Een paar weken geleden bevond ik mij in een door studenten gerund etablissement. Tegen wil en dank, want sinds ik niet meer zelf studeer vermijd ik deze plek liever. Omdat ik ben veranderd, niet omdat het daar is veranderd. Ik heb opeens last gekregen van zoiets als beroepsdeformatie, en kan de tergend langzame service in combinatie met de alomtegenwoordige smerigheid niet zo goed meer hebben. Ook al zijn de medewerkers over het algemeen lief en de prijzen schappelijk. Waarom ik er was? Mijn mannelijke vrienden hadden me overgehaald om hier bier met ze te drinken.
Op weg van de tafel naar de bar passeerde ik twee jonge meisjes, die me aanstaarden met hun enorme blauwe kijkers. Ze zaten bij elkaar op schoot in een fauteuil, de één vlocht het lange haar van de ander. Ze droegen het huidige jonge-meisjes-tenue: korte spijkerbroekjes, maillots, en herenschoenen. Jonge meisjes dragen namelijk geen hakken meer tegenwoordig. Jonge meisjes benadrukken gewoon full on hun kinderlijkheid. “Kijk nou, pretty little sex toys”, schoot het door mijn hoofd. Over elkaar heen kroelend als kittige Lolita’s. Geen wonder dat die jongens steeds hier naar toe wilden om gewoon een beetje te hangen. Het uitzicht is hier formidabel voor een man van 27. Voldoende intelligent en ook weer niet té jong grut, groen genoeg om danig onder de indruk te zijn van die stoere jongens met baardgroei.
Foto: Dennis Duijnhouwer
Maar wat is er nou precies zo aantrekkelijk aan iemand die tien jaar jonger is? Ik zou nooit zo ver gaan om ze licht pedofiel te noemen. Maar wat was, behalve de schoonheid van de jeugd, het ding waar het gros van mijn mannelijke maten zo als een blok voor vielen? En eigenlijk vooral: wat maakt een vrouw van hun eigen leeftijd, 27, blijkbaar minder aantrekkelijk?
Ik vroeg het een paar van mijn makkers. “Makkelijk,” zei eentje. “Gewoon makkelijk. En welwillend in bed.” “Ik weet het niet zo goed,” zei de ander, “maar wat wel zo is is dat mijn oog eigenlijk automatisch op jongere vrouwen valt. En zelfs degenen die ouder dan ik waren, zagen er nog uit als meisjes. Er is een bepaalde vederlichtheid die me aanspreekt, denk ik. Maar zeg Mees, met je grote muil, hoe zit het eigenlijk met jouw geliefden? Hoe oud zijn die dan meestal, hè?”
Ai. Mijn gesprekspartner had een punt. In het afgelopen jaar heb ik met zeven mannen het bed gedeeld. Van deze heren was er welgeteld één van mijn leeftijd. Vier waren in de dertig, en twee waren in de veertig. Ergens hoor ik hun vriendinnen zeggen: “Wat zeg je? 27? Wat moet je met zo’n jong wijf? Er zijn toch ook wel leuke vrouwen van je eigen leeftijd te vinden, of kan je dat weer niet aan? Je bent zeker bang om je te binden!” En zo was de cirkel rond. “Oké oké,” antwoordde ik hem. “Je hebt gelijk, ik doe er net zo goed aan mee. Ik zal mijn bek wel weer houden.” Maar ergens bleef het knagen.
Een docent seksualiteit leerde ons ooit een wijze les. Tijdens seks, maar ook in relaties, is gelijkheid zeer overschat. Mensen willen helemaal niet altijd op gelijke voet staan. Het hele voordeel van een relatie kan juist zijn dat beide partijen kunnen leren, profiteren, en genieten van elkaars autoriteit in bepaalde zaken. Zolang ze elkaar kunnen aanvullen en -voelen, kan het juist het perfecte recept zijn voor hun samenzijn. Als een sadist en een masochist die elkaars fetisjdromen vervullen, kunnen ze op zoek naar de perfecte balans. Socrates begreep dat leeftijdsverschil ook een zegen kon zijn voor beiden, toen hij de liefde tussen een oude Erastes en zijn jonge Eromenos beschreef.
Van de week stond ik weer in het studentenetablissement. Ditmaal was er een feest. Het leek wel alsof ik al deze mensen - die toch in dezelfde stad moesten wonen - nog nooit van mijn leven had gezien. Bovendien waren ze allemaal een stuk jonger. Op het damestoilet was een meisje bezig haar broek schoon te wrijven. Ik vroeg haar wat er was gebeurd, en ze antwoordde doodleuk: “Ik heb over mijn broek heen gekotst, maar het gaat er prima uit hoor!” Een halfuur later stond ze midden op de dansvloer te shaken alsof er niets gebeurd was. Wow, ik voelde me oud tussen al die jonge mensen om me heen.
Ik stond op het podium, en keek naar de rest van de dansende massa. Iets verderop slungelde een lange jongeman met donkerbruine ogen. Hij had een biertje in zijn hand, en wist duidelijk nog niet zo goed wat hij met zijn vijf jaar geleden in een groeispurt verkregen ledematen moest. Ik kneep mijn ogen wat toe, en door mijn wimpers leek hij minstens 24, en niet onknap. Maar voor ik mijn boezem omhoog had gehesen en op hem was afgestapt, stond ze naast hem. Het meisje met de lange haren en de blauwe poppenkijkers uit de fauteuil. In een mum van tijd had ze hem om haar kleine pink gewonden, en sloeg hij zijn armen om haar heen. Alsof niemand mijn aanstalten had gezien, zette ik koers naar de bar. Die nacht sliep ik alleen in bed.
