Foto: Roel Wijnants

Job Cohen doet niet mee aan de Hollandse gezelligheid." />

Foto: Roel Wijnants

Job Cohen doet niet mee aan de Hollandse gezelligheid." />
Asset 14

Burgervader

Toen ik acht jaar geleden in Amsterdam kwam wonen, keek ik de godganse dag naar AT5. Ik vond het fascinerend dat ik op tv kon zien wat er bij mij om de hoek gebeurde. Het idee dat ik ook de deur uit zou kunnen gaan om de uitstekende stoeptegel met eigen ogen te aanschouwen, kwam soms wel bij me op, maar leek me nogal onzinnig. Ik zag die tegel nu toch ook? Bovendien is het binnen knusser dan buiten.

Om de week werd op de lokale zender onze burgemeester geïnterviewd in het toepasselijk getitelde programma ‘Gesprek met de Burgemeester’. Daar keek ik elke keer weer naar uit. De AT5-reporters stonden bekend om hun charmante knulligheid van veredeld amateurisme en Job Cohen leek zich daar vaak nogal aan te ergeren. Dat zou iedereen in zijn plaats ook doen. Maar de meeste mensen zijn geneigd dat vooral niet te laten merken, uit angst om als chagrijn over te komen, iemand die wel wat beters te doen heeft dan het beantwoorden van stomme vragen. Cohen niet. Hij keek in die gesprekken steeds alsof hij eigenlijk liever ergens anders zou zijn, maar uit zijn antwoorden bleek dat hij dit vragenuurtje juist uiterst serieus nam. Het informeren van de burger over de stand van zaken in de stad verwerd nooit tot gezellige borrelpraat, eerder tot een bezoek aan de schooldirecteur. Als hij eens een grapje maakte, zorgde dat voor een nerveus lachje bij de interviewer en kijker. Hij is zo iemand waar je altijd een beetje bang voor bent, bang omdat je zo’n enorm ontzag voor hem hebt.

Foto: Roel Wijnants

Bij Cohen heb je nooit het gevoel dat hij een spel speelt, de dingen mooier maakt dan ze zijn. Waarmee natuurlijk niet gezegd is dat hij dat nooit doet, niets menselijks zal hem vreemd zijn. Maar hij is ontwapenend ongevoelig voor het Hollandse taboe dat op ongezelligheid rust. Wat dan weer niet betekent dat hij ongezellig is. Hij is iemand met wie je het daadwerkelijk leuk kunt hebben, juist omdat leukigheid geen vanzelfsprekendheid lijkt te zijn. Zo stel ik mij dat althans voor. Wanneer Wouter Bos zijn kwetsbaarheid toont, wordt dat als een zwakte ervaren, omdat we allemaal wel zien dat Bos een erg gevoelige jongen is en dat het hem moeite kost die gevoeligheid te verbergen. Achter zijn gevoeligheid is Wouter poedelnaakt. Bij Cohen is het precies omgekeerd. Hij hoeft zijn kwetsbaarheid niet te verbergen, omdat dit slechts de huid om een skelet van onwrikbaar ijzer is. Ik gebruik bewust het woord ‘huid’, omdat het zeker geen kleding is die hij naar believen uit zou kunnen trekken.

Maar hij weet dat dit zijn buitenkant is, de eerste indruk die men altijd van hem zal hebben. En hij weet dat mensen echt zullen schrikken wanneer hij zijn stem verheft. Die door de kwetsbaarheid oplichtende onbreekbaarheid is een uiterst effectief machtsmiddel. Cohen is een wolf in schaapskleren, Superman vermomd als Clark Kent. Ik zie dit zelf als iets positiefs, want een onversluierde machtswil, zoals bijvoorbeeld die van Wilders, kent per definitie geen nuance. En nuance is geen zwaktebod, maar een voorwaarde voor reflectie. En reflectie is een voorwaarde voor ethiek en ethiek is een voorwaarde voor politiek. Een echte politicus zal Wilders dus nooit worden, zelfs niet als hij concessies zou doen aan al zijn malle plannen. Want hij wil – en hij zal zelf de eerste zijn om dat te beamen – nu juist een politicus zijn, die geen politicus is en een ethiek aanhangen, die geen ethiek kan zijn omdat het elke nuance (en daarmee elke mogelijkheid tot reflectie) uitbant.

Ik keek de laatste jaren niet meer naar AT5. De uitstekende stoeptegels zijn een onderdeel geworden van de tred waarmee ik mij door de stad beweeg, niet iets om bij stil te staan of naar om te kijken. Ook voor Cohen had ik geen aandacht meer, maar toch liep hij altijd met mij mee. Al was ik het niet altijd met zijn ideeën en beleid eens, voor mij wás Cohen de stad waar ik acht jaar lang in wandelde, woonde, werkte, studeerde en feestte. Ik zal hem pas missen als burgemeester, wanneer er een nieuwe is die de vanzelfsprekendheid van voor af aan moet opbouwen. Hij of zij zal daar waarschijnlijk erg zijn of haar best voor doen, door in vraaggesprekken het spel van gezelligheid vooral gretig mee spelen. Ik ben bang dat echte burgervaders dun gezaaid zijn. Maar wat we ervoor terugkrijgen is dat in de politieke arena twee tegengestelde krachten tegenover elkaar zullen komen te staan. Alleen de man die de ware gezelligheid kent omdat hij ongezellig durft te zijn, zal daarin mogen winnen.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer