Asset 14

Noordpolderzijl

Noordpolderzijl

Een man begint een relatie met een vrouw die niet aan bellen, regels of afspraken doet. Spontaan zijn is niet altijd makkelijk.

‘Waarom heb je me niet gebeld?’ Zijn verkleumde vingers misten telkens de digitale toetsen. Hij zag voor zich hoe haar vingers over haar scherm zouden zoeven. Daarna haar walgende gezicht bij het ontvangen van de serieuze vraag die hij met veel pijn en moeite zojuist op zijn eigen scherm had weten te fabriceren. Hij schrapte de zin maar weer.

Koud was het asfalt onder zijn kont; de steentjes prikten door zijn pantalon heen. De schapenkiezen achter hem maalden en sopten. Met korte rukken sneden ze ritmisch het gras af dat de top van de dijk begroeide. Hij wikkelde zijn stropdas om zijn nek als een sjaal, zette de kraag van zijn jasje op, maar niets hielp. Genadeloos sneed de wind in zijn kale hoofd.

Hoe begon men een dergelijk bericht zonder boos of teleurgesteld te klinken? Ze had toch moeten weten dat hij haar berichten niet kon lezen op de A6?

‘En nu niet zo sip kijken, snijboontje.’ Ze lachte en gooide een bierviltje tegen zijn wang.

Als er een moment was geweest om te bellen, dan was dat vanmiddag wel!

‘We houden ’t simpel,’ had Annabelle in de eerste minuut van hun date vastgesteld. ‘Hoe minder mensen van elkaar verwachten, hoe leuker ‘t wordt.’ Zij leefde daarom zonder afspraken, agenda’s en regels. Mensen waren niet voorbestemd voor elkaar, het leven was zinloos, en God dood. ‘Al dat bellen, daar krijg je alleen maar kanker van. Ik háát mensen die je de hele dag proberen te bellen.’ Ze stak twee vingers in haar keel. ‘En nu niet zo sip kijken, snijboontje.’ Ze lachte en gooide een bierviltje tegen zijn wang.

Hartelijk had hij meegelachen. Heel spontaan had hij zich laten meesleuren naar een walgelijke actiefilm, naar een waterfiets in de grachten en naar een bowlingbaan met knellende bowlschoenen en royale toilethokjes. Nooit belde hij, nooit stelde hij een serieuze vraag.

Vanmiddag had het lege kantoor hem mateloos geïrriteerd. De zinloosheid van het bestaan had zich in al diens overweldigende grijsheid aan hem opgedrongen.
‘Vanavond tijd? 🍷’ had hij Annabelle heel spontaan gestuurd.
‘Ben bij zussen in Groningen,’ antwoordde ze.
En in een plotselinge aanval van goddeloze baldadigheid stelde hij toen voor om daar in de polder te gaan wildkamperen.
‘Leuk!!!’ stuurde ze een minuut later. ‘Kun jij een tent opzetten dan?’
‘Makkie! 💪’ typte hij vanuit zijn cubicle in Rotterdam.

Twee en een half uur later zat hij op de dijk van Noordpolderzijl met uitzicht op de wadden, kwelders en ganzen. Hij kon zich wel voor zijn kop slaan. Naast hem stond de champagne om hun halfjarig ‘samenzijn’ te vieren.
‘Sorry lief!’ was haar laatste berichtje. ‘Zussen gaan de stad in. Ik moet mee!’ Toen reed hij waarschijnlijk al ergens tussen Almere en Lelystad. Hoezo moest ze mee?
Als hij nu vertrok, dan was hij om twee uur ’s nachts weer thuis. Vier uur slaap en dan als een geslagen hond weer terug zijn cubicle in.

Rotwijf! Hij sloeg met een platte hand in het grind. Hij hief de fles champagne als een knuppel boven zijn hoofd. Dit kon toch niet?! Dit kón gewoon niet. Nee, dacht hij, híj kon dit niet. De steentjes hadden rode puntjes en streepjes in zijn handpalm achtergelaten.

Hij zette de fles tussen zijn benen, draaide het hoedje los en liet de kurk schieten. De knal verdween in de wind en schuim droop langs de hals. Hij sprong op, nam snel een slok en spuugde het schuim weer uit. Hij nam nog een slok. De kurk rolde de dijk af. Hij ging languit liggen in de verregende schapenmest. Wat een dag! Hij grinnikte en hoestte. De lege fles wierp hij achter zich de duisternis in.

Hij belde haar. Door de wind hoorde hij met moeite haar telefoon overgaan. Ze nam niet op. ‘Waarom heb je me niet gebeld?!’ brulde hij in haar voicemail.

Hij liep over de dijk terug, langs het zoemende gemaal, langs de drie huizen waaruit Noordpolderzijl bestond, en langs een kroeg genaamd ‘’t Zielhoes’. De parkeerplaats was vrijwel leeg. Hij stapte in, schoof de tent aan de kant en draaide de stoel zo ver mogelijk naar achteren. Hij rook aan de schapenmest op zijn mouw en sloot zijn ogen.

Mail

P. van Stingelande is kameleon en letterzetter. Hij slijt zijn dagen met het optekenen van alledaagse avonturen en treurige observaties. Hij hoopt ooit een kat te hebben.

Annelien Smet is een Gentse illustratrice wiens werk is verbonden met muziek. Voor elk werk luistert ze onophoudelijk naar één nummer om in een sfeer te blijven. "Een nummer dat goed gemixt is, genoeg 'ademt' en mijn binnenste met een diepe bas doet daveren. Dat inspireert."

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer