Mees heeft de macht over het fluwelen koord, de stempel en het clipboard. " /> Mees heeft de macht over het fluwelen koord, de stempel en het clipboard. " />
Asset 14

Doorbitch

door

Laat er geen onduidelijkheid over zijn, ik heb een gruwelijke hekel aan het woord doorbitch. Ik zie zo'n pinnig kutwijf voor me met een overdosis lipgloss en een snerende blik, mocht ze je überhaupt een blik waardig gunnen. Als jij haar niet bevalt, kun je het wel vergeten. Buiten dat is het een denigrerend woord jegens vrouwen. Ik noem mezelf toch ook geen slet, of viswijf, of kankerhoer? Maar goed, doorbitch dus. Ik heb er zelfs een werkwoord van gemaakt, doorbitchen. Vanavond moet ik doorbitchen. Had ik het vorige week nog over mijn ervaringen aan de andere kant van het fluwelen koord, deze week ben ik degene met het clipboard en de stempel.

Het is vrijdagavond en de Korte Leidsedwarsstraat bruist. Grofweg gelegen tussen de Club Royalty (dames een gratis cocktail bij entree!) en Café Amsterdamded (waar ik als vijftienjarig beugelbekkie mijn eerste zoen kreeg) is een kleine entree zonder aanduiding van wat er zich binnen afspeelt. Het is de Club Up, het kleinkindje van deftige sociëteit de Kring. In de Kring is de gemiddelde leeftijd op een vrijdagavond zo rond de 50, trophy wives meegerekend. Niet in de Club Up. Hier regeert de jonge mensch, vers uit de puberteit gekropen, dorstig naar gerstenat. Mijn taak is het vasthouden van de gastenlijst, het verwelkomen van de bezoekers en het weren van grote groepen bezopen Engelsen dan wel vervelende korpsballen. Mijn rechterhand is Iwan, een grote donkere man gehuld in een beveiligingsjas met een klein hart en een vastbesloten rechtvaardigheid.

We spreken af dat ik mensen in de rij aanwijs die niet door de beugel kunnen, en dat hij ze dan de toegang belemmert. Maar wanneer ze eenmaal voor de deur staan, heeft Iwan een iets ander idee van mensen weigeren dan ik. En dan komt het er op aan. Voor de ingang staan ze met zijn drieën, ieder een gladgestreken gestreept overhemd en ietwat vettig blond haar. Ik had ze al van een kilometer aan zien komen met hun arrogante maniertjes. Eenmaal binnen zouden ze ongetwijfeld de hele bar leegdrinken (voordeel) en alle meisjes lastig vallen (nadeel), dus fluister ik mijn vriend in of hij er voor kan zorgen dat ze ergens anders hun heil gaan zoeken. Hij knikt begrijpend. Maar als ze voor zijn neus staan zwijgt hij simpelweg, vraagt ze opzij te stappen, en laat ondertussen andere bezoekers binnen. De drie beginnen te sputteren. Ik stap naar ze toe, en vraag ze of ze weten wat er vanavond voor muziek is. Niet dus. Ik kijk ze even aan, en gok dan: “Hip hop en break beat!” Ze kijken elkaar aarzelend aan en richten zich dan tot mij: “Geen techno? Minimal? House?” “Eh, nee heren. Geen van dat al,” spreek ik naar waarheid. “In de Melkweg moet je het even proberen, of anders de Sugar Factory. Dan loop je hier het plein over en dan die straat in aan de linkerkant. Nog een fijne avond!” Ze geven me een dankbaar klopje tegen de arm. “Thanks!” Ik zucht opgelucht, maar niet iedereen laat zich zo makkelijk afpoeieren.

“Hallo,” dringt een lange gast zich voor, “ik sta op de lijst via MTV/TMF.” Oh ja? MTV/TMF? Van de televisie? Het zal allemaal wel, hij staat er niet op. “Eh.. nee.” “Jawel, ze hebben me op de lijst gezet.” “Eh.. nee.” Sjesus wat een pannenkoek. Hij staat veel te dicht in mijn nek te hijgen en probeert ondertussen naar de lijst van namen te koekeloeren, maar ik hou hem stevig tegen mijn borst aan. En dan komt het. “Moet u luisteren meneer, ik weet niet of u stoer probeert te doen door het noemen van twee uitgerangeerde muziekzenders via wie u op de lijst zou moeten te staan, maar ik weet van niets en achter u staat een rij mensen die gewoon naar binnen willen. U heeft twee keuzes. Eén: weggaan. Twee: achter aan sluiten zoals elk normaal persoon. Dankuwel.” Ik keur hem geen blik meer waardig en hij druipt af. Naast me kijkt Iwan me aan met één opgetrokken wenkbrauw. Misschien is de term doorbitch nog zo'n vreemde naam nog niet voor deze baan. Maar ik? Ik prefereer gastvrouw.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer