Loes de Fauwe werkte jarenlang voor Het Parool en is nu bijna met pensioen. Om de week verschijnt haar pensioencolumn, afgewisseld door de column van mede-pensionado Trudy Kunz. Dit is Loes' debuut.
'Niet opendoen. Er staat een Marokkaan voor de deur.'
Ze had het echt gezegd, onze nuchtere, verstandige vriendin M.
Haar man was natuurlijk gewoon naar de deur gegaan en daar stond in het winterschemer de donkergekrulde scholier die een wat verregende krant met excuus kwam bezorgen.
Toen de vriendin het later vertelde schaamde ze zich een beetje, maar toch ook niet helemaal, want je hoeft de krant maar te lezen om te weten hoe laat het is.
Mensen voelen zich bedreigd in dit land, vooral door ‘die buitenlanders’. Ze zijn bang voor verlies van van alles en nog wat.
Inmiddels, daar kom ik dezer dagen achter, begin ik zelf deel uit te maken van een bedreigende groep. De gepensioneerden. Zij zijn, na de Marokkanen en de vluchtelingen, de nieuwste boosdoeners.
Die babyboomers die zich wentelen in welvaart, te krenterig om wat over te laten voor nieuwe generaties. Kijk ze eens gaan op hun elektrische fietsen, op weg naar huis om de hele avond met een warme kruik in de rug likkebaardend naar hun banksaldo te kijken.
Ik ben nog net niet gepensioneerd, maar na ruim veertig jaar werken wel in een soepele vertrekregeling geplaatst. Soms voel ik de druk om mezelf te verdedigen.
Dan wil ik uitleggen dat ik ook arme jaren heb gehad en ook hard heb moeten knokken voor mijn positie. Dat ik mede vertrok om plaats te maken voor al die jonkies die ik ook het plezier gun van het mooie vak journalistiek.
Probeer je zo je fatsoen op te houden, komt de herrijzende partij 50Plus in ledenvergadering bijeen. Sodeju. Ik keek naar het nieuws en de plaatsvervangende schaamte kleurde mijn wangen rood. Zat daar een zaal vol generatiegenoten onder leiding van Henk Krol en die enge Jan Nagel te klappen terwijl Ben Cramer zong: ‘Blijf van mijn poen af’.
‘Blijf van mijn poen af’. Wat zouden ze bij 50Plus besproken hebben toen dit geniale idee op de agenda stond? Zou niemand hebben gezegd: 'Jongens, da’s misschien niet handig.'?
Want zo ontstaat beeldvorming. 50Plus gaf het hebberige imago van gepensioneerden nog even een kontje: grijze graaiers zijn het.
Daar zijn wij van de doelgroep mooi klaar mee. Nou, ik koop een hoed met een blonde pruik eraan vast, en die zet ik op als ik op mijn e-bike ga fietsen.
Straks zal het nog gebeuren dat ik met een boodschap aanbel bij de buren en dat ze binnen zeggen: 'Niet opendoen. Er staat een gepensioneerde voor de deur.'
Loes de Fauwe is journalist en oud-verslaggever van Het Parool. Ze publiceerde twee boeken, Kasba Holland (met Arthur van Amerongen) en Een moeilijke jeugd. Sinds Loes afscheid nam van de krant verheugt ze zich in haar bestaan als gepensioneerde. Zonder plichten, zonder wekker, maar nog steeds met een nieuwsgierige blik op de wereld.
Lisa-Marie van Barneveld is editorial illustrator. Ze houdt van korte deadlines en moeilijke onderwerpen. Haar geheime superkracht is meer verf op haar handen/kleren/tafel/kat krijgen dan op het papier.
