Op 26 oktober 2019 ben ik van Arnhem naar Aalten verhuisd. Ik zocht op Marktplaats naar betaalbare woningen zonder inkomenseis. Het maakte niet meer uit waar ik terecht zou komen, als het maar rustig was, stil in de nacht. Ik vond een jaren ’80 blokkendoos met achtertuin in de Achterhoek, in Aalten.
Na de verhuizing had ik het gevoel dat kiezen voor de Achterhoek gelijk stond aan falen, alsof kiezen voor een dorp verkeerd was. Tegelijkertijd genoot ik iedere dag van alle bomen, de uitgestrekte weilanden, dat ik hier niemand ken.
Deze korte gedichten schreef ik tijdens mijn eerste maanden in Aalten.
28 oktober 2019
Na Doetinchem (De trein splijt
verandert de wereld het groen)
langzaam
in een open veld
1 november 2019
Vogels vliegen in formaties boven me (Personificatie:
er wordt gedacht dat ze een plek zoeken In Artis krijgen
om te overnachten dieren niet langer
ik denk dat ze samen dansen een naam)
omdat ze elkaar hebben gemist
2 november 2019
Bomen communiceren (Een niet-menselijk
door schimmeldraden stelsel socialistisch
weten of er een mens noemen)
of hert over hun wortels loopt
15 november 2019
Ik wil wonen in een huis (Studieschuld:
omringd door bomen een hut 41.282 Euro
is ook goed een schuurtje en 2 cent)
achter op het erf van een boer
ik wil voelen dat ik ergens bij hoor
1 december 2019
Mijn vrienden overprikkeld (Niet liegen
in steden ik eenzaam je hebt geen
op de heiden vrienden)
15 december 2019
De stam een romp (Ik werk nog
grote takken armen en benen steeds op een
de bladeren kleine vingertjes klantenservice)
20 december 2019
Wind jaagt ons huis (Het nieuwe
naar links bomen zwiepen millennium)
waarschuwen ons
voor wat komen gaat
27 december 2019
Zeven koolmeesjes (De vogels
in de tuin onze kat beginnen dit jaar
braakt kleine botten wederom te vroeg)
30 december 2019
Koolmezen in onze tuin soms (Je hoeft niet in
een roodborstje Amsterdam te
wanneer zij komt wonen om een
is het een goede dag goede schrijver
geweest te zijn)
Beeld: Unsplash
