Asset 14

Een mens zoals alle anderen

Een mens zoals alle anderen

Ik sta op Amsterdam Centraal, het is een zonnige nazomerdag en ik probeer naar station Bijlmer ArenA te komen. De afspraak waarvoor ik naar De Hoofdstad reisde bleek een ‘this could have been an e-mail’-situatie, en het lijkt me prima hier zo snel mogelijk weer weg te komen, maar er is gedoe met de treinen. Ik moet dus een stukje met de metro om vanaf Bijlmer naar Utrecht te kunnen reizen.

Meestal beweeg ik me in onbekende grote steden met een OV-fiets, waardoor ik constant verdwaal. Als die op zijn en ik met een bus moet: soit. Een tram: leuk om naar buiten te kijken. Maar metro’s jagen me de stuipen op het lijf. Al mijn leven lang word ik geplaagd door angsten: hoogtevrees, verlatingsangst, angst voor spinnen en weidse vlaktes en woestijnen, angst voor tattoos en nagellak en brand, angst voor narcose en langsrijdende treinen en braken en het verbaasde dus ook niemand dat een psychiater me ooit met een gegeneraliseerde angststoornis probeerde te diagnosticeren. Toentertijd was ik zelfs voor die diagnose bang, dus trok ik vroegtijdig de stekker uit de behandeling.

Met de meeste varianten kan ik inmiddels aardig uit de voeten: ze zijn minder geworden, of ik kan me eroverheen zetten of er op een andere manier een mouw aan passen. Ook aan de claustrofobie, maar die is nooit helemáál weggegaan, waardoor ik veel traploop en menig medemens mij plassend met open deur op een toilet heeft aangetroffen. De metro dus, mijn kleine nachtmerrie: het is een trein waar je in principe niet zomaar uit kan, tenzij die op een station staat. Dat is nog tot daaraantoe, maar hij rijdt onder de grond, door donkere tunnels waar de uitgangen kilometers uit elkaar liggen, en soms staat hij om onverklaarbare redenen stil in de duisternis zonder dat de deuren opengaan.

Ik weet niet of zij ook een bonkend monster in zich hebben dat eruit wil, maar het lijken mensen zoals ik.

Dingen die ik denk als ik in een metro zit:
- Ik moet normaal doen.
- Ik moet er nu uit.
- Ik word gek.
- Als het echt niet meer gaat, dan kan ik met de hamer het raam inslaan en door het kapotte raam de tunnel inlopen naar een uitgang, er hangen bordjes die een vluchtroute aangeven en ik heb een telefoon met een zaklamp dus ik kan iets zien.
- Mijn telefoon is bijna leeg dus als het niet meer gaat kan ik niks zien.
- Afleiding zoeken.
- Ademen.
- Het gaat voorbij.
- Als er brand ontstaat, dan is er overal rook die niet weg kan en dan zie ik niks en dan stik ik samen met alle andere mensen in deze tunnel.
- Even een vrolijk muziekje opzetten.

Google Maps geeft de bus niet eens als optie aan en ik besluit dat ik vind dat ik een mens ben dat prima in de metro kan zitten, zoals zoveel mensen doen. Ik trek mijn blik welbekende argumenten open: de straat oversteken is gevaarlijker, er gaat niks gebeuren, ik hoef alleen maar te gaan zitten. Dus ik stap de roltrap op, daal af, volg de bordjes, houd mijn OV-chipkaart voor de scanner. Hij staat al klaar, de metalen reuzeslang. Ik stap in, mijn handpalmen klam. De deuren sluiten, mijn hart bonst in mijn borstkas als een vuist die op een muur slaat. Ik zie mensen om me heen die op hun telefoon kijken, onderuitgezakt in een stoeltje hangen, hun tas onder hun arm klemmen.

Ik weet niet of zij ook een bonkend monster in zich hebben dat eruit wil, maar het lijken mensen zoals ik. Of liever gezegd: mensen zoals ik zou kunnen zijn. Ik zak onderuit op mijn stoeltje, trek mijn rugtas op schoot, open mijn telefoon met nog 15% batterij en scrol naar 'CUFF IT' van Beyoncé. Mijn hart klopt in mijn keel. 16 minuten blijven zitten, en ik kan doorgaan voor een mens zoals alle anderen.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Bjorn Gort is een illustrator uit Oosterhout die altijd op zoek is naar nieuwe perspectieven. Hij speelt met de vormen van de werkelijkheid en gebruikt zijn lijnenspel om zijn blik op de realiteit weer te geven.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer