Asset 14

Twee huizen

Kasper van Royen schrijft elke twee weken een column voor Hard//hoofd, afgewisseld door Koen Alfons.

‘Papa, papa, Fletcher zegt dat-ie DRIE huizen heeft. Dat kan toch helemaal niet?’
Nooit eerder lijkt mijn dochter zo graag iets van mij te hebben willen horen.
‘Who the fuck is Fletcher?’ vraag ik afwezig.
‘Dat is een jongetje,’ zegt Annika. ‘Niemand gelooft hem hoor.’
Er wordt blijkbaar flink tegen elkaar opgeboden op het schoolplein. Er is dan ook weinig waar Annika de laatste tijd meer over praat dan dat ze straks een tweede huis zal hebben. Ze begint wel wat ongeduldig te worden. Ik probeer haar keer op keer uit te leggen dat het nu eenmaal niet makkelijk is met de huidige woningschaarste, maar ze lijkt niet gevoelig voor zulke argumenten.
‘Moet je maar harder zoeken,’ zegt ze dan streng.

Aanvankelijk wilden we haar pas op het moment dat ik een nieuwe plek gevonden had informeren over onze scheiding.
‘Ik zou daar niet mee wachten,’ had onze therapeute echter gezegd. ‘Zo’n kind voelt toch van alles aan. Die gaat de gekste dingen bedenken. En er is nu toch al iets concreets veranderd: haar vader slaapt op zolder.’
De therapeute had zich verheugd op relatietherapie, waarvoor we deze afspraak ook oorspronkelijk hadden gemaakt, maar ze had die afspraak zo vaak verzet dat het inmiddels te laat was. Daarom opperden we dat we de drie kwartier dan maar zouden gebruiken om te bespreken hoe we het nieuws aan onze oogappel konden overbrengen.
‘Jullie moeten het simpel houden, in kleuterlogica denken,’ zei de therapeute. ‘Zeg maar gewoon dat jullie geen vriendjes meer willen zijn.’
‘Maar we willen juist wel vriendjes blijven,’ zeiden mijn ex en ik in koor.
‘Die heb ik vaker gehoord,’ grinnikte de zielenknijper.

Twee huizen

Illustratie: Leila Merkofer.

Mijn ex en ik namen een paar dagen later ieder aan een kant plaats naast onze dochter op de bank. Onder Annika’s luid protest zetten wij haar tekenfilm op pauze.
‘Je mag zo weer verder kijken,’ zei ik.
‘We moeten het eerst over iets belangrijks hebben,’ vulde mijn ex aan.
‘Anna en Elsa zijn belangrijk!’ sputterde Annika.
We legden het fotoalbum van onze bruiloft op haar schoot.
‘Weet je dit nog?’ vroegen we haar terwijl we erin rond bladerden.
‘Ja, het trouwen. Wanneer gaan we dat weer doen?’
Ze had er vaker aan gerefereerd alsof het een terugkerend evenement zou zijn.
‘Wel, papa en mama willen niet meer getrouwd zijn,’ legde haar moeder uit.
‘Vooral mama niet,’ mompelde ik. Ik kreeg een vluchtige boze blik toegeworpen. Blijkbaar was dit niet het moment voor geplaag.
‘Zie je aan onze vingers dat we onze ringen niet meer dragen?’ probeerde ik het gesprek weer de juiste richting op te sturen. Ik viste de sieraden uit mijn borstzak, zoals we dat gerepeteerd hadden.
‘Wat stom zeg. Doe die ringen weer om. NU.’
Het klonk behoorlijk dreigend, dus met enige verlegenheid schoven we ze om onze vingers.
‘Zo,’ constateerde Annika tevreden, ‘Nu zijn jullie weer getrouwd. Mag ik verder kijken?’
‘Nog even wachten schat,’ zei ik.
‘We zijn wel nog steeds beste vriendjes hoor,’ zei haar moeder en ze pakte mijn hand vast.
‘Nee!’ riep Annika uit en ze trok onze handen uit elkaar. ‘Ik ben jullie beste vriend.’
‘Natuurlijk, natuurlijk,’ kalmeerden we gealarmeerd, 'jij bent onze allerbeste vriend.’
Vervolgens vertelden we haar dat papa ergens anders zou gaan wonen en dat ze dan twee huizen zou hebben. Eindelijk leken we haar volle aandacht te hebben. Maar voorlopig woonde ik nog op zolder.

‘Ze lijkt er wel goed mee om te gaan, toch?’ zeiden mijn ex en ik de weken erop regelmatig tegen elkaar. Er klonk soms iets verontrustends door in die vraag, alsof we twijfelden of het wel gezond was dat dit proces zo eenvoudig verliep. Annika bleef het alleen maar hebben over het nieuwe huis, gaf me knuffels en speelgoed om mee te verhuizen. Voor de rest leek er voor haar niks veranderd te zijn. Google wist ons enige geruststelling te brengen: wetenschappelijk onderzoek had uitgewezen dat je als ouders het beste uit elkaar kunt gaan wanneer je kind vier is. Jonger dan dat krijgt het hechtingsproblemen en op latere leeftijd wordt het zich te bewust van de situatie. Dat hadden we dus blijkbaar precies goed getimed.

Ik heb taartjes gekocht en cadeautjes verstopt. Vooral het Anna-en-Elsa-stickerboekje zal in de smaak vallen. Elk moment kan de bel gaan en dan staat mijn dochter op de stoep. Het eerste wat ze vermoedelijk zal doen is onder mijn luid protest alle versgeverfde muren bestickeren, om haar territorium af te bakenen. Nu heeft ze dan eindelijk twee huizen, twee plekken om thuis te zijn. En thuis zijn, dat is de baas kunnen spelen over je allerbeste vrienden.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Leila Merkofer , afkomstig uit Zwitserland is een grafisch vormgeefster en illustratrice werkend en wonend in Amsterdam. Ze vertaalt thema’s zo groot als de Matterhorn naar heldere, scherp omlijnde illustraties. Door het handmatige karakter van haar illustraties creëert ze een gevoel van authenticiteit. Daarnaast houdt Leila van Nederlandse bijdehandheid, oude films, sneeuw en chocola.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer