Kasper begon ooit met een blootblaadje onder zijn kussen, maar het liep volledig uit de hand." /> Kasper begon ooit met een blootblaadje onder zijn kussen, maar het liep volledig uit de hand." />
Asset 14

Ars Erotica

Er zijn verschillende redenen om naar porno te kijken. Wellicht de meest voor de hand liggende reden is dat het kijken naar porno seksueel opwindend kan zijn. Toen ik als kleine jongen een blootblad stal om onder mijn kussen verborgen te houden, was dat echter niet bij gebrek aan opwinding. Integendeel, ik liep de godganse dag kromgebogen om mijn permanente staat van fierheid voor de wereld te bedekken. De schaarse momenten dat mijn hoofd niet gevuld werd door smerige beelden en ik dus vrijelijk had kunnen dartelen dat het een aard had, bleef ik echter zo krom als een chiquita. Anders zou het immers maar al te goed kunnen opvallen dat gebogenheid niet mijn natuurlijke staat was en er dus wel het een en ander achter die desbetreffende houding moest steken. En ook al ben ik inmiddels een dagje ouder en is mijn libido tot een sympathieke kalmheid gedaald, recht lopen doe ik nog steeds niet. Maar dat is omdat ik inmiddels niet meer anders kan, ik ben volledig scheef gegroeid.

Waarom wilde ik als getergde gebochelde van nog maar veertien lentes jong blote vrouwen onder mijn kussen hebben? Was het leven dan niet al erg genoeg? Maar de eenzaamheid kon tenminste voor een zalig moment opgeheven worden wanneer ik in al mijn verscheurende verlangens niet meer bleek te zijn dan een ordinaire consument, een van de vele trekgrage linker- dan wel rechterarmen der natie. Die eenzaamheid kwam daarna natuurlijk bikkelhard weer terug, maar het was toch beter dan niets. Mijn eigen fantasieën waren groots maar vaag, als ik me daarop moest beroepen was masturbatie vooral een moment van vertwijfeling. De dikke tieten in het blad waren tenminste lekker concreet, je kon er simpelweg niet omheen. Kijk, je kon het bijna voelen, dat zachte vlees. Glanzend papier met een zweem van klamme handjes. Zo kwam ik mijn puberteit wel door, of althans een deel daarvan. Alles veranderde plotsklaps toen we - als een van de eersten in onze straat – werden aangesloten op het wereldwijde web.

In die begindagen was het nog enigszins behelpen met dat online-geonaneer. Zo duurde het een eeuwigheid alvorens de pixels van een begeerde prent zich hadden opgebouwd en liepen geluid en beeld van een filmpje meestal zo asynchroon dat er van eventuele verhaallijnen bar weinig te volgen was. Als mijn ouders bovendien hoognodig een telefoongesprek moesten voeren, diende het geslacht razendsnel terug in de broek te worden gepropt. Dat blootblad was bij nader inzien dus een nogal comfortabel medium geweest, vergeleken met al dit gehannes. Toch keerde ik nimmer terug naar die hartverwarmende eenvoud van mijn begindagen als voyeur. Een blote vrouw op zich, daar draaide ik mijn hand allang niet meer voor om. Mijn ogen hadden méér gezien en wilden dus nóg meer. Onverzadigbaar was ik geworden. Er waren ook zoveel subcategorieën te ontdekken: kaal, overwoekerd en in de vorm van een tekenfilmfiguurtje. Amateuristisch en professioneel. Wreed en teder. Negerinnen en stoute studenten. Elke dag kon ik weer een nieuwe smaak proberen.

Inmiddels liggen mijn stoutste fantasieën met enkele klikken hijgend in mijn huiskamer, dat gaat dus razendsnel. Maar zijn het mijn fantasieën wel? Steeds meer begin ik terug te verlangen naar de tijden van het blad onder mijn kussen. Sterker nog, ik begin zelfs te verlangen naar de mistige periode daarvoor. De vertwijfeling, de eenzaamheid. Waar droomde ik toen van? Welke voorstellingen had ik precies bij seksualiteit? Het was gissen, gissen naar een mysterie. En dat mysterie is nu een mysterie geworden, waar ik opnieuw alleen maar naar gissen kan. Soms lijkt het binnen handbereik, maar het is tegelijk mijlenver verwijderd. Porno was ooit een troost, omdat het vrij letterlijk een handvat bood. Maar als ik nu door mijn hoofd surf, zie ik vooral weldoordachte camerastandpunten. Graag zou ik weer de enige zijn die vieze dingen dacht. Graag zou ik weer eens ergens onder gebukt gaan.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Tot morgen

Tot morgen

Na bijna vier jaar als columnist voor Hard//hoofd is het voor Eva tijd voor iets nieuws, maar afscheid nemen is niet haar ding. 'Dus lieve lezers: voor jullie nu een kus op de wang, en tot morgen!' Lees meer

Wat je niet zult zien op het nieuws

Wat je niet zult zien op het nieuws

Marthe van Bronkhorst beschrijft dat wat ongezien blijft op het nieuws over de demonstaties bij de UvA. 'Maar het is wel gezien. Het is niet onopgemerkt gebleven.' Lees meer

Mooi weer spelen

Mooi weer spelen

Als Aisha’s eerste therapiesessie niet voelt als de warme deken waar ze op hoopte, mist ze groepsgenoot S., die haar een spiegel voorhield. Lees meer

Verdomme, ik heb wel geleefd

Maar verdomme, we hebben wel gelééfd

Marthe van Bronkhorst schreef in 2019 een toneelstuk dat bijna volledig werkelijkheid is geworden. Kan ze de slotscène nog weren uit de realiteit? Lees meer

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Wanneer Eva op bezoek is bij haar zus, vraagt die of Eva haar eicellen al in heeft laten vriezen. Het laat Eva nadenken over hoe ze de vraag 'Wil ik een kind?' überhaupt kan beantwoorden. 'De vraag omtrent het ouderschap is bij uitstek een gevoelskwestie, en mijn gevoel volgen is nooit mijn sterkste punt geweest.' Lees meer

Niet

Niet

'Naarmate die vakantie vorderde, begon ik die ‘niet’ te bezien in het licht van een oude angst die soms omhoogkomt. Wanneer namelijk mijn vriendin zei: ‘dat is een lantaarnpaal’ en ik zei ‘niet’, begon ik me af te vragen of we inderdaad wel dezelfde lantaarnpaal zagen.' In deze column schrijft Anne Schepers over het woord 'niet' en de gevolgen die het kan hebben voor een discussie. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Mijn week met morele ambitie: wat ik leerde ondanks Rutger Bregman

Marthe van Bronkhorst probeerde morele ambitie een week uit en leerde ervan - ondanks Rutger Bregman. Lees meer

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva nodigt twee vrienden uit om bij haar te komen eten. Ze hoopt dat dit het begin zal zijn van een nieuwe vriendengroep. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer