Asset 14

Ik ook op jou

Ik ook op jou

Afgelopen week zei iemand voor het eerst in lange tijd tegen me dat hij verliefd op me was. Het was bij mij thuis, op de bank, en we hingen een beetje tegen elkaar aan thee te drinken.

‘Oh ja?’ hoorde ik mezelf zeggen terwijl ik nog wat uit mijn kopje slurpte.

‘Ja, ik geloof het wel,’ antwoordde hij, bescheiden en oprecht.

Waar dit in sommige gevallen bijzonder goed nieuws kan zijn, brak het angstzweet me die avond op de bank onmiddellijk uit. Misschien had ik het aan kunnen zien komen, misschien had ik niet goed opgelet, misschien had ik onbewust de andere kant op gekeken. Maar deze opmerking joeg me de stuipen op het lijf, en wel om twee redenen. Enerzijds omdat ik me realiseerde wat dit zou kunnen betekenen: het begin van een prettige tijd in een relatie, maar of we dat hetzelfde voor ons zagen, dat wist ik niet. Anderzijds omdat ik iets terug moest gaan zeggen. Aan iemand opbiechten verliefd op diegene te zijn en geen ‘ik ook op jou’ terugkrijgen, is ongeveer net zo erg als na een ‘ik hou van je’ geen ‘ik ook van jou’ terugkrijgen.

Maar ik wilde eerlijk antwoorden. Mijn brein begon overuren te maken. Was ik verliefd? Wat betekende dat? Het was nog niet zo lang geleden dat ik zelf voor het eerst in heel lange tijd verliefd op iemand werd, en het was zowel onmiskenbaar als vervelend. Ik kon niet meer eten, ik kon niet meer slapen, ik kon me nergens meer op concentreren en werd in een emotionele achtbaan van hot naar her gesleurd. Ik schreef pagina’s vol in mijn dagboeken met analyses over wat er aan de hand was en wat hij wanneer tegen me had gezegd, wat ik hem duidelijk zou moeten gaan maken in de toekomst en hoe het een wonder was dat hij míj had uitgekozen om tijd mee door te brengen. Een paar maanden na deze noodlottige verliefdheid (want het liep natuurlijk niet goed af) wist ik heel zeker: hier heb ik helemáál geen zin meer in.

Ik schreef ook wel wat over hem in mijn dagboek, maar het waren vriendelijke woorden, het was er rustig en veilig.

En nu zat ik niet in de achtbaan die ik toentertijd had uitgezeten. Ik zat thuis op een comfortabele bank met een kopje thee. Ik vond het fijn om bij hem te zijn. Ik vond hem lekker ruiken, hij had interessante dingen te vertellen en ik vertrouwde hem onmiddellijk toen we elkaar leerden kennen. Ik wilde hem aanraken en ik was me constant bewust van zijn aanwezigheid in de ruimte, zonder daar verder meteen iets mee te hoeven doen. Ik voelde me kalm. De hele tijd.

‘Hoe weet je dat?’ vroeg ik zonder hem in de ogen te kijken.

‘Gewoon,’ zei hij terwijl hij een beetje begon te draaien. ‘Dat voel ik volgens mij.’
Misschien voelde ik het ook wel. Maar ik sliep als een roos naast deze man. Ik kon gewoon met hem eten. En ik schreef wel wat over hem in mijn dagboek, maar het waren vriendelijke woorden, het was er rustig en veilig. Geen omgedraaide maag en geen loopings.

‘Ik ook van jou,’ zei ik. Ik rolde van de bank af en bekeek hem ondersteboven, terwijl de thee rustig in mijn buik bleef zitten.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Twinkel Achterberg (1997) is freelance illustrator en woont in Utrecht. Ze maakt speelse illustraties waarin kleuren overlappen en texturen stralen. Inspiratie haalt ze uit kleine bijzonderheden in de wereld om ons heen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer