Illustratie: Floris Solleveld Jonge politici zijn geen losers, volgens de Volkskrant." /> Illustratie: Floris Solleveld Jonge politici zijn geen losers, volgens de Volkskrant." />
Asset 14

Jong, jongere, jongens toch


Illustratie: Floris Solleveld

Eindelijk was het dan zo ver: één dag voor de gemeenteraadsverkiezingen besloot de Volkskrant in het katern Jong dan aandacht te besteden aan de twintiger. Zes twintigers – in leeftijd variërend van 20 tot 25 jaar oud – die hoog op de kandidatenlijsten van hun gemeentelijke partijen stonden, werden geïnterviewd over hun beweegredenen om de politiek in te gaan. De laatste zin van de inleidende alinea was: ‘Ik heb het gevoeld dat ze me echt serieus nemen.’

Dat ging dan over de politieke partijen. Bij het CDA in Rotterdam, bijvoorbeeld, staat in negen van de dertien kiesgemeenten een jongere op een verkiesbare plek. En de kandidaat voor D66 in Leiden (Elze ’t Hart, 23 jaar oud, studente rechten) was de afgelopen twee jaar al duoraadslid in die stad. De nummer twee van de PvdA-lijst in Gouda is Mohammed Mohandis (24 jaar oud) en voorzitter van de Jonge Socialisten.

Dat is allemaal goed nieuws.

Wat jammer is, is dat waar de politieke partijen hier en daar hun best lijken te hebben gedaan de twintigers deze verkiezing serieus te nemen, het er sterk op lijkt dat de redactie van de Volkskrant dat niet heeft gedaan. Het begint al met de kop: ‘Jongere in de raad is geen loser’. Nee, dat haal je de koekoek.

Welke aanname zit hier in godsnaam achter? Dat jongeren politici per definitie wel losers vinden? Die lezing lijkt te worden gestaafd door de eerste zin uit het tekstblok van Micha Mos, nummer 9 voor GroenLinks in stadsdeel Amsterdam Centrum: ‘Nee, vrienden vonden me geen loser omdat ik politiek geïnteresseerd was.’ Dat was dus de openingsvraag van de twee journalisten geweest.

Maar ‘jongeren’ in de grote steden vinden lokale politiek ook helemaal niet voor ‘losers’. Want het was behoorlijk vol in alle zalen van de Melkweg in Amsterdam, tijdens het Festival van de Lokale Democratie (georganiseerd door BKB en Pauw en Witteman) op 1 en 2 maart. Vooral ook met twintigers.

Wat verder stoort, voordat je nog maar een letter hebt gelezen: de beelden die zijn gebruikt om de gemotiveerde jongeren neer te zetten (of wellicht zelfs weg te zetten). Het is bijna niet te geloven hoe stereotiep de kandidaatsraadsleden worden neergezet door fotograaf Martijn Hol. De VVD-er draagt een dikke oranje das en heeft de armen in de zij, zodat het grote polshorloge goed opvalt, het meisje van D66 zwaait met een lullig vlaggetje en het PVV-meisje staat er zo ‘rijke-buitenwijkerig’ bij dat je bijna gaat twijfelen of ze ooit in de grote stad is geweest (dat zal wel moeten, want ze staat op nummer 5 in Den Haag). Goed, eerlijk is eerlijk: de GroenLinks-er ziet er uit alsof hij op een Gymnasium in Amsterdam heeft gezeten, en dat blijkt ook zo te zijn. Maar GroenLinks is ook een grote partij in Breda, Groningen, Tilburg, Utrecht en Rotterdam. Waren daar geen gemotiveerde, jonge raadskandidaten te vinden? Die niet zo grachtengordelig uit de ogen kijken?

Dat brengt ons bij de inhoud van het stuk: de aspirant-politici voor wie de journalisten hebben gekozen. En wat zij hen laten zeggen in de pakweg 250 woorden die hen tot de beschikking stonden. Wat drijft deze jongeren?

Wat opvalt: voor twee van de zes geïnterviewde aspirant-politici valt de opkomst van Fortuyn samen met het begin van hun politieke bewustzijn. En daarmee met de ontwikkeling van hun visie op de belangen van jongeren – starterwoningen, zelfontplooiing, gelijke kansen, je kent het wel. Chronologisch is dat niet gek te noemen, maar ook politiek-cultureel niet. De politiek van nu is veel meer een politiek van iconen dan de politiek van tien jaar terug.

Wat verder opvalt: de CDA-er praat over de wereld om hem heen als een reden om de politiek in te gaan, net als de PvdA-er. De Groen-Linkser praat vooral over zichzelf. Net als de D66-er. Navelstaarderige intellectuelen. De PVV-er raakt maar niet uitgepraat over haar fascinatie met Geert W.: ‘Ik ben het altijd met Geert Wilders eens.’ Weer zo’n politiek icoon dus.

De VVD-er en de D66-er praten het meest uitgebalanceerd over hun beweegredenen. Dat is niet zo gek: zij hebben ook de meeste politieke ervaring.

Al met al word je door het stuk niet veel wijzer van de beweegredenen van de twintiger, behalve dan dat ze allemaal het gevoel uitstralen ‘iets’ te willen veranderen. De wereld te willen verbeteren. Dat geldt voor elke politicus.

Interessanter was wellicht geweest te vragen wat voor een uitdagingen deze twintigers zagen, om dit te bewerkstelligen.

Wat, om in de woorden van Jack de Vries te spreken, de oplossingen waren. Niet de problemen en de personele motivatie.

Kortom, wat voor hen politiek was. En is, natuurlijk.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer