Asset 14

Hoe de zwarte dichteres May Ayim een slavenfort veroverde

Hoe de zwarte dichteres May Ayim een slavenfort veroverde

Gijsbert Pols werd gegrepen door de geschiedenis van Groß Friedrichsburg, een Pruisisch fort aan de Ghanese kust. Een promenade die oorspronkelijk naar de oprichter van het fort was vernoemd, kreeg niet lang geleden een nieuwe naam: die van de Afro-Duitse dichteres May Ayim. Pols vertaalde één van haar belangrijkste gedichten voor het eerst naar het Nederlands.

In 2009 besloot de verantwoordelijke stadsdeelraad in Berlijn een promenade aan de oever van de Spree, niet ver van de beroemde Oberbaumbrücke, van naam te veranderen. Tot dan toe was de promenade vernoemd naar de Pruisische Otto Friedrich von der Gröben (1657-1728). Gröben leidde in 1682 een koloniale expeditie naar West-Afrika die resulteerde in de bouw van het fort Groß Friedrichsburg in het huidige Ghana en de stichting van een Pruisische kolonie.

De nieuwe naam is een hommage aan een andere belangrijke figuur uit de Duitse geschiedenis, namelijk May Ayim. Ayim werd in 1960 in Hamburg geboren als dochter van een Ghanese vader en een Duitse moeder en burgerlijk geregistreerd als Sylvia Brigitte Gertrud Opitz. Haar vader, die medicijnen studeerde in Hamburg, wilde haar meenemen naar Ghana, maar dat werd hem door de autoriteiten verboden. Haar moeder wilde niet voor haar zorgen. Aanvankelijk groeide ze op in een kindertehuis, later werd ze door de familie van haar moeder geadopteerd.

Ayim was betrokken bij de oprichting van verschillende belangengroepen voor Afro-Duitsers

Ayim studeerde pedagogiek en psychologie in Regensburg. Haar afstudeerscriptie, een cultuursociologische studie naar de positie van zwarte mensen in Duitsland, werd door de verantwoordelijke professor afgewezen met het argument dat er in Duitsland van racisme geen sprake meer was. Uiteindelijk studeerde ze af in West-Berlijn en publiceerde haar scriptie in de bundel Afro-deutsche Frauen auf den Spuren ihrer Geschichte (1986), die als beginpunt van het wetenschappelijke onderzoek naar zwarte vrouwen in Duitsland geldt en bijdroeg aan de popularisering van de term Afro-Duitsers.

Ayim, die inmiddels ook in West-Berlijn woonde, was na haar studie betrokken bij de oprichting van verschillende belangengroepen voor Afro-Duitsers. Ook was ze actief binnen de feministische beweging en had een intenstief contact met Audre Lorde. Een vervolgopleiding logopedie sloot ze af met een studie over etnocentrisme en seksisme in de logopedistische praktijk. Later werkte ze aan verschillende Berlijnse universiteiten en hogescholen en publiceerde ze in 1995 de dichtbundel blues in schwarz weiss. Ayim had ernstige psychische klachten en kreeg in 1996 de diagnose multiple sclerose, waarna ze zelfmoord pleegde. Haar tweede bundel, nacht gesang, verscheen postuum in 1997.

Na oprichting speelde Groß Friedrichsburg een belangrijke rol in de trans-Atlantische deportatie van tot slaaf gemaakte mensen

Het onderstaande gedicht is een vertaling van het titelgedicht uit Ayims eerste bundel. Het is niet zozeer representatief voor haar poëzie - die ook veel autobiografische gedichten bevat en poëzie die zich vermoedelijk het beste als collectivistische liefdeslyriek laat beschrijven - als wel voor de inzet ervan, namelijk het zichtbaar maken van de scheve globale machtsverhoudingen die door mensen als Göben zijn gecreëerd en het leed dat die scheve verhoudingen met zich meebrengt.

Groß Friedrichsburg speelde na de oprichting een belangrijke rol in de trans-Atlantische deportatie van tot slaaf gemaakte zwarte mensen. In 1718 verkocht het koninkrijk Pruisen het fort om een oorlog mee te financieren. Koper was de Nederlandse Republiek.

blues in zwart wit

terwijl nog altijd en alweer
de enen
gespleten en verdreven en verminkt worden
de enen
die altijd de anderen zijn en waren en
moeten blijven
verklaren nog altijd en alweer
de eigenlijk anderen
dat ze de enig waren zijn
verklaren ons nog altijd en alweer
de eigenlijk anderen
de oorlog

het is een blues in zwart-wit
1/3 van de wereld
danst
op de anderen
2/3
zij feesten in wit
wij rouwen in zwart
het is een blues in zwart-wit
het is een blues

het weer verenigde duitsland
viert zichzelf weer in 1990
zonder immigranten vluchtelingen joodse
en zwarte mensen
het viert in intieme kring
het viert in wit
maar het is een blues in zwart-wit
het is een blues

dat verenigde duitsland dat verenigde europa
de verenigde staten
vieren in 1992
500 jaar columbusdag
500 jaar - verdrijving slavernij en
genocide
in de amerikas
en in azië
en in afrika

1/3 van de wereld verenigt zich
tegen de andere 2/3
in het ritme van racisme seksisme en antisemitisme
willen ze ons isoleren onze geschiedenis uitwissen
of onherkenbaar
mystificeren
het is een blues in zwart-wit
het is een blues

maar we zijn op de hoogte - we zijn op de hoogte
1/3 van de mensheid viert in wit
2/3 van de mensheid doet niet mee

May Ayim (1995), vertaling Gijsbert Pols (2020)

Aantekeningen bij de vertaling

Het woord ‘immigranten’ is in het origineel ‘immigrantInnen’. De hoofdletter I wordt in het Duits gebruikt om vrouwelijke leden van de aangeduide groep, in dit geval immigranten, expliciet zichtbaar te maken. In de tijd waarin Ayim het gedicht schreef, gold dit nog als uitgesproken feministische omgang met spelling. Inmiddels is het gangbaarder, al is er nog wel kritiek op vanuit zowel conservatieve hoek als uit de transgenderbeweging.

De regels ‘500 jaar - verdrijving slavernij en/genocide’ waren erg ingewikkeld om te vertalen. In het origineel kent de regel erg veel rijm ‘500 jahre - vertreibung versklavung und/ völkermord’. Er waren mogelijkheden om iets van dit rijm te behouden, maar ik heb er voor gekozen om Nederlandse woorden te gebruiken met een vergelijkbare lading, zodat er geen afbreuk wordt gedaan aan de emotionele intensiteit van het gedicht - daarom is bijvoorbeeld ‘völkermord’ niet vertaald met het sterk juridische begrip ‘volkerenmoord’ maar met ‘genocide’.

Het Nederlandse woord ‘verslaving’ is als vertaling van ‘versklavung’ leek me te verwarrend, terwijl een alternatief als ‘onderwerping’ de historische dimensie onzichtbaar had gemaakt.

Mail

Gijsbert Pols denkt na over Nederland vanuit Berlijn. Hij publiceerde over literatuur en politiek voor De Reactor, Joop en NRC en is auteur van 'Het onhoudbare midden'.

Andrea Koll is kunstenaar, schrijver en docent in Amsterdam. Ze beschouwt haar eigen werk vaak als een visueel onderzoek waarbij ze houtskool, collage en taal gebruikt. Daarmee onderzoekt ze verschillende thema's. Op dit moment is ze gefascineerd door liminaliteit, vooral wat het betekent je in een fysieke en mentale tussenruimte te bevinden.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer