Kasper krijgt vlinders in zijn buik van de nieuwe Vampire Weekend." /> Kasper krijgt vlinders in zijn buik van de nieuwe Vampire Weekend." />
Asset 14

Verliefd op het nu

Every dollar counts
And every morning hurts
We mostly work to live
Until we live to work
She said: "You know,
There's nowhere else to go
But change in rows’’
It struck me that the two of us could RUN

Vampire Weekend – Run

Het ultieme gevoel dat een goed popliedje kan bewerkstelligen is een haast misselijkmakende verliefdheid. En dan bedoel ik niet dat je vlinders in je buik krijgt omdat een liedje je aan iemand doet denken, omdat het een bepaalde herinnering naar boven haalt. Die kracht heeft muziek natuurlijk ook, maar dat hoeft niet zoveel te zeggen over de kwaliteit van een song. Als ik bijvoorbeeld ‘Ademnood’ van Linda, Roos & Jessica hoor (dat gebeurt eigenlijk nooit, maar stel dat) doet dat me denken aan de tongzoen die ik ooit op een schoolfeest uitwisselde. Overigens werd die plaat pas opgezet toen het speeksel reeds rijkelijk vloeide en niet andersom. Ik was niet zo’n zoener in die tijd en mijn vrienden vonden het waarschijnlijk hilarisch om dit gebeuren van een passende soundtrack te voorzien. Deze plagerij kon me niet schelen, want ik was op dat moment vervuld van geluk. Een eerste zoen is een indrukwekkende gebeurtenis en ‘Ademnood’ staat nu dan ook voor altijd in mijn muzikale geheugen gegrift. Maar het is natuurlijk een vreselijk kutnummer.

Er zijn mensen die denken dat nostalgie en popmuziek onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. En het jammerlijke is dat dit voor hen wellicht ook het geval is. Op een bepaalde leeftijd stoppen ze met het gericht luisteren naar nieuwe liedjes, omdat er toch geen indrukken meer worden opgedaan die ze voor altijd zullen bijblijven. Deze mensen voelen zich oud als ze met nieuwe muziek geconfronteerd worden, terwijl het ze juist jong zou moeten doen voelen. Ze stappen dan over naar klassieke muziek of rustige jazz, omdat de zogenaamde tijdloosheid van die klanken een gevoel van veiligheid en stabiliteit biedt. Of ze worden Bob Dylan-fanaat, want Dylan staat tenminste boven het onderbuikgevoel.

Zonder de kick van een popsong zou ik niet kunnen leven. En de grootste kick zit hem nu juist in de liedjes die geen enkele herinnering oproepen, maar geheel uit zichzelf verliefdheid veroorzaken. Door een melodie die je nooit meer kwijt wilt raken, een tekst die daar onlosmakelijk bij lijkt te passen, een sound die fris maar toch vertrouwd klinkt. De nieuwe Vampire Weekend, getiteld Contra, bestaat uitsluitend uit dit soort liedjes en mag daarmee zonder overdrijving een perfecte popplaat genoemd worden. Hun debuut van twee jaar geleden was al steengoed, maar viel vooral op door de nieuwigheid ervan. De vanzelfsprekendheid waarmee Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse ritmes, barokke strijkers, electropop, punk en ska binnen een liedje gecombineerd werden, was uiterst origineel en zorgde ervoor dat deze band door de muziekpers als ‘the next big thing’ omarmd werd. Alles wat goed was aan het debuut wordt op Contra nog beter uitgewerkt en is daarmee wellicht minder verrassend, maar wel overtuigender. Zou je Vampire Weekend twee jaar geleden nog met enig cynisme voor gimmick kunnen uitmaken, nu is het een band die blijven zal.

Als ik een favoriet nummer van Contra zou moeten aanwijzen, is het toch wel ‘Run’. De tekst van deze song neigt naar de opwindende romantiek van de vroege Bruce Springsteen; ontsnappen met het mooiste meisje van de klas uit het keurslijf waarin je geworpen bent, weg van alle kleinburgerlijke verwachtingen, het avontuur tegemoet! Deze thematiek klinkt op papier wellicht wat oubollig, maar goede popmuziek maakt dit verlangen juist weer geloofwaardig en urgent. Een goede song roept in minder dan vier minuten op tot actie, tot beweging, tot het openbloeien van gevoel. En het doet dit niet omdat het op een bepaald moment in je leven een rol van betekenis heeft gespeeld. Het doet dit omdat je het nú hoort. Het onvermijdelijke nú, dat is de essentie van de popsong. Het geeft geen betekenis, het is betekenis.

Stel nou dat mijn vriendin het uit maakt terwijl Contra over onze boxen schalt. Of Gaston komt bij ons langs met een bloemetje, terwijl ik voor de zoveelste keer ‘Run’ op repeat heb staan. De muziek zal voor eeuwig besmeurd zijn. In positieve of in negatieve zin, dat maakt dan niet meer uit. De verliefdheid is dan een huwelijk geworden.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer