Asset 14

Onychofagie, ofwel nagelbijten

Lisanne probeerde te stoppen met nagelbijten en faalde. Om te begrijpen waarom ze het nagelbijten maar niet kan laten, raadpleegt ze Wikipedia. Dat moet je dus nooit doen.

Wikipedia heeft me bang gemaakt voor mijn eigen lijf. Ik ben een wandelende psychische stoornis. Een bonk aan neuroses. Ik kom uit een slecht gezin, stort bijna in. Om dit te weten te komen hoef je geen seconde met me te praten, alles is aan mijn lichaamsoppervlak te zien.

De afgelopen maand probeerde ik te stoppen met nagelbijten. Het ging zoals het altijd gaat.

De eerste week ontstaan er minuscule witte randjes, deze show ik aan iedereen die maar wil.

De tweede week haal ik de witte randjes plagerig langs mijn tanden, tik ik ermee op tafelbladen en tover ik ergens een bijna ingedroogd potje nagellak vandaan.

De derde week is er een moment waar ik voor ‘n imaginaire tweesprong sta: of ik bijt of ik eet ik mezelf van binnenuit op, sterf, verdwijn.

Deze keer kwam dit moment tijdens de try-out van een toneelstuk dat ik had geschreven: ik had het bloedheet en interpreteerde ieder klein geluidje uit de zaal als walging of verveling. Ik begon bij mijn wijsvinger, en toen ik het witte randje op mijn tong voelde liggen, kreeg ik een gevoel dat het best te beschrijven valt als ‘schijt aan alles’ en beet al mijn nagels kaal.

Achteraf vertelden mensen me hoe mooi ze de voorstelling vonden. Ik bloosde, mijn vingertopjes bonkten, voelden rauw aan; als je een tijdje niet hebt gebeten, kan je je tanden makkelijker onder de nagel haken, hem een beetje naar boven wippen en verder bijten dan normaal.

Ik begrijp niet waarom ik het steeds weer doe. Ik hoef echt geen megalange pornonagels, maar nu zien mijn handen eruit als die van een dikke padvinder. Ze zijn stomp en klef.

Om mijn zelfbeeld op te krikken raadpleegde ik het internet. Dat is domste wat je kan doen, dat wist ik eigenlijk ook wel. Volgens het internet ga je altijd dood en sleur je al je geliefden mee het graf in. Maar toen ik ‘nagelbijten’ intypte in de zoekbalk, hoopte ik op lotgenoten, tips en tricks, bemoedigende woorden. In plaats daarvan trok ik een beerput open. Wikipedia vat mijn lichaam als volgt samen:

Schermafbeelding 2016-04-03 om 20.02.38

De woorden die bij deze beelden horen zijn: reduced quality of lifebody-focused repetitive behaviour en impulsive control disorder. Nagelbijten heette geen nagelbijten meer maar onychofagie. Ik schrok, maar klikte door en door. Als een ramptoerist scheurde ik over mijn huid en door mijn lichaamsopeningen.

Ik kon vier van de tien meest voorkomende vormen van body-focused repetitive behaviour aanvinken: nagelbijten, wangbijten, binnenlipbijten, korstjes open krabben. Stuk voor stuk milde, onhygiënische vormen van automutilatie. Er krioelen vast honderden maden door mijn bloedbanen. De puistjes rondom mijn mond zijn tekenen van hormonale schommelingen en te vet eten. De psoriasis bevestigt de hormonale schommelingen, en voegt daar nog slechte genen en stress aan toe.

Al met al: als ik naakt voor iemand ga staan, ziet die persoon de uiterste grenzen van innerlijke conflicten; een oorlogsgebied. Volgens Wikipedia ben ik een schandplek voor mijn sociale kring, die bang is met mijn falen geassocieerd te worden. Ik kan het niet eens binnen in me houden, djeezus. Dat is nog wel het minste wat ik kan doen.

Maar ik ben op een rare manier best wel normaal.

In mijn confrontatietje met Wikipedia werd ik helemaal kriegel. Trieste, falende mensen hebben huidziektes. Zwakke meisjes hebben dunne benen, vieze mannen hebben dikke buiken. Geile jongens grote bovenarmen, gevaarlijke mannen grote baarden. Ja, ja. Er zal vast allemaal iets in zitten. Mijn handen verraden vast mijn spartelende hersens, de binnenkant van mijn wangen mijn faalangst. Binnen- en buitenkant corresponderen. Dat zal allemaal best, maar ik wil niet dat mensen open boeken zijn die je kan lezen.

Ik wiste mijn zoekgeschiedenis en ging onder de douche, naar bed.

Mail

Lisanne van Aert is schrijver, theatermaker en bloemist. Ze floreert bij haar eigen theatergroep: Het Pijpcollectief. // lisanne@hardhoofd.com

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer