Foto: Mees List De column van Mees over het vriendelijke gedreadlockte publiek dat MySpace-pagina's uitwisselt op een open podium voor singer/songwriters." /> Foto: Mees List De column van Mees over het vriendelijke gedreadlockte publiek dat MySpace-pagina's uitwisselt op een open podium voor singer/songwriters." />
Asset 14

Singer/Songwriter

foto festival 4

Foto: Mees List

"Oh my God, Casey?!?" Ik loop zeiknat Café International binnen op zoek naar Sofie, die hier vanavond gaat zingen op een open mic avond. Haight Street, thuishonk van de vroegere hippies, is niet al te ver fietsen van mijn huis en als oer-Amsterdamse besloot ik ondanks stromende regen mijn outfit te ruïneren en toch op de fiets te komen. Ik kan het water uit de bodem van mijn hakken voelen sijpelen en mijn baret druipt lekker charmant druppels over mijn gezicht. Sofie is nergens te bekennen in dit lunchcafé wat blijkbaar 's avonds de deuren opent voor allerlei vage lui op zoek naar eeuwige roem of in ieder geval wat erkenning. Een roodharige gast, half gekleed in een Schotse ruit met bijpassende pet, met een korte broek over een joggingbroek komt enthousiast op me af gerend omdat ik blijkbaar precies op iemand lijk die hij kent. Opeens begrijp ik hoe het kan dat Sofie hier slechts een maand is maar om de haverklap afspreekt met mensen die ze op deze avonden ontmoet: iedereen begint zomaar ongevraagd een eind tegen je aan te lullen. Ik baan me langs het vriendelijke gedreadlockte volk weer naar buiten om in de naastliggende kroeg bier te drinken met haar, ze is blijkbaar ook even gevlucht voor iedereen.

Wanneer we besluiten terug te gaan is het wat rustiger geworden in het café. Nog maar een paar mensen in de rij voor het optreden. Over het algemeen probeer ik open podium avonden te vermijden als de pest, ik word er extreem ongemakkelijk van om gedwongen naar singer/songwriters te moeten luisteren, en als het ook nog eens amateurs zijn weet ik al helemaal niet waar ik het moet zoeken. Afijn, voor vrienden moet je soms je principes opzij zetten en al helemaal als ze helemaal naar San Francisco zijn overgekomen. We zitten nog geen twee seconden met ons biertje in de hand, of ik word gecomplimenteerd met mijn optreden door een enthousiaste knakker met een baard waar je u tegen zegt. "You guys were awesome! You played first," zegt hij tegen Sofie die het overigens niet hoort terwijl ze haar gitaar stemt, "and then you were great too!" Even voor de duidelijkheid, geen van ons heeft zich überhaupt nog in de buurt van het podium begeven, en ik ben al helemaal niet van plan om ook maar één noot uit mijn strot te laten komen. We proberen de gast uit te leggen dat we niet hebben gespeeld maar het maakt de gast geen zak uit. "You're awesome anyway!" Thanks, dude.

Sofie is inmiddels aan de beurt en heeft blijkbaar in korte tijd al een naam voor zichzelf gemaakt, mensen juichen van herkenning en ik schuifel naar de allervoorste kruk om als trotse mama het hardst te klappen, tot het bijna gênant wordt (maar moeders zijn altijd schaamteloos, zoals we allemaal weten.) Helaas moet ze na twee korte nummers al plaats maken voor de volgende, en wij bevinden ons opeens op de eerste rij. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om gelijk weer naar achter te vertrekken dus zitten we noodgedwongen de laatste nummers uit. En dan komt het.

Spoken word. Alsof iemand van hoger af me probeert uit te testen komt een schuchtere achttienjarige naar voren en begint filosofische zinnen uit te stoten alsof het niets is. "Incarnation is not a dungeon, it is a cloud before the sun", zegt hij, en "life is what you sow... plant nothing but love" en ik voel de regen buiten mijn naam roepen, terwijl de sigaretten in mijn zak branden. Gelukkig is hij bijna klaar en kunnen we naar buiten rennen, maar niet voordat iedereen MySpace pagina's heeft uitgewisseld en me heeft uitgenodigd voor de volgende open mic avond, elders deze week. Oh hell no. Ik loop nog liever de plomp in.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer