Asset 14

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

De hitte slaat me in het gezicht als ik de oude loods binnenloop waar het netwerkevenement plaatsvindt. Ik kom naast een man te zitten, hij draagt een goed gesneden colbert, zijn haar is grijs, zijn bril is vies, zijn handdruk stevig. Zijn naam ben ik alweer vergeten als blijkt dat hij er geen gras over laat groeien.

‘En vertel eens, wat dóe jij?’

Ik weet dat hij hiermee niet vraagt naar wat ik in feite de hele dag aan het doen ben, maar naar welke manier ik heb gevonden om mijn geld te verdienen.

Meestal antwoord ik dat ik docent ben, wat eigenlijk altijd afdoende is voor een gesprek want praktisch iedereen in mijn omgeving heeft ooit onderwijs genoten en daar dus een mening over gevormd, maar thuis had ik met mezelf afgesproken dat het maar eens afgelopen moest zijn: ik zou zeggen dat ik docent ben, én schrijver.

Sinds ik mezelf ook schrijver noem, of dat in ieder geval met enige twijfel over mijn lippen weet te krijgen, vraag ik me af wat dat precies betekent. Lange tijd vond ik het maar pretentieus om mezelf zo te noemen (wie schrijft er niet) en ik was ervan overtuigd dat ik ervoor kon zorgen dat ik op de een of andere manier schrijver zou kunnen zijn zonder mezelf zo te profileren. Inmiddels kom ik tot de conclusie dat dit stille verzet A: een beetje naïef en B: weinig succesvol is in een wereld die dol is op labels, conventies en gecureerde identiteiten.

Toen ik een paar maanden geleden de afweging maakte of ik ‘schrijver’ wilde zijn, vroeg ik me af hoe andere schrijvers hun levens eruitzien, hoe ze hun dagen doorkwamen om hun ambacht (want uiteindelijk is het gewoon zitten en typen) uit te kunnen oefenen, wat ze dóen. Er lijkt een soort gezonde mate van afzondering nodig te zijn voor het schrijven, en tegelijkertijd een deelname aan de wereld.

Gertrude Stein was naar eigen zeggen niet in staat om langer dan een half uur per dag te schrijven.

De dagindelingen van schrijvers die ik vond fascineerden me: Maya Angelou kon thuis niet werken, dus ging dagelijks naar een hotelkamer waar ze van 7 uur ’s ochtends tot ongeveer 2 uur ’s middags schreef. Franz Kafka staat bekend om het feit dat hij ’s nachts schreef, als zijn familie sliep en hij zijn werk voor zijn kantoorbaan weer had afgerond voor de dag. Gertrude Stein was naar eigen zeggen niet in staat om langer dan een half uur per dag te schrijven, maar ze benadrukte dat een half uur schrijven per dag optelt tot heel veel materiaal in een jaar. Ze werd constant vergezeld door Alice B. Toklas, die voor hun poedel zorgde en Gertrude in hun auto rondreed buiten de stad. Patricia Highsmith rookte de hele dag Gauloises en haar enige gezelschap bestond uit haar verzameling van 300 slakken waarvan ze enkele meesmokkelde in een blaadje sla in haar handtas als ze op moest komen dagen op een netwerkevenement zodat ze zich minder alleen voelde.

‘Ik ben docent,’ antwoord ik. De man reageert enthousiast en joviaal, hij werkt in het cultuurbeleid en we blijken allebei in Nijmegen te hebben gewoond. We praten over het onderwijs, de cafés die in zijn tijd hot en happening waren. Als de avond op zijn einde is en ik in de koele airco van de trein stap vraag ik me af wat me had geholpen: een persoonlijke chauffeur, een hotelkamer, of een paar slakken in mijn tas.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Eline Veldhuisen (1999) is illustrator. Inspiratie voor haar werk haalt ze uit haar directe omgeving, variërend van haar eigen gedachtes tot de verhalen van andere mensen. Met zo min mogelijk middelen brengt ze deze verhalen op een heldere manier in beeld.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer