Asset 14

Inferno onder de roltrap

Column: Inferno onder de roltrap

De roltrap naar spoor 16 is kapot, maar daar kom ik pas achter als ik erop wil stappen. Het is een van de weinige dingen die me fysiek echt vervreemden: op een roltrap stappen die stilstaat. Mijn benen weten hoe ze een trap op moeten lopen en hoe ze op een roltrap moeten stilstaan, maar een roltrap als trap bewandelen maakt dat ik onhandig mijn voeten optil, ineens niet meer kan inschatten hoe hoog de treden zijn. Als de oneven treden van het begin eenmaal voorbij zijn en ik het ritme van de stilstaande roltrap te pakken heb, wordt het doodvermoeiend. Ik neem liever de gewone trap, die even ver omhoogloopt maar die ik om de een of andere reden veel gemakkelijker betreed.

De roltrap is voor mij lange tijd iets engs geweest. Hoewel ik nu begrijp dat het een machine is die logisch in elkaar zit, had ik als kind wilde fantasieën over hoe dat ding in beweging kwam. Vooral de roltrap in de V&D joeg me de stuipen op het lijf: tussen de metalen treden door zag ik groen licht flitsen. Omdat er onder de roltrap verlichting was, leek het me logisch dat daar beneden iemand daar aan het werk was en dat diegene licht nodig om te kunnen zien wat hij deed. Ik zag een reeks mensen voor me die de hele dag met de handen boven het hoofd de roltrap omhoog of omlaag duwden. Het werk van de roltrapduwers leek me een hel, maar ik koesterde tegelijkertijd bewondering voor zo’n systeem waarin iedereen een taak had.

Pas toen ik zelf begon te werken, kwam ik erachter dat best veel mensen in best veel situaties ook maar gewoon wat doen.

Dat blinde vertrouwen in de organisatie van de wereld om me heen heb ik lange tijd behouden. Mensen hebben taken en die taken voeren ze uit, omdat zij daar nu eenmaal in zijn getraind en het beste weten hoe ze iets moeten doen. Als mijn broodje in een broodjeszaak werd belegd op een manier die mij vreemd leek, dan was het vast raar en onhandig van mij dat ik dat anders deed. Een indeling van de schappen in de Albert Heijn moest wel goed doordacht zijn, ook al kon ik nooit iets vinden. Pas toen ik zelf begon te werken, kwam ik erachter dat best veel mensen in best veel situaties ook maar gewoon wat doen.

Zo vind ik als docent ironisch genoeg eigenlijk alle cursussen didactiek die ik tot nu toe heb gevolgd slecht. Mijn vader werkte jarenlang als behandelend psycholoog, zonder ooit een GZ-opleiding te hebben afgerond (in de jaren ’90 konden dat soort dingen nog). Voor de school waar ik werk maak ik ieder jaar een kwaliteitszorgagenda. Nadat ik versie 1 gemaakt had, zag ik al mijn taken voor me en had ik het gevoel dat iemand me erop aan ging spreken als ik ze niet allemaal uitvoerde. Wat bleek: de enige die naar die agenda keek was degene die hem verzonnen had, namelijk ikzelf.

Met zware benen stap ik de roltrap op. Na mijn eerste onhandige stappen richting perron 16 draai ik me om en loop terug over de verstilde metalen treden, zodat ik alsnog de gewone trap kan bewandelen. Zo rommel ik me een weg door het station heen, ongeorganiseerd, maar in de geruststellende wetenschap dat zich onder de roltrap geen groene inferno bevindt.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Dymphie Huijssen (1995) is een illustrator en animator die zich bezighoudt met het visualiseren van complexe gevoelens. Haar werk kenmerkt zich door een zekere elegantie, kwetsbaarheid en een tikkeltje melancholie.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer