Asset 14

De echte ‘sfeerboosdoener’ was de ME

Enge man

Kritiek op de vorm van een protest – in plaats van het onrecht waar de betogers tegen strijden – is de ultieme dooddoener van elk inhoudelijk gesprek. Zo ontkom je als organisatie altijd aan de inhoudelijke kritiek. Zo ook de afgelopen week, toen studenten, medewerkers en sympathisanten tweemaal de campus van de UvA bezetten om de UvA er toe aan te zetten om de banden met Israëlische universiteiten te verbreken, en duizenden de straat op gingen in support. De UvA, de politiek en veel media focusten zich bijna alleen op de vorm van de demonstraties, en totaal niet op de inhoud. Ik ga hier, als persoon die meerdere keren moest wegrennen voor politiehonden en volop bewapende ME’ers, graag even op in.

In veel van de inmiddels gepubliceerde artikelen over de demonstraties lees ik zinnen als: ‘Het begin van de demonstratie was vreedzaam, daarna sloeg de sfeer om.’ Dit klinkt alsof de demonstranten zélf de oorzaak van deze sfeeromslag, of in de woorden van de UvA, van de ‘sfeer van intimidatie’ waren. Dat is gewoonweg niet het geval.

Op maandag rond half negen ‘s avonds kwam er een groep van ongeveer tien mannen het bezette terrein binnen op het Roeterseiland. Zij zwaaiden met brandende fakkels en Israëlische vlaggen en waren het duidelijk niet eens met de bezetting (die overigens onder andere door Joodse mensen werd georganiseerd). Ze gedroegen zich erg gewelddadig en de licht ontvlambare tenten dreigden in de brand te vliegen. De Volkskrant heeft een uitgebreide analyse van deze situatie gemaakt en geconcludeerd dat er geen sprake was van antisemitische uitingen tijdens het gehele protest én dat de groep indringers duidelijk begon met de agressies. Wie de mannen waren, zegt de politie nog niet te weten.

Maar Elsevier Magazine weet dat wel: in een interview met twee van de mannen gaven zij aan te zijn gekomen met het doel om ‘bewust onrust te veroorzaken’, met als gevolg dat de sfeer om zou slaan, en de demonstratie ontruimd zou worden.

En ontruimd werd er zeker. Rond drie uur ‘s nachts begon de politie eerst de supportdemonstratie aan de overkant van het water, waar ik stond, te ontruimen. Het devies hiervoor leek: zo veel mogelijk angst creëren in een zo kort mogelijke tijd. Dit werd gedaan met de inzet van meerdere politiehonden en rijen aan ME’ers die, ik herhaal het nog maar eens even, een vreedzame supportdemonstratie die tegen een genocide demonstreren op de openbare weg, zo snel mogelijk uit de weg wilde helpen.

Direct daarna gingen andere groepen ME’ers aan de slag bij het kamp. Een shovel reed in op de barricade terwijl er nog mensen op stonden. De politie sloeg wild om zich heen en schopte mensen die op de grond lagen. Alles om zogenaamd ‘veiligheid’ te creëren. Dit is ook allemaal gefilmd. Uiteindelijk zijn er meer dan 150 mensen gearresteerd en nog veel meer zijn gewond geraakt.

Bij de bezetting en demonstraties die hier in de dagen erop volgden, sloeg de sfeer ook geen enkele keer om door de demonstranten zelf. Zij willen simpelweg gehoord en serieus genomen worden door een universiteit die doet alsof ze voor de dialoog gaan, terwijl het besluit tot een nieuwe gewelddadige ontruiming al was gemaakt. De echte sfeerboosdoeners waren keer op keer ME’ers in volledige rel-uitrusting, die bovenhands sloegen, schopten, pepperspray vol in gezichten spoten, met versterkte busjes inreden op demonstranten en politiehonden bij zich hadden.

Het buitenproportionele geweld* dat is gepleegd door de politie en dat wordt goedgepraat door de UvA onder het mom van ‘veiligheid voor de studenten’ onttrekt zich aan iedere vorm van het faciliteren van het demonstratierecht dat wij hier in Nederland in principe kennen. Door zich te verschuilen achter de zelf opgestelde spelregels rondom protesten zorgt de UvA er ook nog eens voor dat ze zich onttrekken aan het eigenlijke debat. Hoe kan een universiteit die in bijna elk curriculum aandacht besteedt aan dekolonisatie en de kritische blik van haar studenten, zich hier in de praktijk, wanneer het over hun eigen rol gaat, aan onttrekken?

* Zie voor een goed overzicht van het verloop van het eerste protest dit filmpje van Leftlaser. Let op: de beelden zijn schokkend, en laten heftig geweld zien. Voor een verdere inkijk van het extreme politiegeweld op 8 mei in Amsterdam, kun je deze video bekijken.


In de video hierboven zijn AT'rs/Ae's (arrestatieteam/eenheden) te zien, dat zijn ook de stillen als ze in burgerkleding lopen. Nu ze in uniform zijn, is het gewoon een arrestatie-eenheid. Ze hebben altijd dezelfde werkwijze, namelijk dat ze mensen aanwijzen waarvan ze denken dat het 'ophitsers' zouden zijn. Wanneer je het niet verwacht zijn er vervolgens twee of drie die een weg banen naar deze persoon door middel van geweld. Deze mannen arresteren de persoon in kwestie, en anderen geven rugdekking en trekken ze ook weer terug achter de ME-linie om ze hardhandig te arresteren. Zowel het doelwit als ook de omstanders krijgen hier geen enkele waarschuwing voor en worden uit het niets aangevallen.

Mail

Juul Kruse is chef Essay en Opinie bij Hard//Hoofd en schrijft soms ook.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Schroot voor de kunstkenner 1

Schroot voor de kunstkenner

Wat doet een beschilderd stuk schroot in het Stedelijk? Waarom ruikt het er opeens chemisch en zoet tegelijk? Het is het werk van Selma Selman, die opnieuw definieert wat kunst is en mag zijn. Ivana Kalaš is onder de indruk – en heroverweegt haar eigen positie. Zoetig en naar ijzer – dat aroma komt op... Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer