Illustratie: Floris Solleveld Weer alleen maar Titanen aan tafel bij DWDD. Gelukkig gaan ze volgend jaar met pensioen." /> Illustratie: Floris Solleveld Weer alleen maar Titanen aan tafel bij DWDD. Gelukkig gaan ze volgend jaar met pensioen." />
Asset 14

Beeldenstorm

Voor Hardhoofd bekijkt Philip Huff elke week een actuele kwestie uit de media. Vaak reageert hij op de televisie, soms op de krant, en bij regen en onweer wil de radio wel eens voorbij komen. Leidraad is: wordt de twintiger genoeg aan het woord gelaten? En als dat niet zo is, is Philip niet te beroerd zelf het woord te nemen.


Illustratie: Floris Solleveld

Deze week begint de Boekenweek in Nederland. Het thema? Titaanjes – opgroeien in de letteren. Een thema over de jeugd, dus. De Wereld Draait Door besloot als actualiteitenprogramma aandacht te besteden aan de Boekenweek en haar thema.

Te gast was Adriaan van Dis (64), één van de schrijvers die dinsdagavond in de Stadsschouwburg de Boekenweek zou openen. Van Dis, die op zijn zevenendertigste debuteerde met Nathan Sid (een boek over van Dis zijn jeugd, mocht u zich afvragen waarom hij in godsnaam aan tafel zat onder de paraplu van dit thema) zat tegenover collega en tafelheer Jan Mulder (ook 64). Hij kwam spreken over dode schrijvers, die ‘niemand meer leest’.

Dat er een boel jonge, levende schrijvers zijn die ook door niemand worden gelezen, is kennelijk minder belangrijk.

Voordat Van Dis bij Matthijs van Nieuwkerk aan tafel schoof, was Antoine Bodar (65) te gast, om Nederland een beetje streng en lichtelijk opgewonden toe te spreken over opgroeien onder de pij van de katholieke kerk, in de jaren zeventig en tachtig. Bodar probeerde het misbruik in de kerk in een historisch perspectief te plaatsen. ‘Daar komt nog bij dat het toch een andere periode was, toen er niet over gesproken werd,’ zei hij. ‘En nu zijn we in een periode waarin het slachtoffer in het middelpunt staat, [maar] er is heel lang een periode geweest – niet alleen in de kerk, maar in de hele maatschappij – dat vooral de aandacht uitging, ook bij geweldplegers, naar de dader.’

Matthijs van Nieuwkerk hield zijn vinger tegen zijn voorhoofd en leunde op zijn elleboog en luisterde aandachtig naar dit warrige, onzinnige betoog. Toen was het voorbij.

En niemand die Bodar de belangrijke vraag stelde: los van de excuses, zou het niet zo moeten zijn dat de kerk een voorbeeld geeft als het gaat om de macht die de opvoeder over de jeugd heeft? Meer nog dan (zwem)leraren en andere figuren van autoriteit?

Na Bodar en Van Dis mocht Freek de Jonge opdraven. De Jonge is Freek al lang niet meer: ook Freek is 64. Ik hoef u – Freek was de laatste gast van de avond – de gemiddelde leeftijd van de gasten niet voor te rekenen, om te zien dat deze behoorlijk dicht bij de voor hen geldende AOW-leeftijd ligt.

Waar Van Dis namens de schrijvers sprak die niemand meer leest, en Antoine Bodar namens de kerk die niemand meer bezoekt, vertegenwoordigde De Jonge de cabaretiers die niemand meer bezoekt. Freek had daarom maar een plaatje opgenomen, om een nieuwe markt aan te boren. Een plaatje gevuld met rockmuziek voor ouwe lullen. Maar zo wilde De Jonge het zelf niet noemen: ‘Ik zou het naar de kunstkant willen schuiven.’

Nou, ik niet. Het was ouwelullenmuziek. En ik wil juist rock ‘n’ roll op de televisie. Veel meer dan nu het geval is. Ik wil mensen die Bodar vragen wat de waarde van de kerk is, heden ten dage. Ik wil mensen die Van Dis vragen welke jonge schrijvers van nu wij moeten lezen. En waarom. Ik wil mensen die zeggen: Freek, ga naar huis. Ik wil rock ‘n’ roll; geen Cliff Richard. Ik wil geen mensen die al veertig jaar op televisie te zien zijn.

Ik wil een Beeldenstorm die de oude koppen onthoofd.

Ik wil cabaretiers die Freek de Jonge bestormen – niet op een voetstuk plaatsen. Maar de oude walvissen mogen hun koppen blijven vertonen. En iedereen knikt, glimlacht en gaat weer verder.

De enige kritische noot gisteren kwam van de nieuwe Jakhals, Lex. Ik vermoed: een twintiger. Maar Lex mocht een voetballer – volksvermaker nummer 1 – interviewen. Laat die jonkies maar buitenspelen in het Jakhalsblokje. Wat prikkelende vraagjes over wonen in Diemen en spelen voor PSV. Daar verandert namelijk niets mee.

En ondertussen lult die generatie uit de Tweede Wereldoorlog maar door. Bij een biefstuk noem je dat overdone.

Goed, tot slot: bruikbaar nieuws. Volgend jaar zijn alle gasten die gisteren bij DWDD aan tafel zaten 65. Voor hun generatie is zoals gezegd de pensioenleeftijd dan bereikt. Ik ga er dus vanuit dat zij niet langer door zullen werken – zodat wij alvast kunnen beginnen met belasting af te dragen – en dus niet meer op televisie zullen verschijnen. En Matthijs heeft net voor drie seizoenen bijgetekend. Dat betekent dat er ruimte gaat ontstaan aan de tafel van DWDD. Voor een nieuwe, maatschappelijk betrokken spreker; voor een nieuwe, jonge auteur; voor een nieuwe tafelheer; en voor een nieuwe cabaretier.

Eéntje die zegt: ‘Freek de Jonge? Dat zegt me niets. Freek de oude lul, die ken ik wel.’

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer