Mees leidt een bouwproject." /> Mees leidt een bouwproject." />
Asset 14

Bouwvakker

7:15 Wekker.

7:25 Snooze.

7:35 Snooze.

7:45 (Snooze.)

7:52 Nokia tune. Onbekend nummer. Ik schraap mijn keel, en neem zo wakker mogelijk op. “Goeiemorgen, met Heineken!” Goeiemorgen. Ik wrijf in mijn ogen, de Limburger ratelt vrolijk aan de telefoon. Hij is wat vertraagd, maar over een halfuur in het park. Ik kom er aan, zeg ik, een monter toontje veinzend. Ik hou van bier, maar je hoeft me er niet voor wakker te maken.

7:55 Douchen. Het lijkt wat zinloos om onder een douche te springen als je over een uur staat te zweten met kratten in je hand, maar ten behoeve van een fris begin van de dag draai ik de kraan open.

8:01 Vieze joggingbroek aan.

8:06 De fluitketel ontploft. Ik zet het gas uit, en kijk naar de klok. Geen tijd om koffie te drinken. Het water blijft op het fornuis staan. Morgen misschien.

8:15 Het is druk op straat. Ik begeef me in een massale stroom mensen op weg naar werk. Bij het stoplicht staan tientallen fietsers te dringen, wachtend op groen licht. Met natte haren en gladgestreken kleren staan ze naast me, en ik ruik de verschillende soorten deodorant, vers opgespoten voordat ze de deur uit gingen. Ook mijn haar druppelt nog wat na in mijn nek. Volgens mij ben ik deo vergeten.

8:25 Ik fiets het Vondelpark in. Dit jaar ben ik bedrijfsleidster bij de bar van het Openluchttheater. Maar voordat er veertien man personeel bier staat te tappen voor de dringende menigte, moet er nog heel wat gebeuren. De bar heeft de hele winter onder een laag sneeuw staan verpieteren, en is in september inderhaast afgesloten. De zomer was voorbij, de grendel ging er op. En langzamerhand, de afgelopen weken, is er weer leven aan het ontstaan. Van het weghalen van de grendel (vastgeroest, uiteraard) tot het verven van de gehele unit (lekker met teerverf in de regen) en het doorspoelen van de bierleidingen (drank smaakt lekkerder zonder vlokken schimmel), overal moet aan gedacht worden. Vandaag, een eerste levering bier. Drieduizend liter, alsjeblieft.

Ik zet mijn fiets op slot, en ik hoor de vrachtwagen al brommen. Een klein potig mannetje stapt uit. Hij heeft een grote oorbel, en een groen pak aan. Ik schud hem de hand, bied hem koffie aan. Melk en suiker, wilt ‘ie. Alle leveranciers en klusjesmannen willen melk en suiker. Zou het zijn omdat ze zo veel bakken slootwater aangeboden krijgen? Voordat we aan het werk gaan, staan we nog even te praten. Ik dacht dat Limburgers Nederlands spraken, maar twijfel tijdens het verplichte gesprek over het weer aan dit feit. Ik knik en lach beleefd. De arme man is tenslotte om drie uur vannacht uit zijn bed gekomen om dat klere eind te rijden vanuit de brouwerij en op een christelijk tijdstip te kunnen bezorgen. Gelukkig schijnt de zon, en ik maak uit intonaties op dat hij even verheugd is over dit gegeven als ik.

11:36 Xenos. Wat een verschrikking van een winkel. Eerst langs zes stellingkasten geurkaarsen en potpourri voor je toe komt aan het servies. Ik zoek citroenbakjes. Iemand? Citroenbakjes? De missie blijft ongeslaagd, het is onmogelijk om in deze bende normaal te kunnen winkelen, en lichte paniek slaat me op de keel. Ik loop de winkel weer uit met een pak sesamkoekjes en een afzichtelijke gouden dobbelsteen die eveneens fungeert als asbak en sleutelhanger.

14:12 Ik haal mijn handen uit de emmer bleekwater. Gore nagels, overal wondjes. Twee weken geleden zette een vriendin een tatoeage van een hartje op mijn hand, met naald en oostindische inkt. Het hart is gedeeltelijk vervaagd. Misschien was de combinatie bleek, terpentine, zon, verf, wasbenzine, aarde, en stof niet heel erg goed. Ik kom op het lumineuze idee er een pleister op te plakken.

16:01 Nokia tune. ‘Hey moppie! Kan je het park openmaken, ik kom de leidingen doortappen!’ Ik heb deze man nog nooit ontmoet, maar dat lijkt hem niets te kunnen schelen. Dirk de Tapwacht, een boom van een kerel, stapt uit zijn auto en knuffelt me. ‘Ben jij ook zo’n gek wijf als je voorgangers? Wanneer gaan we naar Walibi? Of naar een seksclub? We kunnen naar Candy, maar beter niet op zondag, das gangbang, beetje heftig voor zo’n meissie als jij. Mag ik nog een kop koffie? Wil je een biertje proeven? Zal ik je even helpen met sjouwen, kleine?’ In het uur dat hij er is ratelt hij maar door en helpt ondertussen de hele boel op orde te brengen terwijl het water zijn werk doet in de tap. Ik zwaai hem weer uit, maar niet voordat ik nog een flinke omhelzing heb gekregen.

17:50 Twee dronkelappen staan voor het luik. ‘Mevrouw, mevrouw, kunt u deze fles wijn openmaken?’ Ik herken ze van vorige zomer, toen ze me herhaaldelijk het leven zuur maakten met hun trucjes om aan gratis bier te komen. Ze herkennen mij niet. Ik pak maar een kurketrekker.

20:25 Thuis. Mijn lijf wilt niet meer, maar ik had beloofd even langs te gaan bij een verjaardag. Snel een discodutje.

02:10 In mijn dij prikt een vork en ik schrik wakker. Ik lig op de bank met alle lichten aan. De televisie vertoont reclames voor hitsige jonge vrouwen, en mijn rechter lens prikt in mijn oog. Tijd om me naar bed te verplaatsen, niks geen verjaardag voor tante Mees. Morgen weer een dag noeste arbeid.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer