Alles wat je moet weten is: Roku is een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Zoals de stuiterende DVD-screen saver van vroeger. Roku City noemden Roku de plaats die je zag in de screen saver. Zo ziet die stad eruit:
Een digitale utopie waar je rustig kan slapen (of content kan consumeren). Aliens vallen de stad niet binnen, ze bezoeken hem; vulkanen barsten niet uit, ze bubbelen; en monsters verwoesten geen gebouwen, ze herschikken ze.¹
"It’s always golden hour in Roku City,”
zegt Cheryl Singletary, een design director bij Roku.
"It’s really appealing
to everyone.”
"We wanted a screen saver that could be filled with ads.
A virtual city, pockmarked with billboards."²
Wat als we zouden zoenen in Roku City?³
Wat als we daar kinderen zouden hebben?
Wat als we niet zouden kunnen slapen door het paarse licht?
Wat als we daar boodschappen zouden doen?⁴
Wat als we naar een persconferentie van de burgemeester van onze stad zouden kijken?⁵
Wat als we onder de billboards zouden staan en opkijken en reclame voor onze favoriete tv-show zouden zien?
Wat als we onder de billboards zouden staan en opkijken en reclame voor de mobiele app van Roku zouden zien?
Wat als we dan die app zouden downloaden, daarop de Roku City screensaver te zien zouden krijgen en onszelf niet zouden zien staan?
"There’s so much more to streaming than shows or movies punctuated by ad breaks,”
volgens Van Deusen (Roku’s vicepresident van brand strategy).
“Our customers and partners love Roku City
because it’s an invitation to a better TV experience.”⁶
In 2022 zei Van Deusen: “I think there’s this whole virtual space we can explore. But as we get into that more and more, it’d be fun to do physical spaces.”²
En laatst:
Het Comic Con-achtige congres dat Van Deusen zich voorstelde (of wellicht al had ontwikkeld en wilde soft launchen). Tijdens South By South West, een filmfestival in Texas, ging Roku een partnerschap aan met Best Buy om Roku City tot leven te brengen. Omdat het in Texas was kon ik er helaas niet bij zijn. Maar op een gegeven moment ontstond Roku City dus in het echt en was ik er enkel 10 uur en 30 minuten vliegen van verwijderd.
Zo zag de manifestatie van Roku City er ongeveer uit:
Helaas is dit niet waar Roku City zich voor altijd zal manifesteren, want als er geen SXSW-evenementen zijn ziet het gebouw er zo uit:
Gewoon als een saaie evenement- en trouwlocatie. Je zou dus wel kunnen trouwen in wat ooit Roku City was. En je zou dan zelfs alle decoraties en lichten in het paars kunnen doen, en ook diecupcakes serveren van de Roku Originial series The Cupcake Guys.
Ik was eigenlijk wel verdrietig dat ik de materialisatie van Roku City heb gemist, dus heb ik mezelf in de lobby van het evenement geshopt en dit is nu dan ook mijn screensaver. Als ik lang genoeg wacht met het schrijven aan dit onderzoek zie ik mezelf in Roku City.
Het paarse licht schijnt op mijn huid terwijl ik door de lege straten loop en de filmverwijzingen me begroeten.
Hallo, Spider-Man die van een gebouw aan het slingeren is.
Hallo, net-niet-Godzilla die uit het water oprijst.
Hallo, net-niet-King Kong die aan het Empire State Building hangt.
Hallo, schip uit Pirates of the Caribbean met bijbehorende Kraken.
Hallo, klokkentoren uit Back to the Future.
Hallo, zinkende Titanic. Zinkende Titanic zonder verdrinkende mensen, zonder doorspelend orkest, zonder egoïsme. Dag argumenten over hoeveel ruimte er is op een drijvende deur, dag onnodige raamvertelling, dag tekening van Rose, dag verzamelaar van Titanic op VHS.⁷
Ik ben alleen in Roku City en niets valt me aan. Ik ben net verhuisd en het is fantastisch. Mijn boterham smaakt altijd precies zoals ik hoop. De huur is gratis, net zoals al het andere wat ik nodig heb. Er is een bioscoop waar ik de films en series die op Roku staan kan bekijken. Het leven is stil en leeg en het is perfect. Ik zit in mijn huis en eet de meest sappige sinaasappel ooit, het sap druipt over mijn kin.
[…] as inflation continues to soar. Food prices are up, same with gasoline, housing leases and electric bills. But a trip to Roku City is always free of charge. All you need to do is turn on the television and set the remote down.²
De fantasie van een digitale utopie ontgrendeld door inactiviteit.
De fantasie van een digitale utopie als antwoord op de huizencrisis.
De fantasie van een digitale utopie compleet met reclames.
Als we alleen maar onze schermen in konden kruipen.
De heterotopie staat in contrast tot utopieën, is een soort tegenplaats. Plekken waarin alle echte plaatsen, alle andere echte plaatsen die in een cultuur gevonden kunnen worden, tegelijkertijd worden gerepresenteerd, betwist en omgekeerd.⁸ ⁹
Ik sta voor de spiegel in Roku City en druk mijn vinger tegen het glas. Mijn nagel raakt de reflectie, eenrichtingsspiegel. Ik leg mijn handen op het glas en kijk naar binnen. Ik zie de virtuele ruimte erachter, een paspop die op mij moet lijken staat statisch tegenover me.
De spiegel staat tussen utopieën en heterotopieën, als een gemixte en gezamenlijke ervaring van beide. De spiegel is een utopie, omdat het een plekloze plek is. In de spiegel zie je jezelf waar je niet bent, in een onechte, virtuele plek die zich opent achter de oppervlakte. Je bent daar, daar waar je niet bent, een soort schaduw die je in staat stelt jezelf te zien waar je afwezig bent.
De spiegel is een heterotopie, omdat de spiegel bestaat in de realiteit. De spiegel oefent een bepaalde tegenactie uit op de positie die je inneemt. Vanuit de blik die je richt op jezelf in de virtuele ruimte aan de andere kant van het glas kom je weer terug naar jezelf. Dit maakt de plek die je inneemt op dat moment wanneer je naar jezelf kijkt in het glas absoluut echt, verbonden met alle ruimte die de plek omringt en tegelijkertijd absoluut onecht, omdat om te worden waargenomen de plek door dat virtuele punt moet gaan, dat daarginds (in de spiegel) is.⁸
Planar Reflection in Unigine.¹⁰
Ik doe weer een stap terug van de spiegel en kijk naar de rechthoek voor mij. Mijn bewegingen worden precies naar mij teruggekaatst. De volgende dag zoek ik in mijn perfecte huis naar die ruimte in de spiegel, die paspop met pruik en bril. Ik sloop de muur waaraan het glas hangt, maar sla enkel het puin mijn beddengoedkast in.
¹¹
[…] The train was braking a little from express speed, as it did each time it passed a local station. I could see blurred faces on the long wooden platform watching us pass - businessmen glancing up from folded newspapers, women clutching purses and shopping bags. I could see the expression on each face, momentarily arrested, as we flashed by. A high school kid in shirt sleeves, maybe sixteen, with books tucked under one arm and a cigarette in his mouth, caught sight of us, and in the instant before he disappeared he grinned and started to wave. Then he was gone, and I turned from the window, back to Kate, forgetting everything – the passing stations, the glowing late sky, even the sense of missing her – but that arrested wave stayed with me. It was as if I were standing on that platform, with my schoolbooks and a smoke, on one of those endlessly accumulated afternoons after school when I stood almost outside of time simply waiting for a train, and I thought how much I’d have loved seeing someone like us streaming by.¹²
¹¹
¹³
Santino gefotografeerd door Belle - 31-12-2022
When she sat down again, she was flushed. I caught the reflection of her face in the glass-covered “The Street Musicians of Prague” above our table. I always loved seeing her in mirrors and windows.¹²
Tegenover de heterotopie van illusie staat die van de compensatie. De rol van de heterotopie van compensatie is om andere, echte plaatsen te creëren die net zo perfect, net zo nauwkeurig, net zo goed geordend zijn als onze plaatsen rommelig, slecht opgebouwd en warrig zijn.
The daily life of individuals was regulated, not by the whistle, but by the bell. Everyone was awakened at the same time, everyone began work at the same time; meals were at noon and five o’clock, then came bedtime, and at midnight came what was called the marital wake-up, that is, at the chime of the churchbell, each person carried out her/his duty.⁸
¹⁴
5:25
Klik hier om naar The Sims Lore te luisteren
¹⁵
“Je hebt plekken zoals Decentraland en Superworld […] die eigenlijk niets meer zijn dan een verzameling van digitale plekken. In het geval van Decentraland is dat ook een fictieve wereld. En daar wordt nu gehandeld in plots. Dus Decentraland bestaat uit 10.000 op 100.000 verschillende stukjes grond en daar wordt opnieuw op gegokt. Dat wordt gedaan door vastgoedinvesteerders ook. Want die zijn bezig om de nieuwe Fifth Avenue te bouwen, maar dan digitaal.”
“In hoeverre wordt het een kopie van de echte wereld?”
“Ja, ook in de zin dat status een hele grote rol speelt. In welke vorm die status dan ook is. Je hebt ook bijvoorbeeld - dat wordt dan de Rolex onder de avatar-projecten genoemd. Dat zijn de aapjes. […] Deze mensen komen ook in het echte leven bij elkaar. Op apenfeesten.”¹⁶
Ik sta buiten het huis van V. en kijk door het raam naar binnen. Hij zit met zijn rug naar me toe naar het televisiescherm te kijken. Een post-apocalyptische film staat aan, zombies rennen door het beeld. Ik ga mijn gedachten in en zie het beeld van mezelf terwijl ik voor dit raam sta en naar binnen kijk en de tv zie. Dan stel ik me voor dat iemand anders dat beeld bekijkt op een iPad en zoals bij Notes on a Scene gaat uitleggen wat er precies aan de hand is.
¹⁷
Ik wil de vrouw op TikTok die lichaamstaal analyseert vragen de scène te duiden. Wat zegt het over mij dat ik daar sta? Wat zegt het dat ik niet aanklop en wel twintig minuten naar het achterhoofd van V. kijk? Bespeurt ze een hint van romantische interesse in het gedrag van V.?
De heterotopie van de juxtapositie juxtaposeert plaatsen die op zichzelf onverenigbaar zijn. Foucault omschrijft alle voorbeelden van deze heterotopie aan de hand van rechthoeken. Zoals het theater, de bioscoop en de tuin. In de traditionele Perzische tuinen werd gepoogd de vier delen van de wereld in een rechthoek terug te brengen. Vier op zichzelf onverenigbare plaatsen werden in één plek samengebracht. Deze tuinen, deze heterotopieën, werden nagebootst in tapijten. Hiermee konden de tuinen door de ruimte verplaatst worden.⁸
Ik val door het raam, het scherm, mijn hoofd, de iPad, de YouTube-video de beddengoedkast in. Ik lig in het puin, tussen de lakens met opdrukken van The Cupcake Guys, de gezichten van de hosts kussen mijn voorhoofd. Ik val door het raam, het scherm, mijn hoofd, de iPad, de YouTube-video de beddengoedkast in. Ik lig in het puin, tussen de lakens met opdrukken van The Cupcake Guys, de gezichten van de hosts kussen mijn voorhoofd.
I remember the sound of it on winter afternoons after school, as I sat by her table watching the Pet milk swirl and cloud in the steaming coffee, and noticing, outside her window, the sky doing the same thing above the railroad yard across the street.
And I remember, much later, seeing the same swirling sky in tiny liqueur glasses containing a drink called a King Alphonse: the creme de cacao rising like smoke in repeated explosions; blooming in kaleidoscopic clouds through the layer of heavy cream.¹²
Dit is een fragment uit deze rechthoek reflecteert, het afstudeeronderzoek waarmee Mel Kikkert afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Hun onderzoek gaat over de manieren waarop de digitale wereld de fysieke wereld beïnvloed en andersom. Aan de hand van gevonden materiaal, verzamelde ervaringen, screenshots en audio en google maps fotografie vangt hen deze digitale wereld. Mel zoomt in op het persoonlijke en verbind dat aan het globale en internetspecifieke. Door zelf te leren coderen en dat in te zetten in dit onderzoek doet heneen ode aan de DIY-cultuur, die zo vanzelfsprekend is op het internet.
In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer
Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer
Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer
In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer
Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer
'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer
De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer
In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer
Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer
‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer
Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer
In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer
Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer
‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer
Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer
Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer
'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer
‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer
Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer
Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer
Lees Hard//hoofd op papier!
Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!
⁹
Planar Reflection in Unigine.¹⁰
¹¹
¹¹
¹³
Santino gefotografeerd door Belle - 31-12-2022
¹⁴
¹⁷
