Asset 14

Cider Country

Cider Country

Koen Alfons schrijft elke twee weken een column voor hard//hoofd.

Tweede Kerstdag in Herefordshire, beroemd om zijn boomgaarden. Cider-country. Hier zit veel bloed in de grond. Invasies van Denen en Noormannen, the war of the Roses. Het betere hak- en snijwerk. Maar vandaag heersen rust en vrede. Niet vanwege Kerstmis, maar omdat dit het dunst bevolkte gebied van Engeland is. De anti-Randstad.

In de verte baden de heuvels van Wales in de ochtendzon. Boven de boerderij pakken donkere wolken zich samen. Het miezert al, maar ik sta toch op het gazon. Een paar minuten geleden liep er doodgemoedereerd een Rode Vos voorbij, helaas op veilige afstand. De vos keek me aan en mijn bek viel open. Daarna verdween hij in het struikgewas. Onder de wolken cirkelt een roofvogel, laat ik zeggen: een Buizerd. Ik ben niet Jan Wolkers, maar waan me in zijn dagboeken.

De boerderij is deel van een Hamlet, een verzameling huizen die de naam dorp niet mag dragen. Net als dat de boerderij de naam boerderij eigenlijk niet mag dragen. In de stal zijn geen koeien, maar een thuisbioscoop met vloerverwarming. Er is een veranda zodat we kunnen roken en een hectare grond waar een hovenier al zijn dromen heeft waargemaakt. Ik zou er mijn golfswing kunnen oefenen. Maar de vrouw des huizes bewaakt haar gras als een leeuwin haar welpen.

Vriendin en kind liggen nog te slapen, net als mijn volledige schoonfamilie. Het kerstdiner sleepte zich voort tot in de kleine uurtjes. Met de laatste druppel Laphroig ging het licht uit. De karaoke-machine voelt zich aangerand en heeft daar alle reden toe. Mijn schoonvader’s vertolking van Material Girl zal hem tot in het verzorgingshuis worden nagedragen. Zo dadelijk aspirine en een Engels ontbijt. Alleen weiger ik ’s ochtends bloedworst eten. Mijn gastheer verbaast zich daarover. “The tallest people on the planet, but no black pudding? Dear, oh dear…”

Ik vraag me af wanneer de buizerd zich als een baksteen uit de lucht zal laten vallen; het einde der tijden voor een veldmuis. Maar de veldmuizen laten zich niet zien of de Buizerd heeft geen honger. Hij begint aan een nieuwe ronde. Ik ga naar binnen en maak koffie. Ik neem de koffie en sigaretten mee naar de veranda. Voor mij vandaag geen Engels, maar een Frans ontbijt. Ik ga zitten en steek op en neem een slok. Ik kijk naar de heuvels van Wales en hoor de bomen ruisen. Ik denk: dit is een goed moment. Dan denk ik terug aan de dode dame.

L. zag de auto als eerste. Het was half zeven, het kerstdiner stond in de steigers. Ze zei: “Er staat een auto voor het hek.” De gastheer ging naast haar staan en vroeg aan zijn vrouw: “Are we expecting anyone, dear?” Zijn vrouw zei: “I wouldn’t think so. It’s bloody Christmas for Chrissake.”

De witte Volvo stond met draaiende motor op het laantje. Het was gestopt met regenen, de ruitenwissers schraapten over de voorruit. Achter het stuur zat een bejaarde dame. Toen we dichterbij kwamen, zag ik zag dat haar handen in haar schoot lagen. Levervlekken en een web van bloedvaten. Haar ogen waren gesloten, haar mond hing niet open. Er lag een hoedje op haar hoofd.

“She’s dead,” zei de zoon des huizes en hij stak zijn handen in zijn zakken. L. gaf hem tik op zijn achterhoofd en liep naar de auto en opende de deur. Ze vroeg: “Hallo? Mevrouw?” De zoon des huizes zei: “I don’t think she’ll understand any Dutch.” Hij haalde zijn schouders op. “Not that it matters, since she’s pretty much dead.”

Een verse tik, deze keer van zijn moeder. L. stak haar arm naar binnen en raakte de dame even aan, trok toen zachtjes aan haar schouder. ”Miss? Can you hear me?” Ze liet de schouder los en legde haar hand op de halsslagader. Ik was trots op mijn vriendin. Na een paar seconden keek ze om en schudde haar hoofd. De dame was dood. Departed.

Inmiddels is de Buizerd uit het zicht verdwenen. De veldmuizen halen opgelucht adem. Hun tijd is nog niet gekomen. Ik denk aan de dame en hoe haar handen in haar schoot lagen. Ik stel me voor dat mijn tijd komt, hier tussen ruisende bomen en roofvogels en heuvels in de ochtendzon. Ik vind het een prettig vooruitzicht. Met zo’n einde zou ik kunnen leven. Ik heb geen rijbewijs, dus achter het stuur van een witte Volvo zal het niet zijn. Misschien tijdens het oefenen van mijn golfswing. Wanneer de vrouw des huizes een oogje dichtknijpt.

Mail

Koen Alfons is sinds 2013 redacteur van Hard//hoofd. Hij schrijft columns en korte verhalen.

XF&M zijn een illustratie duo uit Groningen. Vanuit hun studio/huis werken zij samen aan hun illustraties, laag voor laag, met pen en papier, wat potlood, verf, krijt, inkt, stiften…en misschien nog wat spuitbus…

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer