Illustratie: Floris Solleveld Wat de coalitie ook wordt, de jongerenvertegenwoordiging is weer bedroevend. " /> Illustratie: Floris Solleveld Wat de coalitie ook wordt, de jongerenvertegenwoordiging is weer bedroevend. " />
Asset 14

Het paars van de Tweede Kamer

Vandaag zijn de verkiezingen voor de leden van de Tweede Kamer der Staten Generaal. Door de vandaag gekozen volksvertegenwoordigers van de verschillende partijen zal in de nabije toekomst een coalitie worden samengesteld, die de regering van het land zal vormen. Voor deze verkiezing viel vorige week een groot papier in de bus, met de kandidatenlijsten. Wat ik dan leuk vind om te doen, is turven: hoeveel mannen / hoeveel vrouwen? Welke provincie is hofleverancier? Welke draagt de rode lantaarn? En: hoe ligt de leeftijdsverhouding?

Bij de traditioneel grote partijen – CDA, PvdA en VVD – valt direct op dat in de top twintig (sorry, toen was ik het googlen en wikipediaen moe) niet één twintiger voorkomt.

Ik weet ook dat in de top twintig van veel bedrijven ook niet veel twintigers voorkomen, maar zij werken wel voor dat bedrijf, bevinden zich aan boord en zijn verantwoordelijk voor wat ze doen. Als de kapitein een twintiger wil spreken, moet hij misschien van de brug naar beneden komen, maar het kan (ik weet het: een verschrikkelijke metafoor).

Maar mochten het Christelijk Democratisch Appel, de Partij van de Arbeid of de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie vandaag niet boven de twintig zetels uitkomen, dan bevindt zich er niet één twintiger aan boord van die schepen. En dan kunnen Kapitein Cohen, Eerste Stuurman Rutte of Schout bij Nacht Verhagen dus van hun brug afkomen wat ze willen, ze vinden niemand van een jaar of vijfentwintig om af en toe eens een balletje bij op te gooien.

Laat staan om mee te kaatsten.

Of, en dit vind ik belangrijk: verantwoordelijkheid te geven.

Zo ontstaan er generatie-‘cocons’. Als wij twintigers verantwoordelijkheid hebben, hoeven we die ook niet te nemen. Of verantwoording af te leggen.


Illustratie: Floris Solleveld

De eerste twintiger in de top twintig van een kandidatenlijst van welke partij dan ook is Farshad Bashir, geboren in Kabul in 1988. Bashir zit al sinds 2008 in de Kamer voor de Socialistische Partij en is daarmee meteen het jongste Tweede Kamerlid ooit. Bashir was zo jong toen hij werd beëdigd, dat hij zijn studies (hij studeerde wis- en natuurkunde in Groningen) nog niet had afgerond. Hij staat voor de SP nu op een net niet verkiesbare plek – in de peilingen schommelen Roemer en co rond de twaalf, dertien zetels – dus de kans bestaat dat Bashir na de zomer zich weer volledig kan toeleggen op zijn studie (thans is dat fiscaal recht, aan de Universiteit Leiden): een groot goed. Maar het betekent ook Dat de SP zijn ‘twintiger’-klankbord kwijt is, en iemand van onze leeftijd die de verantwoordelijkheid van een politiek mandaat draagt.

Want belangrijker nog dan de klankbordfunctie – oudere parlementariërs kunnen immers met allerlei burgers van verschillende leeftijdscategorieën spreken – is dat de twintiger op deze manier zijn vertegenwoordiger in het parlement verliest. Er is er niet één die Geert Wilders of Emile Roemer straks kan interrumperen als het over studiefinanciering, de AOW-leeftijd of noem-maar-een-dwarsstraat gaat. Ik zal mijn stokpaardjes van gelijke vertegenwoordiging vandaar maar in het vet laten staan. Maar ook zonder die stokpaardjes denk ik dat het duidelijk is: cijfers liegen niet.

Zo komen we uit bij Lijst 17: de jongerenpartij ‘van’ BNN. Op deze lijst – van 34 (!) mensen – staan enkel jongeren. Bij GroenLinks hebben ze ‘maar’ 30 kandidaten. Aan een gebrek aan jongeren met politieke ambitie kan de leegte bij de ‘top drie’ dus niet liggen. Vlak na het bekendmaken van de oprichting van de partij, was lijsttrekker Lotte Feijen optimistisch: ‘we gaan voor 3 tot 5 zetels’. Helaas staat haar partij in de peilingen al maanden op nul zetels.

Het probleem van Lijst 17 is natuurlijk dat het ook een cocon is, op partijniveau. Het goede is dat de partij op Kamerniveau de cocon kan aanvullen, dus doorbreken, bijvoorbeeld op punten die specifiek maar niet uitsluitend van belang zijn voor jongeren. Op de site van de partij is een link naar deze To Do-list.

De link is dood: The requested URL /paginas/17-To-do-list was not found on this server.

Ik vrees dat dit vanaf morgen ook geldt voor het geluid van onze generatie, in ieder geval op het paarse ‘pluche’ van de stoelen van de Tweede Kamer der Staten Generaal.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer