Illustratie: Tejo Verstappen

Kasper wil later kunnen zeggen dat hij één van de goeden was." />

Illustratie: Tejo Verstappen

Kasper wil later kunnen zeggen dat hij één van de goeden was." />
Asset 14

een racist?

Is Dieuwertje Blok een raciste? Het is iets wat ik mij vanmorgen afvroeg, toen ik op Uitzending Gemist tien afleveringen van het Sinterklaasjournaal achter elkaar keek, daarbij een zak kruidnoten wegwerkend. Ik was geshockeerd door de beelden die werden vertoond. Zwarte mannen - veelal met de stemmen van gerespecteerde Nederlandse acteurs, soms warempel cabaretiers van linkse signatuur - zaten als een stelletje asielzoekers bij elkaar gepropt in een huis met weinig voorzieningen, om daar de Spartaanse diensten (zoals oneindig inpakwerk) van een autoritaire verwarde blankenbaard ten uitvoer te brengen.

Dit werd allemaal door die bloedmooie Dieuwertje gepresenteerd alsof het de normaalste zaak van de wereld was. De meest verschrikkelijke dingen gebeurden in dat huis; er werden constant zaken vermist en het gedrag van sommige slaven leek te duiden op onherstelbare trauma’s. Dieuwertje besloot elke aflevering met de mededeling dat zij het ook allemaal niet meer goed zag komen, maar deze Eva Braun van onze staatstelevisie leek de ondergang met een kalmte toe te lachen waar ik koude rillingen van kreeg. Maar het ergste van alles vond ik nog wel dat het allemaal zo vertrouwd voor mij voelde. Ja, ik werd er bijna gelukkig van. Natuurlijk voelde ik mij meteen heel vies. Ik rende naar het toilet en stak een vinger in mijn keel, om het sanitair met kruidnootdrap te versieren. Daarna moest ik heel hard huilen. Het is toch verschrikkelijk hoe wij in dit land met mensen omgaan? Schamen moeten we ons allemaal. Schamen voor de vreugde van een feest.

We leven in tijden waarin het noodzakelijk is kleur te bekennen en daarvoor zal ik toch echt de hand in eigen boezem moeten steken. Natúúrlijk zijn Dieuwertje en de mensen die aan haar programma meewerken niet bewust bezig met het in de praktijk brengen van een rassenleer. Nee, het is allemaal nog veel ernstiger dan dat. Zij denken met iets volstrekt onschuldigs bezig te zijn, omdat al dat verdorven kolonialisme zó in hun culturele bloed zit vastgeroest dat ze het zelf niet eens meer kunnen zien. We kunnen ze moeilijk verwijten gaan maken, het enige wat we kunnen doen is onszelf veranderen en daarmee het goede voorbeeld laten zien. En daarom is het essentieel om onszelf eerst aan het kruis te nagelen, met een ontwapenende eerlijkheid te laten zien hoe lang we aan de foute kant hebben gestaan.

Illustratie: Tejo Verstappen

Laat ik daarom mijn steentje aan de revolutie bijdragen door te zeggen dat ik van jongs af aan bang ben geweest voor negers. Die dikke rode lippen, dat vieze kroeshaar, die afzichtelijke pofbroeken, dat uitbundig gegooi met eten, dat mallotige apengedans bovenop je huis, het is van een onontwikkelde lelijkheid waarvan ik domweg niet weet hoe ik erop moet reageren. Daarom probeer ik die figuren zoveel mogelijk te ontwijken. Maar sommigen zijn zeer gewiekst. Die hebben dan bijvoorbeeld hun haar ontkroest en een normale broek aangetrokken. Of zelfs een bril opgezet, net alsof ze een van ons zijn. Toch is er altijd dat ene element dat ze verraadt: het kleurtje.

Hoe het dan komt dat ik besloten heb mij over mijn angst heen te zetten, en met deze medelanders ten strijde te trekken tegen verderfelijke Dieuwertje? Wel, uit de naam van tradities zijn in de wereldgeschiedenis de meest verschrikkelijke dingen gebeurd en als ik later terugkijk op mijn leven wil ik niet onder ogen moeten zien dat ik aan de verkeerde kant heb gestaan, als een schaap mee heb gedaan aan de primitieve feestvreugde, terwijl ik een verschil had kunnen maken. Er kleeft bloed aan mijn ziel dat weggewassen moet worden. Daarom wil ik mij nu inzetten voor Occupy Pakjesboot, een actie met (voor de verandering eens) een duidelijke doelstelling: de Sint mag niet meer het ruime sop kiezen voordat al zijn knechten bevrijd zijn. Alleen op deze manier kunnen wij onszelf nog bevrijden.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

De dingen die we onszelf vertellen

De dingen die we onszelf vertellen

Aisha Mansaray vraagt zich af waarom mensen elkaars misstappen zo uitvergroten. Zeggen onze ergernissen misschien juist meer over onze eigen gebreken dan die van een ander? Lees meer

Ilustratie van een zwarte vrouw die in een waterplas met haar hand cirkels creëert

Zwarte prinsessen bestaan wél

Onlangs werd Aisha herinnerd aan een gevoel uit haar jeugd toen ze twee tentoonstellingen in de Kunsthal bezocht. Achteraf wilde ze haar vroegere zelf troosten: "Trek je er niets van aan, want zwarte prinsessen bestaan wél." Lees meer

Automatische concepten 55

Mijn vader en ik, mijlenver uiteen

Hoe blijf je strijdvaardig als misstanden generatie na generatie niet worden opgelost? Marthe van Bronkhorst reflecteert op de relatie met haar vader en hoe ze verschillend met onrecht omgaan. Lees meer

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

Een koetjes-en-kalfjesgesprek tussen Eva en een collega in de trein wordt ongemakkelijk wanneer hij ongefundeerde aannames doet over haar privéleven. Lees meer

een persoon die naar hun eigen vervormde gezicht staart in de weerspiegeling van een telefoon

AI-angst

Wanneer Aisha in het bibliotheekcafé ineens met een human robot hybrid wordt geconfronteerd die rechtstreeks uit the Uncanny Valley schijnt te komen, lijkt het toppunt van haar industrialisatieverwarring bereikt. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we voortaan twee keer per jaar verschijnen en daardoor nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer