Vandaag zijn de verkiezingen voor de leden van de Tweede Kamer der Staten Generaal. Door de vandaag gekozen volksvertegenwoordigers van de verschillende partijen zal in de nabije toekomst een coalitie worden samengesteld, die de regering van het land zal vormen. Voor deze verkiezing viel vorige week een groot papier in de bus, met de kandidatenlijsten. Wat ik dan leuk vind om te doen, is turven: hoeveel mannen / hoeveel vrouwen? Welke provincie is hofleverancier? Welke draagt de rode lantaarn? En: hoe ligt de leeftijdsverhouding?
Bij de traditioneel grote partijen – CDA, PvdA en VVD – valt direct op dat in de top twintig (sorry, toen was ik het googlen en wikipediaen moe) niet één twintiger voorkomt.
Ik weet ook dat in de top twintig van veel bedrijven ook niet veel twintigers voorkomen, maar zij werken wel voor dat bedrijf, bevinden zich aan boord en zijn verantwoordelijk voor wat ze doen. Als de kapitein een twintiger wil spreken, moet hij misschien van de brug naar beneden komen, maar het kan (ik weet het: een verschrikkelijke metafoor).
Maar mochten het Christelijk Democratisch Appel, de Partij van de Arbeid of de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie vandaag niet boven de twintig zetels uitkomen, dan bevindt zich er niet één twintiger aan boord van die schepen. En dan kunnen Kapitein Cohen, Eerste Stuurman Rutte of Schout bij Nacht Verhagen dus van hun brug afkomen wat ze willen, ze vinden niemand van een jaar of vijfentwintig om af en toe eens een balletje bij op te gooien.
Laat staan om mee te kaatsten.
Of, en dit vind ik belangrijk: verantwoordelijkheid te geven.
Zo ontstaan er generatie-‘cocons’. Als wij twintigers verantwoordelijkheid hebben, hoeven we die ook niet te nemen. Of verantwoording af te leggen.
Illustratie: Floris Solleveld
De eerste twintiger in de top twintig van een kandidatenlijst van welke partij dan ook is Farshad Bashir, geboren in Kabul in 1988. Bashir zit al sinds 2008 in de Kamer voor de Socialistische Partij en is daarmee meteen het jongste Tweede Kamerlid ooit. Bashir was zo jong toen hij werd beëdigd, dat hij zijn studies (hij studeerde wis- en natuurkunde in Groningen) nog niet had afgerond. Hij staat voor de SP nu op een net niet verkiesbare plek – in de peilingen schommelen Roemer en co rond de twaalf, dertien zetels – dus de kans bestaat dat Bashir na de zomer zich weer volledig kan toeleggen op zijn studie (thans is dat fiscaal recht, aan de Universiteit Leiden): een groot goed. Maar het betekent ook Dat de SP zijn ‘twintiger’-klankbord kwijt is, en iemand van onze leeftijd die de verantwoordelijkheid van een politiek mandaat draagt.
Want belangrijker nog dan de klankbordfunctie – oudere parlementariërs kunnen immers met allerlei burgers van verschillende leeftijdscategorieën spreken – is dat de twintiger op deze manier zijn vertegenwoordiger in het parlement verliest. Er is er niet één die Geert Wilders of Emile Roemer straks kan interrumperen als het over studiefinanciering, de AOW-leeftijd of noem-maar-een-dwarsstraat gaat. Ik zal mijn stokpaardjes van gelijke vertegenwoordiging vandaar maar in het vet laten staan. Maar ook zonder die stokpaardjes denk ik dat het duidelijk is: cijfers liegen niet.
Zo komen we uit bij Lijst 17: de jongerenpartij ‘van’ BNN. Op deze lijst – van 34 (!) mensen – staan enkel jongeren. Bij GroenLinks hebben ze ‘maar’ 30 kandidaten. Aan een gebrek aan jongeren met politieke ambitie kan de leegte bij de ‘top drie’ dus niet liggen. Vlak na het bekendmaken van de oprichting van de partij, was lijsttrekker Lotte Feijen optimistisch: ‘we gaan voor 3 tot 5 zetels’. Helaas staat haar partij in de peilingen al maanden op nul zetels.
Het probleem van Lijst 17 is natuurlijk dat het ook een cocon is, op partijniveau. Het goede is dat de partij op Kamerniveau de cocon kan aanvullen, dus doorbreken, bijvoorbeeld op punten die specifiek maar niet uitsluitend van belang zijn voor jongeren. Op de site van de partij is een link naar deze To Do-list.
De link is dood: The requested URL /paginas/17-To-do-list was not found on this server.
Ik vrees dat dit vanaf morgen ook geldt voor het geluid van onze generatie, in ieder geval op het paarse ‘pluche’ van de stoelen van de Tweede Kamer der Staten Generaal.