Onlangs heeft mijn geliefde koptelefoon het begeven en zit ik noodgedwongen zonder iPodiaanse muziek in mijn oren. Normaal gesproken luister ik onderweg altijd naar muziek. Fietsend over de grachten in Amsterdam, vliegend over de Noordzee in het vliegtuig, rijdend in de metro in Londen. Altijd heb ik mijn iPod bij me en geniet ik van andermans creatieve uitbarstingen.
De laatste paar dagen echter, heb ik het moeten doen met mijn eigen gedachtes, een boek/krantje of – en nu komt het – mijn medemens. Het is bizar om door de metrowagon te kijken en 80% van de mensen met dopjes in of op hun oren te zien. Bij de meesten staat het geluid ook nog eens veel te hard, dus uit ieders deinende hoofd ontstijgt een raar verdoft maar desalniettemin schel bas- plus elektrische gitaargeluid. Al die geluiden zonder melodie zorgen samen dan weer voor een eigenaardig nieuw eclectisch muzikaal opus. En daar zitten alle ont-dopte mensen dan naast te hobbelen...
Het is heerlijk en lachwekkend om te kijken naar gezichten die hun emotionele uitdrukking aanpassen aan die van de muziek waar ze naar luisteren – de meeste mensen zijn immers heel serieus betrokken bij de lyrics van die leipe track, weet je. Maar nog leuker dan dat, is een verstandhouding creëren met die andere 20% van de wagon die gedwongen meegeniet met ieders aftandse basklanken en bijbehorend geheadbang.
Bovendien is het ook wel eens fijn om niet zo in je eigen wereld gezogen te worden en open te staan voor een gesprekje hier en daar. En dat is, hoe ouderwets het ook mag klinken, toch echt een beperkt genoegen middenin de oordopjesmeute. Iedereen voelt zich heden ten dage zo gedwongen te werken aan zijn persoonlijke muzieksmaak of ‘met zichzelf te zijn’, dat men letterlijk naast elkaar loopt zonder elkaar te kunnen horen. Best debiel als je even van bovenaf kijkt.
Zou het niet veel leuker zijn als er, bijvoorbeeld in de metro, ‘inplugpunten’ zouden zijn, waar men om de beurt een van zijn lievelingsnummers kan laten horen. Dan werken we met z’n allen aan de ontwikkeling van onze o zo gedistingeerde muzieksmaak, en kan je gezellig met je medereisgenoot discussiëren over het wel en wee van de bastonen. Leer je volgens mij veel meer van. En de mensen die geen zin hebben in muziek? Die doen gewoon lekker oordopjes in.
