Elske van Lonkhuyzen is getrouwd in een korte broek, wil begraven worden in een korte broek en vermoedt dat ze is geboren in een korte broek (al zegt haar moeder van niet). In deze zomerrubriek trekt ze elke week een korte broek uit haar kast en vertelt er een verhaal bij.
‘There is no ship like friendship,’ zei Jimmy.
Ik vertaalde het twee keer.
Eerst als: ‘Er is geen schap als vriendschap.’
Daarna als: ‘Er is geen schip als vriendschip.’
‘It doesn’t work in Dutch,’ zei ik, maar Jimmy’s hand was al op weg naar mijn borst. De hand bewoog heel traag door de lucht, met kleine schokjes, als een kameleon die zijn prooi besluipt. Ik keek er gefascineerd naar, bedwelmd door de pitchers met bier die Jimmy al de hele avond voor ons haalde. Pas toen zijn vingertoppen bij het zoveelste sprongetje vooruit een knoopje van mijn blouse raakten, kwam ik weer tot mezelf.
‘I’m gay,’ zei ik. Het was de eerste keer dat ik het hardop tegen iemand zei en ik schrok er zelf van.
Jimmy schrok ook. Hij bloosde, bracht de hand eerst aarzelend naar zijn haar en legde hem toen op zijn knie.
‘This time I’ll get us a drink,’ zei ik, en glipte naar de groenverlichte bar in de verte.
Toen ik terugkwam had ik het koud.
‘Can we at least hold hands and pretend?’ mompelde Jimmy terwijl ik weer tegenover hem in het rode, kunstleren bankje schoof. Mijn blote benen maakten een stroef geluidje. Jimmy’s nek stak dun uit zijn gestreken overhemd: een kalkoenennekje.
Hij is een eiland waar geen enkel bootje wil aanmeren, dacht ik terwijl ik naar hem keek. Die gedachte maakte me vreselijk droevig.
‘Alright,’ zei ik.
‘The best things happen when you least expect it’
Een poosje hield ik zijn hand vast. Het was dezelfde hand die kort daarvoor nog door de lucht had gezweefd; een zachte, bijna vrouwelijke hand met verzorgde nagels. We dronken zwijgend ons bier en ik zag hoe Jimmy zijn rug rechtte en de blikken van de langslopende serveersters trots, bijna uitdagend, beantwoordde.
‘Girls like you...,’ zei hij na een tijdje met schorre stem. Hij bloosde meteen weer en schraapte zijn keel.
‘Girls like me...,’ moedigde ik hem aan, maar hij weigerde zijn zin af te maken.
Ik moet iets bedenken om ons te redden, dacht ik. Een goed verhaal. Iets wat voorkomt dat het deksel op deze nacht nog verder wordt vastgeschroefd.
‘The best things happen when you least expect it,’ zei ik uiteindelijk. Tegelijk wist ik dat deze avond juist ten onder ging aan verwachtingen. Zo had ik verwacht dat ik opgelucht zou zijn wanneer Jimmy mijn hand losliet, maar het tegendeel was waar.
‘We can still be friends’
Terwijl we op de rekening wachtten, somde ik alle vakken op die ik dit semester zou volgen. Ik klonk zelfingenomen en ambitieus, alsof ik het over een ander had. Ik zei dat in Nederland het bier beter smaakte. Jimmy vouwde slappe zeilbootjes van servetten.
‘We can still be friends,’ zei hij toen we buiten stonden.
Het werd al licht en de lucht rook naar regen. Ik zocht in mijn tas naar een papiertje om mijn telefoonnummer op te schrijven, maar toen ik opkeek zag ik dat hij de straat al overstak. Met licht gekromde rug en grote passen.
