodium vindt. Maar dan krijgt de vader ook een prijs...

Rutger: “De eerste tien minuten waren zo saai, dat ik eigenlijk al meteen met tegenzin zat te kijken.”
Kelli: “Ja, dat had ik ook. Het was echt te traag, en de neerslachtigheid van de vader lag er te dik bovenop. Heel overdreven, de hele tijd met die kromme schouders...”
Esther: “Oh nee, ik had de snijdende ondertoon meteen te pakken. Ik hou van de dynamiek en de tegenstellingen die deze vorm bood.”
Rutger: “Wat bedoel je daarmee, in godsnaam?”
Esther: “Haha, nou, de lange inzoom op het gezicht van de vader en het lichtvoetige gepraat van z’n zoon op de achtergrond... De broeiende opgekropte onmacht was meteen duidelijk.”
Rutger: “Ik vind het wel dapper om een film te maken over Talmoed-wetenschappers, want dat IS natuurlijk enorm saai... Maar kom dan niet met lange inzooms op treurige oude mannenhoofden.”
Kelli: “Het voegde niets toe aan wat er verteld werd. Met kortere, minder nadrukkelijke shots was het punt van de tragische vader veel sterker overgekomen.”
Rutger: “Ik lees nu toevallig Onder Professoren van W.F. Hermans en dan zie je dat de academische wereld zich heel goed kan lenen voor een soort tragikomische parodie. Al die zogenaamd verheven mannen die zich toch gewoon als alfamannetjes gedragen, op hun eigen knullige manier... Dat is hilarisch. Daar gaat deze film ook over, maar hij was niet grappig.”
Kelli: “De film twijfelde tussen allerlei stijlen. Je had de Amélie-truc met het stilstaande beeld en de tekst ‘Een paar feiten over professor Shkolnik’, de Fellini-achtige droom-momenten aan het eind van de film, het subtiele familiedrama... Maar niets werd echt uitgewerkt. Kies iets!”
Rutger: “Inderdaad. Het was traag en tragisch, maar dan wel met van die koddige blazersmuziek, die rechtstreeks uit Curb Your Enthusiasm leek te komen. De muziek was belachelijk en tegenstrijdig. Is dit eigenlijk om te lachen? Waarom voel ik me dan zo droevig? Wat wil je van me, filmmaker?!”
Kelli: “Was dat waarom je zo gek met je handen deed tijdens de film?”
Rutger: “Ja. Ik speelde op een lollige trombone.”
Esther: “Oh het bleef mij juist daardoor boeien, de vreemde sfeer en de subtiele details, zoals de beveiligers die de vader buiten lieten als het ‘slecht’ met hem ging. En de schrijnende loyaliteit van een kind, zelfs voor een stugge, niet-communicerende idioot van een vader, die de ziel van zijn zoon verkoopt om zijn eigen wrok te ledigen. Hm... Dat klinkt oud. Ik ben nog niet zo oud hoor.”
Rutger: “Kon je je met iemand identificeren? Dat was voor mij ook een probleem. Ik vond niemand sympathiek. Al die treurige Joodse mannetjes... Die vader leek op een chagrijnige Bilbo Baggins, zijn rivaal Grossman op Droopy.”
Esther: “Nou, ik ken wel veel verhalen over die academische wereld. Mijn man werkt op een universiteit...”
Rutger: “Wat voor verhalen?”
Esther: “Over mensen die zich blind staren op hun eigen onderzoek, enorme concurrentie, publicatie-angst... Allemaal om maar een funding te kunnen krijgen.”
Rutger: “Publicatie-angst?”
Esther: “Dat men bang is iets niet op tijd te publiceren. Voor je het weet heeft een ander je idee de wereld ingebracht en dan zit je daar, achter je bureau tussen je niet-publiceerbare productie. Aangezien je wordt afgerekend op je publicaties is dat bittere tijdsverlies. Zeker als je je bedenkt dat een postdoc gemiddeld maar twee jaar duurt.”
Rutger: “Kijk dit vind ik dus ook weer enorm saai.”
Esther: “Hahaha.”
Kelli: “Ik zit nog even te denken over wat jij zei over die beveiligingsmensen... Waar het volgens mij wel over ging, was binnen- en buitengesloten zijn. Ik wil hier niet als een vooringenomen Zizek allerlei metaforen gaan bedenken (en al helemaal niet over Oedipus of de Id of het Superego), maar het is wel verleidelijk om parallellen te trekken met wat er nu in Israël aan de gang is.”
Esther: “Alsjeblieft zeg. Het ging daar juist een keer niet over, en daar was ik wel blij mee.”
Rutger: “Nou, het ging dan niet over Palestina, maar wel over de Israëlische machocultuur. De vrouwen moesten echt hun bek houden. En deden dat ook!”
Esther: “Goed punt.”
Rutger: “Misschien waren ze wel orthodox. Maar die ene vrouw deed aan yoga. Mag dat dan wel?”
Esther: “Ze waren ook niet kaal.”
Kelli: “Dat binnen- en buitensluiten kwam terug in de beveiliging, maar ook in de werkkamers van de mannen, hun eigen ruimte en het tergende verlangen van de vader om bij de elite te horen, gesymboliseerd door die treurige voetnoot... En de vader sliep op zijn werkkamer, niet bij zijn vrouw in de slaapkamer.”
Esther: “Of zij heeft hem eruit getrapt.”
Kelli: “Buitengesloten dus.”
Rutger: “Wat een kut-film zeg.”
Esther: “Nou ja!”
Rutger: “Ja sorry. Ik vond het gewoon helemaal niks.”
Esther: “Dat mag. Ik vond het mooi. Ik hou van films over menselijke relaties. Het enige minpunt vond ik dat hij net afliep toen het plot voor mij echt interessant werd. Ik bleef onbevredigd achter. Maar daarvoor was ik echt geraakt. De film was te kort.”
Kelli: “De film was te zwak.”

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer