Illustratie: Floris Solleveld Jonge politici zijn geen losers, volgens de Volkskrant." /> Illustratie: Floris Solleveld Jonge politici zijn geen losers, volgens de Volkskrant." />
Asset 14

Jong, jongere, jongens toch


Illustratie: Floris Solleveld

Eindelijk was het dan zo ver: één dag voor de gemeenteraadsverkiezingen besloot de Volkskrant in het katern Jong dan aandacht te besteden aan de twintiger. Zes twintigers – in leeftijd variërend van 20 tot 25 jaar oud – die hoog op de kandidatenlijsten van hun gemeentelijke partijen stonden, werden geïnterviewd over hun beweegredenen om de politiek in te gaan. De laatste zin van de inleidende alinea was: ‘Ik heb het gevoeld dat ze me echt serieus nemen.’

Dat ging dan over de politieke partijen. Bij het CDA in Rotterdam, bijvoorbeeld, staat in negen van de dertien kiesgemeenten een jongere op een verkiesbare plek. En de kandidaat voor D66 in Leiden (Elze ’t Hart, 23 jaar oud, studente rechten) was de afgelopen twee jaar al duoraadslid in die stad. De nummer twee van de PvdA-lijst in Gouda is Mohammed Mohandis (24 jaar oud) en voorzitter van de Jonge Socialisten.

Dat is allemaal goed nieuws.

Wat jammer is, is dat waar de politieke partijen hier en daar hun best lijken te hebben gedaan de twintigers deze verkiezing serieus te nemen, het er sterk op lijkt dat de redactie van de Volkskrant dat niet heeft gedaan. Het begint al met de kop: ‘Jongere in de raad is geen loser’. Nee, dat haal je de koekoek.

Welke aanname zit hier in godsnaam achter? Dat jongeren politici per definitie wel losers vinden? Die lezing lijkt te worden gestaafd door de eerste zin uit het tekstblok van Micha Mos, nummer 9 voor GroenLinks in stadsdeel Amsterdam Centrum: ‘Nee, vrienden vonden me geen loser omdat ik politiek geïnteresseerd was.’ Dat was dus de openingsvraag van de twee journalisten geweest.

Maar ‘jongeren’ in de grote steden vinden lokale politiek ook helemaal niet voor ‘losers’. Want het was behoorlijk vol in alle zalen van de Melkweg in Amsterdam, tijdens het Festival van de Lokale Democratie (georganiseerd door BKB en Pauw en Witteman) op 1 en 2 maart. Vooral ook met twintigers.

Wat verder stoort, voordat je nog maar een letter hebt gelezen: de beelden die zijn gebruikt om de gemotiveerde jongeren neer te zetten (of wellicht zelfs weg te zetten). Het is bijna niet te geloven hoe stereotiep de kandidaatsraadsleden worden neergezet door fotograaf Martijn Hol. De VVD-er draagt een dikke oranje das en heeft de armen in de zij, zodat het grote polshorloge goed opvalt, het meisje van D66 zwaait met een lullig vlaggetje en het PVV-meisje staat er zo ‘rijke-buitenwijkerig’ bij dat je bijna gaat twijfelen of ze ooit in de grote stad is geweest (dat zal wel moeten, want ze staat op nummer 5 in Den Haag). Goed, eerlijk is eerlijk: de GroenLinks-er ziet er uit alsof hij op een Gymnasium in Amsterdam heeft gezeten, en dat blijkt ook zo te zijn. Maar GroenLinks is ook een grote partij in Breda, Groningen, Tilburg, Utrecht en Rotterdam. Waren daar geen gemotiveerde, jonge raadskandidaten te vinden? Die niet zo grachtengordelig uit de ogen kijken?

Dat brengt ons bij de inhoud van het stuk: de aspirant-politici voor wie de journalisten hebben gekozen. En wat zij hen laten zeggen in de pakweg 250 woorden die hen tot de beschikking stonden. Wat drijft deze jongeren?

Wat opvalt: voor twee van de zes geïnterviewde aspirant-politici valt de opkomst van Fortuyn samen met het begin van hun politieke bewustzijn. En daarmee met de ontwikkeling van hun visie op de belangen van jongeren – starterwoningen, zelfontplooiing, gelijke kansen, je kent het wel. Chronologisch is dat niet gek te noemen, maar ook politiek-cultureel niet. De politiek van nu is veel meer een politiek van iconen dan de politiek van tien jaar terug.

Wat verder opvalt: de CDA-er praat over de wereld om hem heen als een reden om de politiek in te gaan, net als de PvdA-er. De Groen-Linkser praat vooral over zichzelf. Net als de D66-er. Navelstaarderige intellectuelen. De PVV-er raakt maar niet uitgepraat over haar fascinatie met Geert W.: ‘Ik ben het altijd met Geert Wilders eens.’ Weer zo’n politiek icoon dus.

De VVD-er en de D66-er praten het meest uitgebalanceerd over hun beweegredenen. Dat is niet zo gek: zij hebben ook de meeste politieke ervaring.

Al met al word je door het stuk niet veel wijzer van de beweegredenen van de twintiger, behalve dan dat ze allemaal het gevoel uitstralen ‘iets’ te willen veranderen. De wereld te willen verbeteren. Dat geldt voor elke politicus.

Interessanter was wellicht geweest te vragen wat voor een uitdagingen deze twintigers zagen, om dit te bewerkstelligen.

Wat, om in de woorden van Jack de Vries te spreken, de oplossingen waren. Niet de problemen en de personele motivatie.

Kortom, wat voor hen politiek was. En is, natuurlijk.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer