Foto: privécollectie Ava Mees List Een chronologische weergave van Mees' uitgaansontwikkeling." /> Foto: privécollectie Ava Mees List Een chronologische weergave van Mees' uitgaansontwikkeling." />
Asset 14

Kroegtijger


Foto: privécollectie Ava Mees List

Ik begin oud te worden. Niet dat de kraaienpootjes zich rond mijn ogen beginnen te vormen, dat niet. Ik merk het aan mijn groeiende liefde voor de bruine kroeg. Anders dan vroeger zit ik tegenwoordig het liefst de hele avond met vrienden hangend aan de toog te ouwehoeren. Ik verkies dit honderd keer boven iets als de Minibar. Serieus, wie dat concept heeft verzonnen... Leuk, een bar zonder bar en in plaats daarvan een zooi koelkasten waar je zelf voor exorbitante prijzen minuscule drankjes uit kunt pakken. Terwijl je ‘vrienden’ zich op jouw kosten vergrijpen moet jij buiten staan met je sigaret, omdat er ondanks het ontbreken van personeel niet binnen mag worden gerookt. Nee hoor. In de bruine kroeg heb je de asbak rustig en onbesproken op tafel. Alsof er nooit een rookverbod is geweest, staat de bardame met een Kent in de mond en gin-seven-up klaar om je een kopstoot in te schenken. Ze is bereid tot een praatje, mits ze niet van het bloedchagrijnige soort is (die kom je ook nog wel eens tegen in de bruine kroeg).

Je kunt rustig u zeggen tegen de de inrichting van de gemiddelde bruine kroeg. Vergeelde krantenknipsels, hoogpolig Perzisch tapijt op tafel, glas in lood in de bovenste ramen. Met lekkere biertjes van de tap, die in verschillende maten kunnen worden geschonken - van kleintje cola via fluit en vaas naar halveliter – en een keur aan jenevers, jong en oud. In sommige kroegen heersen de smartlappen, anderen draaien snoeihard popkrakers uit de jaren negentig, en weer anderen prefereren de stilte en het geroezemoes van de klanten. Die laatste is mijn favoriet. Daar kun je doen alsof je de krant leest terwijl je het gesprek van de barman en de stamgast afluistert. ‘Hoor eens, pik, nou heb je wel genoeg duikbootjes gehad. Het wordt tijd dat je dat wijf van je op gaat zoeken, want ze heb al drie keer gebeld waar je blijft.’

Mijn zusje van 17 verzuchtte laatst dat ze het wel een beetje had gezien met het uitgaansleven. Ze heeft het hele Rembrandtplein gewoon overgeslagen en hopt nu al gezellig rond op dezelfde feesten als ik. Superleuk natuurlijk, maar wel compleet het tegenovergestelde van mijn eigen uitgaansdebuut. Het lijkt wel alsof het gaat volgens vast stramien, en de evolutie van het feesten verloopt zich in mijn geval volgens een vrij standaard schema:

1999: Eerste stapjes in de Lange Leidsedwarsstraat en het Rembrantplein. Coco’s, The Palace, Amsterdamned. Ik krijg mijn eerste zoen en heb een dagtaak aan het weren van allerhande illegale goorlappen die hun handen op mijn heupen leggen.

2000: In verband met nieuwe alto vrienden een overstap naar de Korsakoff. Ik weiger afstand te doen van de hakken en lippenstift, maar geef het gewoon toe: ook ik heb ingevlochten nep dreads gehad.

2001: Korsakoff dicht op last van brandweer. Vrankrijk en the Minds worden vaste hangout. Lekker tussen de krakers, bier voor een euro en tequila voor één zestig.

2002: Paradiso’s Noodlanding en de Dance Arena in de Melkweg worden standaard. Inmiddels zijn we achttien en kunnen we zo langs de portier lopen.

2003: De liefde voor hip hop wordt geuit in het bezoeken van feesten als Appelsap en Chocolate. Een periode van wijde broeken, petjes, en heel veel bling.

2004: Het studentenleven is in full effect. Als voorzitter van de feestcommissie (studie-, níet studentenvereniging) moet er veel op het clubhuis worden gehangen. Veel huisfeestjes in gore studentenflats met lauw pils.

2005: Geboortejaar van de Happy Hardcore, een cocktail met tequila en bitter lemon op een vrij-mi-bo in het Rotterdamse Dudok.

2006: Steeds meer te vinden op electrofeestjes, tot persoonlijke tegenzin. Bovendien moet er kleurrijk worden gedaan op New Rave. De fluor verblindt mijn ogen bijna, maar ik overleef het.

2007: Het gouden jaar van de Huiskamerhits in de Bitterzoet. Elke donderdag ondersteboven hangen in de pit en een ernstige Smiths overdosis.

2008: Vlucht naar het buitenland in verband met hevige verveling met het Amsterdamse uitgaansleven.

2009: Bij terugkeer blijkt niets veranderd. Het heft wordt in eigen handen genomen, evenals de wheels of steel. Het is tijd om zelf feesten te organiseren en te draaien. Nu nog de plannen waarmaken.

2010: Met een ijskoude winter komt de behoefte om terug te trekken in de bruine kroeg. De liefde voor Amsterdam bloeit op en waar beter het hart te vervullen met geluk dan in een stoffig café.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou volop van dansen. De club is nog zeker niet uitgerangeerd, evenals het huisfeestje en het festival. Maar toch zie ik mezelf in lijn met mijn evolutie afstevenen op de dinner parties met stelletjes, dure wijnen en jazz op de achtergrond. Uiteraard gevolgd door de kinderfeestjes. De ‘spontane’ uitjes naar het theater waar eerst met man en macht een oppas voor moest worden gevonden. Maar er is één ding wat ik met zekerheid kan zeggen. Op mijn zestigste zal ik nog steeds een gezonde liefde hebben voor de klassieke bruine kroeg. In al zijn pracht, met de betegelde vloer, de houten bar, en de ongewassen ramen, zal ik er een bakkie gore koffie drinken en het NRC lezen. Hopelijk immer gekleed in een lekker luipaardprintje.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer