Asset 14

Beter van niet

Beter van niet 6 +grijs

Illustratie: Jesse Strikwerda

Ik weet hoe Cassiopeia eruitziet. Waar de triple woordwaardes van Scrabble liggen, hoe onze bodem gevormd werd, hoe je de hoeven van een paard uitkrabt, hoe je antroposofische kaboutertjes maakt van schapenwol, hoe je een strakke joint draait en hoe je de allerlekkerste aardappeltjes bakt.
Ik weet hoe en wanneer je winterbollen plant, hoe je je ogen groter kunt laten lijken, hoe je achteruit inparkeert en ik weet al bijna hoe je een hartje in de koffie verkeerd maakt. Hoe je rookkringen blaast, een teek verwijdert; hoe je ‘je moet je bek houden’ in het Spaans zegt en hoe je relaties het hardst kunt verneuken.

God wat heb ik een hoop geleerd, en het ging allemaal zo achteloos. Vrijwel nooit werd het van tevoren aangekondigd. ‘Ik ga je nu leren hoe de bodem in het kustgebied zich vormt.’ ‘Ik ga je nu leren hoe je jouw relatie het hardst kunt verneuken.’ Alleen bij de koffie verkeerd met een hartje werd het aangekondigd, en die beheers ik nu nog steeds niet.

Maar, van alles wat ik leerde, heb ik absoluut het meest gehad aan de dingen die ik maar beter niet had kunnen doen. Zo zijn er natuurlijk reusachtig veel dingen die je maar beter niet kunt doen - grote gevaarlijke dingen waar je ziektes van krijgt, waar je dood van gaat of, nog erger: waar je hart van breekt. Maar die bedoel ik niet. Ik bedoel de veelvoud aan geniepige missers, daar waarschuwt haast nooit iemand voor. Dus bij dezen een greep uit eigen collectie.

Beter van niet 3 +grijs

Illustratie: Jesse Strikwerda

Zo zijn er om te beginnen heel veel dingen die je maar beter niet in je tas kunt laten zitten. Op een festival bijvoorbeeld, terwijl die tas op de grond staat. Ik noem: een banaan. Beter van niet.
Maar, als je dan toch per se de hele nacht een banaan in je tas wilt laten zitten en die tas vervolgens op de drukke vloer wilt laten staan, zorg er dan op zijn minst voor dat je onthoudt dat het een banaan was die erin zat. Dat is een stuk relaxter voor wanneer je nietsvermoedend naar je sigaretten grijpt.

Ook zijn er enorm veel dingen die je beter niet op het balkon kunt laten staan. Je lievelingslaarzen tijdens een hoosbui. Een kleine cactus bij windkracht zeven. Zoiets gebeurt me zeker weten nooit meer, maar wat helemaal een blijvende indruk achterliet was een pan vissoep in de zomer. Wat je noemt een wijsheid forever.

De ergste categorie: zaken die je beter niet in je hoofd kunt toelaten

Niet handig om op het dak van de auto te laten liggen alvorens weg te rijden: je tankdop, een beker Texaco-koffie of je rugzak, maar bovenaan die lijst prijkt toch wel je paspoort. Met name wanneer je een vlekkeloze reis naar Oost-Europa voor ogen had.

Onuitputtelijk is de lijst met dingen die je beter niet op de grond kunt laten liggen met een puppy in huis. Briefgeld en belangrijke papieren, maar ook kledingstukken, boeken, de poten van de tafel, de poten van de stoelen, planten, gordijnen die de grond raken, geweven tapijten, alle andere tapijten, kussens en de poten van je bank. En de plinten van je vloer. Eigenlijk überhaupt je vloer. Als je aan één van bovenstaande zaken waarde hecht, is het beter geen hond te nemen.

In de ideale wereld heb je natuurlijk helemaal geen muizen in huis, maar als er dan toch eentje rondspookt - die je ook nog Karel hebt gedoopt - wil je uiteraard niet meer dat hij sterft. Karel is nu per slot van rekening een beetje van jou, dus geen muizenklemmen en gif. Maar als Karel zélf wenst te sterven (wat iedere muis tenslotte voor zichzelf moet beslissen), laat hem dan in godsnaam niet de mogelijkheid hebben dat in een longdrinkglas met een bodempje Chocomel te doen. Dit om je de handeling te besparen waarbij je hem - volgezogen als een rond chocoladesponsje - in de prullenbak moet werpen. Pfloff. Met het glas er achteraan natuurlijk, want daar zul je nooit meer onbezorgd een koude choco uit kunnen drinken. Sommige beelden krijg je gewoon niet meer uit je hoofd.

En dat is de ergste categorie: zaken die je beter niet in je hoofd kunt toelaten. Al je publiekelijke blunders, de lelijke dingen die je ooit over naasten hebt gezegd, de lelijke dingen die naasten ooit over jou hebben gezegd, het vorige liefdesleven van je vriend of vriendin, je irritatie over geluidsoverlast, de honger op aarde, of überhaupt dit moment op aarde, waarop kindjes sterven. Die kunst van gedachtencontrole beheers ik helaas nog niet feilloos. Wel heb ik eindelijk de perfecte tutorial voor kunstjes met je koffie gevonden. Eentje waardoor zelfs ik dit nu feilloos beheers, na één keer kijken! Probeer het ook: Link.

Mail

Laura van der Haar is archeoloog en schrijver.

Jesse Strikwerda is illustrator en één van de drie winnnaars van de Fiep Westendorp stimuleringsprijs 2015.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Eiland zonder eilandjes

Eiland zonder eilandjes

Bram de Ridder is vervangend psychiater op Bonaire. Maar hoe moet hij zich als witte zorgprofessional verhouden tot de mensen van het eiland? Lees meer

Huizen, omhulsels

Huizen, omhulsels

Anne Schepers had nooit gedacht dat ze een huis kon kopen. Tijdens de verbouwing denkt ze na over huizen als politiek middel, hoe het is om als sociale klimmer ruimte in te nemen en waarom dromen over een fantasiehuis een privilege is. Lees meer

:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer