Een verkiezingsdag voelt voor Kasper als Kerstmis; het liefst zou hij voor altijd in het stemhokje blijven." /> Een verkiezingsdag voelt voor Kasper als Kerstmis; het liefst zou hij voor altijd in het stemhokje blijven." />
Asset 14

Stembus

‘‘Your uncle had an old saying:
"If you don't vote, than you can't complain"
Sizing up candidates first election day,
you thought: "I'm 18 and have no opinion either way"
’’

Cass McCombs – ‘Don’t Vote’

Als een kind in een snoepwinkel, zo voel ik mij. Want dit jaar mag ik maar liefst twéé keer stemmen! Tweemaal het spannende hokje in om met bevende hand een vakje aan te kruisen (ja, in Amsterdam gaat het nog gewoon met de hand) en daarmee mijn democratisch recht te verzilveren. Wát machtig voel ik me dan. De toekomst van zowel het land als de stad ligt in mijn trillende handen. Ik kan in een moment van verstandsverbijstering op 9 juni mijn stem op de PVV uitbrengen, of op 3 maart de Mokumse versie van Trots op Nederland de burelen in helpen. Of een partij als Partij voor Mens en Spirit, om maar wat te noemen. Natuurlijk hoeft niemand achter mijn keuze te komen, het is een geheimpje tussen mij en mezelf. Geniepig kan ik de catastrofale consequenties gadeslaan, lachend in mijn vuistje. Natuurlijk lach ik innemend zoals altijd tegen mijn Turkse pizzabakker wanneer ik mijn dagelijkse halal-bal bestel, terwijl achter zijn kebabspies de boerka’s als eiermutsjes van zijn harem worden getrokken door nobele stadswachten en dappere buurtagenten. Het lot van de mensheid ligt al met al in mijn bevende handen. Zoveel verantwoordelijkheid maakt best wel angstig. Het is te vergelijken met een tocht in het reuzenrad, waar ik op elk moment uit het bakje zou kunnen springen, ook al wil ik dat helemaal niet. Toch zit hem in die angst precies de kick van kermissen. En verkiezingsdagen zijn voor mij de grootste kermissen van allemaal.

Met bonzend hart word ik wakker, wetend dat het eindelijk zover is. Mijn tocht naar de stembus stel ik zo lang mogelijk uit, om de adrenaline tot een kookpunt op te voeren. In de tussentijd weet ik niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik probeer een boek te lezen, maar het gaat niet. Ik bereid een salade, maar realiseer me halverwege dat ik de slabak en de kattenbak door elkaar heb gehaald. Al met al zou je kunnen stellen dat ik ernstig in de war ben. En toch voel ik mij beter dan ooit. Het lijkt wel alsof ik over lucht loop; niets kan mij nog raken. Vandaag ben ik een God, zo diffuus en dement als alleen een God maar zijn kan. Maar eigenlijk sta ik hoger dan God en Allah op elkaar gestapeld, want ik ben een Burger met een grote B en iedereen gelooft in mij. God, kon ik elke dag maar stemmen. Maar goed, we weten allemaal hoe het afliep met het kindje dat wenste dat het iedere dag Kerstmis was, dus ik moet op mijn woorden letten. Twee keer zo vlak achter elkaar is ook eigenlijk al bijna teveel van het goede. Ik weet niet of mijn hart dat wel dragen kan.

De rest van de tijd houd ik mij overigens geenszins met politiek bezig. Natuurlijk heb ik wel altijd een mening over van alles en nog wat paraat, want je kunt tegenwoordig niet meer over straat lopen zonder een microfoon onder je neus gedrukt te krijgen. Ik ben daarom tégen de Noord-Zuidlijn, vóór de koopzondag, tégen het smelten van de poolkappen en vóór het opstoken van brandhaarden. Deze zaken neem ik altijd even door vóór het slapengaan. Ook op feesten en partijen weet ik zeer aardig mee te babbelen met verontwaardigd links en relativerend rechts en laat af en toe een ferme discussie ontstaan, voor de gezelligheid. Al met al kan ik mij goed handhaven in deze tijden waarin iedereen maar een mening over van alles moet hebben. Maar het is allemaal slechts schone schijn, het is een spel. Een noodzakelijk spel weliswaar, want mijn ware aard mag vooral niet boven komen drijven. Deze aard is namelijk verontrustend ongeëngageerd. Ik kan mij werkelijk nergens druk over maken, behalve over mezelf. En wanneer ik het stemhokje binnenloop kan ik eindelijk volledig mezelf zijn; een onderbuik die slechts rommelt wanneer de voedertijd is aangebroken. Enorme rijen vormen zich achter mijn hokje, maar ik blijf het moment van mijn democratisch recht steeds nog een minuutje rekken. Eigenlijk zou ik er nooit meer weg willen gaan.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer