Foto: privécollectie Ava Mees List Mees werkt thuis en is daardoor totaal afgesloten van het Ritme van de Wereld." /> Foto: privécollectie Ava Mees List Mees werkt thuis en is daardoor totaal afgesloten van het Ritme van de Wereld." />
Asset 14

Freelancer

Als freelancer heb je de vrijheid om te werken wanneer je wilt. Je hebt ook de vrijheid om zo veel te lanterfanten als je wilt, dus enige discipline is genoodzaakt. Voor je het weet is er weer een dag voorbij zonder dat er ook maar iets constructiefs is gedaan.

Ik werk graag in het holst van de nacht. Dan is het stil, dan gaat de telefoon niet, dan kan ik met niemand afspreken. Dan kan ik dicht tegen de deadline aan zitten, dan is er niets op televisie, dan ben ik niet afhankelijk van twaalf koppen koffie. Midden in de nacht zet niemand iets nieuws op Facebook, midden in de nacht hoef ik niet in de zonneschijn te dartelen. Midden in de nacht vind ik de tijd om in alle rust te schrijven, vertalen, en redigeren. Bovendien: als je midden in de nacht iets af hebt, mag je daarna zorgeloos je bed opzoeken. En uitslapen, ook wel bekend als het allerlekkerste wat er op de hele wereld bestaat.

Je eigen ritme bepalen en thuis werken is heerlijk, maar het werkt soms wel enigszins vervreemdend. Terwijl de rest van de mensheid in colonne naar het werk fietst om 9 uur, lig ik nog lang en breed in dromenland, en terwijl iedereen op de werkplek zit, maak ik fluitend om één uur mijn eerste kopje koffie. Onlangs stond de bovenbuurvrouw ’s avonds voor de deur. Omdat de badkamer werd verbouwd moest de hoofdkraan de volgende ochtend een half uurtje worden afgesloten, tussen acht uur en half negen. Het speet haar verschrikkelijk, en ze had nog geprobeerd om het naar een later tijdstip te verzetten, maar tevergeefs. Ze hoopte dat ik begrip had. Ik knikte maar een beetje. De enige mogelijkheid dat ik om 8 uur ’s ochtends water nodig zou hebben is als ik midden in mijn nacht een glaasje water zou blieven, alvorens rustig verder te gaan soezen.


Foto: privécollectie Ava Mees List

Omdat ik veel tijd thuis doorbreng, ben ik ook altijd de enige die opendoet wanneer de postbode aanbelt. Dit betekent over het algemeen dat ik pakketjes aan moet nemen voor het hele appartementencomplex, terwijl ik steevast de deur opendoe in mijn kimono, ongeacht het tijdstip van de dag. Een beetje schuldig kijk ik dan de beste man of vrouw aan, en meestal weet ik er nog een soort leugen er uit te persen dat de reden van mijn pyjamadracht een griepje is. Ik denk dat ze daar inmiddels al lang niet meer intrappen, maar voor de vorm spelen we elke keer weer het toneelstukje. “Beterschap mevrouw.” “Dankje, werkze.” Klik, deur dicht. En weer op blote voeten de trap op.

In San Francisco bezocht ik het Google-kantoor waar een vriend werkte. Het was op zondag en dus uitgestorven, en op de tiende verdieping liepen we tussen de bekende Amerikaanse cubicles door. Ik kende die dingen alleen maar uit films als Working Girl en keek dus mijn ogen uit. Elke medewerker had naast zijn computer persoonlijke snuisterijen en foto’s verspreid. Van die prullaria waar men zich mee wilt onderscheiden, maar als je goed kijkt heeft iedereen dezelfde drie soort foto’s (van kinderen, vrienden in de zomer met opgestoken duim, en van zichzelf tijdens het beoefenen van een grensverleggende sport.)

“Denken jullie dat ik ooit in zo’n ding zal werken?” vroeg ik aan mijn makkers. Zonder ironie in hun stem antwoordden ze me met een stellig “Natuurlijk!” No way, suckers, dacht ik. Mij krijg je met geen drie knollen naar kantoor.

Nog geen jaar later, en wel vandaag, heb ik mijn eerste kantoordag. Niet dat ik nu een vaste nine to five heb, maar in het kader van betrokkenheid bij de werkgever (en voor mij om eens wat welkome priemende ogen in mijn rug te hebben) schuif ik vanaf heden zo nu en dan met mijn collegae aan een groot bureau. Ik ben heel erg benieuwd hoe ik het er van af ga brengen, zo met vijf uur slaap. Dus welterusten, jongens. Anders worden het er vier.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer