Asset 14

The mask is the face

Column: The mask is the face

Tijdens mijn verhuizing kwam ik tot de onvermijdelijke conclusie dat ik een nieuwe bank nodig had. Mijn oude bank was, net als de rest van het meubilair, een afdankertje van familie. In dit geval ging het om een Leoluxbankje van mijn oma. Jarenlang stond het op mijn zus’ studentenkamer, waar muizen zich in de zitting nestelden en de boel van binnen kapot knabbelden. Haar inmiddels overleden konijn plaste er een keer of twintig overheen, en toen mijn zus ging samenwonen kwam mij de twijfelachtige eer toe oma’s bankje te erven. Mijn moeder bleef zeggen: ‘Het is een echte Leolux, hoor!’, alsof we er nog wat van konden maken.

Mijn ouders investeerden nooit in hun interieur. Er werd van huis uit weinig prioriteit gegeven aan esthetiek, of er was domweg geen geld voor. Uiterlijk schoon werd in bijna al haar vormen oppervlakkig gevonden, iets om mee te pronken. Het mag dus geen verrassing zijn dat ik enige paniek voelde toen ik besefte dat ik oma’s Leolux echt geen plek meer wilde geven in mijn nieuwe huis. Inmiddels had ik een enigszins volwassen budget voor een nieuwe bank tot mijn beschikking (als in: meer dan vijftig euro voor een vale driezitter van Marktplaats) en waren er allerlei opties.

Met de maskers van mijn vrienden zat het wel goed.

Zo kon ik gaan voor de comfortabele maar massieve hoekbank met dikke kussens, of juist voor de esthetische, slanke bank van Scandinavisch design, waar je niet lekker op kunt neerploffen maar die wel elegant is. Stiekempjes bestudeerde ik de interieurs van mijn vrienden. M.’s huis stond vol zorgvuldig uitgekozen voorwerpen, netjes afgestoft en precies goed gepositioneerd in de ruimte, als een compositie. Hij schafte een paar maanden geleden een okergele bank aan, zo een zonder armleuningen. P. had een canapé, mooi maar weinig comfortabel. B. had een leuke slaapbank gekregen van een vriend wiens oom toevallig meubelmaker was. Ik vond de zoektocht oprecht inspirerend en begon me af te vragen: was de vorm, het uiterlijk echt zo oppervlakkig als ik altijd had gedacht?

In On Style maakt Susan Sontag bezwaar tegen het traditionele onderscheid tussen stijl en inhoud in de kunst. ‘In almost every case, our manner of appearing is our manner of being. The mask is the face.’ Waar de bank me al de stuipen op het lijf joeg, word ik van Sontag nog nerveuzer. Wat zeggen mijn paarse beddengoed, mijn afgeknipte haar en mijn kapotte iPhone-hoesje over mij? Zegt mijn voorkomen iets over mijn manier van zijn? En bovenal: wat betekent dat gore Leoluxbankje dan eigenlijk?

Wat betekent dat gore Leoluxbankje eigenlijk?

Tijdens mijn bankenzoektocht kwam ik vooral tot de conclusie dat ik me omring met stijlvolle mensen, waar ik als stilistische noob schrilletjes bij afsteek. Goed gekozen, kleurrijke stoffen, comfortabele chaise longues, slanke poten, mooie kussens op subtiele slaapbanken: met de maskers van mijn vrienden zat het wel goed, maar zelf blokkeerde ik.

Uiteindelijk ging de Leolux naar het grofvuil. Nu heb ik geen bank en vraag ik me af: wat zegt dát dan eigenlijk over mij? En zo spendeer ik mijn avonden peinzend aan mijn tafel, kijkend naar de lege hoek in mijn kamer; naar het deel van het masker dat schittert door afwezigheid.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Femme ter Haar is illustrator en animator. Ze fietst rond door haar woonplaats Utrecht met een schetsboek vol krabbels en een hoofd vol ideeën. In haar werk zoekt ze naar manieren om juist datgene dat moeilijk onder woorden is te brengen te verbeelden, om zo de onbegrijpelijke wereld om haar heen iets beter te begrijpen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer