Mees heeft geen tijd om uit te slapen en droomt overdag over haar bed." /> Mees heeft geen tijd om uit te slapen en droomt overdag over haar bed." />
Asset 14

Doornroosje

Ik zie mijn bed niet zo vaak de laatste tijd. Dat is jammer, want daardoor wordt de nood hoog. Ik mis haar. Juist nu heb ik zin om honderd uur te slapen, enkel onderbroken door een lome vrijpartij. Op de witte lakens, onder het boerenbont, met een wit katoenen net er als de draperieën van een hemelbed omheen. De kimono’s aan de muur, de zonneschijn die door de gordijnen komt gluren.’s Ochtends wakker worden zonder klok, zonder zorgen, en je weer om kunnen draaien. Maar helaas gaat de wekker elke ochtend dwingend af en houdt het warme weer me avondenlang op straat, dus zijn we elkaar wat vreemd geworden, mijn grote bed en ik. De lakens zijn al een poos niet verschoond, de klamboe hangt er wat scheef bij, de gordijnen blijven permanent dicht. Voor mijn bed heeft zich een berg kleding gevormd waardoor de deur van mijn kamer nauwelijks nog te openen valt.

Mijn eerste echte bed was het mooiste bed van de wereld. Het werd gemaakt door een vriendin van mijn ouders, speciaal voor mij. Dit houten ledikant was wat aan de grote kant voor een kind van vier, tussen een twijfelaar en een tweepersoonsbed in verdronk ik in een zee van ruimte. Aan het hoofd hielden drie populieren elkaar gezelschap. Daar boven, een blauwe hemel. Aan het voeteneind lag een oranje bootje te dobberen in kalm water. Omringd door mijn knuffels – Berenbotje, de Dronken Zeeman, Raggedy Ann, Blagnac de Franse pinguïn, de naamloze bruine beer, Gerrit de roze hond, en Swizzel het witte zeehondje – viel ik elke nacht in slaap. Het kraakte als een gek, dat bed, en tot mijn zestiende sliep ik er in. Toen was de beurt aan mijn zuster om tussen wal en schip te slapen, en kreeg ik een volwassen tweepersoonsbed. Eveneens handgemaakt, kraakte ook dit bed. Dit was het bed waar mijn ouders nog samen in sliepen, in een ver verleden. Ooit ben ik er als peuter stiekem onder gekropen zodat ik toch bij ze kon zijn. Toen mijn toen al luide gesnurk hen wekte, vonden ze een kleine Mees op de grond, uitgestrekt over een geïmproviseerde matras gemaakt van een handdoek en een trui. Ik mag dan levenslang in een groot bed liggen, slapen kan ik namelijk overal.

De knuffels in mijn bed zijn vervangen door mannen, en het houten bed is terug naar mijn moeder. Maar nog steeds kraakt mijn bed. Ik hoef me maar om te draaien of het geeft een kreun. Je hoeft je maar in te denken wat voor geluid het maakt wanneer er de liefde in wordt bedreven. Mijn arme huisgenote heeft een paar oordoppen aangeschaft, en ik probeer zo goed en kwaad mogelijk elke minnaar in het gareel te houden, maar zelfs mijn onderbuurvrouw vroeg mij eens of dat mijn bed was dat zo kraakte. Iets beschaamd keek ik een andere kant op, en mompelde iets over een huisgenoot.

In het bekende sprookje over de schone slaapster ligt zij, onder invloed van een kwade vloek, honderd jaar slapend in haar toren. Verwoedde pogingen door koningszonen om de hinderlijke obstakels rondom haar bed te overwinnen falen, en rustig slaapt zij door. De rozenstruiken groeien dichter en dichter, en langzaam lijkt ze volledig te zijn afgesloten voor de buitenwereld. Soms ben ik jaloers op haar. Hoe ze daar lag, in de koelte van het kasteel, onbewust van wat er zich buiten afspeelde. Dan dwaal ik in gedachten naar mijn bed, en verandert de klamboe in een hemelbed, de stapel kleren in een rozenstruik, mijn straat in een slotgracht, en verstommen de geluiden. Buiten vecht mijn prins zich dan een weg naar boven, maar binnen lig ik zoet te ronken. Ik heb nog tijd voor hij mijn dromen komt verstoren. Ik lig nog even te slapen.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer