De briefwisseling tussen Melle en Elon is een tijdje weggeweest, maar hij is terug! Melle vertelt over zijn eerste ervaring met xenofobie." /> De briefwisseling tussen Melle en Elon is een tijdje weggeweest, maar hij is terug! Melle vertelt over zijn eerste ervaring met xenofobie." />
Asset 14

Beste Elon VII

Dit is de reactie op Elons eerdere brief.

Amsterdam 18-02-2010

Lieve Elon,

Jeetje, het is meer dan een maand geleden dat ik je geschreven heb! Zoals je weet was ik ontzettend druk met andere dingen, maar het is natuurlijk toch jammer. Ik beloof mijn leven te beteren en vanaf nu weer gewoon elke twee weken een brief te sturen. Aangezien jij nu in het buitenland zit, is deze briefwisseling sowieso urgenter: we zien elkaar immers niet face-to-face.

Toen ik, om er weer even in te komen, jouw brief van 7 januari j.l. las, moest ik denken aan de tijd dat ik op de Spaarndammerdijk in Amsterdam woonde; voor het eerst op mezelf. Ik had daar een Turkse onderbuurman die regelmatig nachtdiensten draaide en daar een gezin van moest onderhouden. De man zag er tamelijk moe en afgeleefd uit. Mijn eerste aanvaring met hem vond plaats toen ik – jong, onbezonnen en niet gewend aan hele dunne muren en vloeren – tamelijk hard muziek op had staan en hij naar de zolder boven mij was gelopen om op mijn plafond te bonzen (een onderbuurman die op het plafond bonst...!). Ik schaamde mij diep en heb de man de volgende dag een bloemetje aangeboden, wat hij niet aan wilde nemen.

Vervolgens draaide hij echter een beetje door: te pas en te onpas werd er op mijn plafond gebonsd, ook als ik onmogelijk lawaai kon hebben gemaakt, omdat ik bijvoorbeeld nog lag te slapen (ik was net student en sliep veel overdag). Als ik hem dat probeerde uit te leggen, beschuldigde hij mij er van dat ik loog: ‘Jij liegt, jij liegt.’ Een bijzonder onaangename situatie, die eigenlijk pas werd opgelost toen ik verhuisde.

Waarom vertel ik dit? Omdat ik toen voor het eerst echt ervoer hoe het is om ongegronde negatieve gevoelens ten opzichte van andere mensen te hebben. Alle oudere Turkse mannen (over het algemeen toch een redelijk onschuldig soort mensen) waren ineens verdacht en wekten een onprettig gevoel bij mij op. Wellicht ging het zo ver dat ik gevoelsmatig Turkse mensen in het algemeen met andere ogen bekeek. Maar wat ik mij ook realiseerde is dat dit nergens op sloeg. Mijn onderbuurman was moe, lichtgeraakt en wellicht enigszins paranoïde, maar dat zijn geen eigenschappen van Turken in het algemeen. Ik maakte op deze manier in het klein en vanuit een persoonlijke beleving kennis met wat ik beschouw als de kern van wat xenofobie inhoudt: zonder reden bang zijn voor het vreemde; voor groepen mensen die ‘onbekend’ zijn.

Ik denk, sterker nog, ik ben er van overtuigd, dat dit inherent menselijk is: de dieren die mensen zijn, zijn bang voor wat ze niet kennen. Jij zal, als archeoloog, wel weten dat dit sinds mensenheugenis zo is. De vraag is hoe je er mee om gaat. Ik realiseerde mij dat ik dreigde toe te geven aan een begrijpelijke, maar totaal irrationele angst, die maakt dat je het contact met de ander niet als verrijkend, maar als bedreigend gaat ervaren. Het is de irrationaliteit waar het hem in zit: ondanks het feit dat ik door een vervelende ervaring met mijn buurman enigszins wantrouwig tegenover Turkse mensen stond, kon ik dit rationeel corrigeren door mijzelf er op te wijzen dat ik niet toe hoef te geven aan die neiging tot xenofobie. Dat angst iets is wat door jezelf en anderen aangepraat wordt en dat zich door vervelende ervaringen met enkelingen (of verhalen over zulke ervaringen, of beelden er van) kan richten op een hele groep.

Bij toeval werk ik op het moment drie dagen in de week in twee ‘pracht/kracht/groei/Vogelaarwijken’: Amsterdam Nieuw-West en Utrecht Overvecht. Ik verbaas mij hier meer over de sociale ongelijkheid, de verpaupering, het slechte onderhoud en de armoede, dan over straatcriminaliteit en hangjongeren. Ik zal niet beweren dat er in deze wijken niets aan de hand is, dat er nooit wat gebeurt, dat het niet in bepaald opzicht onveiliger is dan in andere delen van de stad. Maar je vraagt je wel af waar dat door komt, welke redenen er aan ten grondslag liggen en wat er aan te doen valt. Als je je laat leiden door angst en dit soort plekken daarom mijdt; en als je je ogen sluit en niet meer om je heen kijkt, niet meer wil begrijpen, leren, verwonderen, dan gebeurt er nooit iets. En zo creëer je het bekropen, naar binnen gekeerde, xenofobe klimaat waarnaar we langzaam afglijden.

Veel liefs,

Melle

Mail

Melle Kromhout

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer