Er zijn verschillende redenen om naar porno te kijken. Wellicht de meest voor de hand liggende reden is dat het kijken naar porno seksueel opwindend kan zijn. Toen ik als kleine jongen een blootblad stal om onder mijn kussen verborgen te houden, was dat echter niet bij gebrek aan opwinding. Integendeel, ik liep de godganse dag kromgebogen om mijn permanente staat van fierheid voor de wereld te bedekken. De schaarse momenten dat mijn hoofd niet gevuld werd door smerige beelden en ik dus vrijelijk had kunnen dartelen dat het een aard had, bleef ik echter zo krom als een chiquita. Anders zou het immers maar al te goed kunnen opvallen dat gebogenheid niet mijn natuurlijke staat was en er dus wel het een en ander achter die desbetreffende houding moest steken. En ook al ben ik inmiddels een dagje ouder en is mijn libido tot een sympathieke kalmheid gedaald, recht lopen doe ik nog steeds niet. Maar dat is omdat ik inmiddels niet meer anders kan, ik ben volledig scheef gegroeid.
Waarom wilde ik als getergde gebochelde van nog maar veertien lentes jong blote vrouwen onder mijn kussen hebben? Was het leven dan niet al erg genoeg? Maar de eenzaamheid kon tenminste voor een zalig moment opgeheven worden wanneer ik in al mijn verscheurende verlangens niet meer bleek te zijn dan een ordinaire consument, een van de vele trekgrage linker- dan wel rechterarmen der natie. Die eenzaamheid kwam daarna natuurlijk bikkelhard weer terug, maar het was toch beter dan niets. Mijn eigen fantasieën waren groots maar vaag, als ik me daarop moest beroepen was masturbatie vooral een moment van vertwijfeling. De dikke tieten in het blad waren tenminste lekker concreet, je kon er simpelweg niet omheen. Kijk, je kon het bijna voelen, dat zachte vlees. Glanzend papier met een zweem van klamme handjes. Zo kwam ik mijn puberteit wel door, of althans een deel daarvan. Alles veranderde plotsklaps toen we - als een van de eersten in onze straat – werden aangesloten op het wereldwijde web.
In die begindagen was het nog enigszins behelpen met dat online-geonaneer. Zo duurde het een eeuwigheid alvorens de pixels van een begeerde prent zich hadden opgebouwd en liepen geluid en beeld van een filmpje meestal zo asynchroon dat er van eventuele verhaallijnen bar weinig te volgen was. Als mijn ouders bovendien hoognodig een telefoongesprek moesten voeren, diende het geslacht razendsnel terug in de broek te worden gepropt. Dat blootblad was bij nader inzien dus een nogal comfortabel medium geweest, vergeleken met al dit gehannes. Toch keerde ik nimmer terug naar die hartverwarmende eenvoud van mijn begindagen als voyeur. Een blote vrouw op zich, daar draaide ik mijn hand allang niet meer voor om. Mijn ogen hadden méér gezien en wilden dus nóg meer. Onverzadigbaar was ik geworden. Er waren ook zoveel subcategorieën te ontdekken: kaal, overwoekerd en in de vorm van een tekenfilmfiguurtje. Amateuristisch en professioneel. Wreed en teder. Negerinnen en stoute studenten. Elke dag kon ik weer een nieuwe smaak proberen.
Inmiddels liggen mijn stoutste fantasieën met enkele klikken hijgend in mijn huiskamer, dat gaat dus razendsnel. Maar zijn het mijn fantasieën wel? Steeds meer begin ik terug te verlangen naar de tijden van het blad onder mijn kussen. Sterker nog, ik begin zelfs te verlangen naar de mistige periode daarvoor. De vertwijfeling, de eenzaamheid. Waar droomde ik toen van? Welke voorstellingen had ik precies bij seksualiteit? Het was gissen, gissen naar een mysterie. En dat mysterie is nu een mysterie geworden, waar ik opnieuw alleen maar naar gissen kan. Soms lijkt het binnen handbereik, maar het is tegelijk mijlenver verwijderd. Porno was ooit een troost, omdat het vrij letterlijk een handvat bood. Maar als ik nu door mijn hoofd surf, zie ik vooral weldoordachte camerastandpunten. Graag zou ik weer de enige zijn die vieze dingen dacht. Graag zou ik weer eens ergens onder gebukt gaan.