Mees heeft haar voet gebroken en moet de hele dag stilzitten. Dat is ze niet meer gewend." /> Mees heeft haar voet gebroken en moet de hele dag stilzitten. Dat is ze niet meer gewend." />
Asset 14

Mankepoot

In het huis van mijn moeder, bij de telefoon, stond een tafeltje. Behalve de telefoon zelf lagen hier drie dingen op. Een telefoonboek, een adressenboekje, en een blauwe balpen. Het snoer, gekruld als de staart van een varken, was niet erg lang maar lag desondanks opvallend vaak in de knoop. Het was in ieder geval niet lang genoeg om tot de bank te reiken, waardoor we gedwongen werden op die ene stoel bij dat ene turkooizen ronde tafeltje met de drie dringen te blijven zitten. Dit had tot gevolg dat we verwoedde tekenaars werden. Niets werd ontzien. Het adresboekje, rondslingerende lege enveloppen, de dunne pagina’s van het telefoonboek en ja, zelfs de tafel zelf werden ondergepend. Afwezige en zwierige dwaalsporen, geometrische vormen, wolken, gebouwen, alles kwam tevoorschijn.

Ik zit op die stoel. En ik kom er niet van af. Om mij heen stapelen de tekeningen zich weer op, volgekraste blaadjes onzinnigheid. Overal staan bloemen, en op het aanrecht pronkt een enorme fruitschaal. Om er een vrucht uit te pakken, moet ik twee glimmend blauwe krukken ter hand nemen. Ik heb namelijk een gebroken voet. Ik zal niet al te uitgebreid uitweiden over het hoe en wat (ik noem enkel trefwoorden Jägermeister, regen, fiets) maar wat duidelijk is, is dat ik heden ten dage het leven slijt met een blok aan het been, gekluisterd aan huis. Ik weet namelijk niet of jij wel eens hebt geprobeerd met die krengen vijf trappen op en af te komen, maar dat is dus niet te doen.

Ik heb denk ik nog nooit zo veel bezoek gehad als de afgelopen week. Het lijkt wel of ik net bevallen ben van een drieling, zo erg loopt het storm. Ze wisselen elkaar af, terwijl ik naar de voordeur hobbel om de deur open te doen. Hijgend en puffend komt men boven aan, met een plastic tas vol boodschappen en een blik waar zowel medelijden als een lach op staat. Want al moet ik douchen met één been omwikkeld met een plastic zak in de lucht gestoken (ondertussen doodsangsten uitstaand over het breken van been nummer twee) zo rampzalig is het allemaal nog niet. Sterker nog, het is ook wel weer gezellig om zoveel behulpzame visite te hebben. Mijn huis ligt er bijvoorbeeld netter bij dan ooit. Volgens mijn huisgenote komt dit omdat ik alleen nog maar in staat ben om één hoek van de woonkamer (die van mijn troon) overhoop te halen. Maar dat is het niet alleen, want iedereen is attent, wast af, en brengt mijn kop koffie naar de tafel zodat ik deze niet wankelend aan het aanrecht hoef te drinken.

Wanneer je gebonden bent aan een paar vierkante meter, wil de verveling nog wel eens toeslaan. Ik ben niet in het bezit van een televisie, en zelfs het internet weet niet eeuwig te boeien, gezien ik ondanks het immense aanbod toch maar steeds op dezelfde drie sites terecht kom. Zo wil het dus nog wel eens voorkomen dat ik aan tafel niets zit te doen. Het is deze staat van zijn, waar ik niet tegen kan. Niet dat ik niet graag naar buiten staar, integendeel, dat is één van mijn favoriete bezigheden. Nee, het is dat onzichtbare krullende snoer wat me op deze plek houdt, net te kort om datgene te bereiken waar ik eigenlijk bij wil.

Ik zit nooit meer stil aan de telefoon. Sterker nog, bellen is tegenwoordig de ideale gelegenheid om eens de afwas te doen, e-mail te checken, lippenstift op te doen, olijven te eten, naar het werk te fietsen, wachttijd op het perron te overbruggen of op zijn minst om doelloos tien rondjes door het huis te lopen. Trouwens, het concentreren op één ding gaat me überhaupt moeilijk af. Als ik een dvd kijk op de computer wil ik tot zes keer toe toch nog even naar Facebook, als ik een boek lees moet er elk kwartier met een scheef oog naar buiten worden gekeken, als ik in de kroeg een gesprek voer moet het om de haverklap worden onderbroken door een observatie als “...hey serieus check even de neus van die gast!”

We zitten op dag vijf. Maandag hoor ik in het ziekenhuis hoe we verder gaan. Of het nog weken gaat duren, of het al in tape mag, of dat het loopgips wordt. Maar ik kan je één ding verzekeren. Dat snoer, dat wordt doorgeknipt. Want hoe lekker het ook is, die rust, de dagen van de huistelefoon zijn voorbij.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer