Asset 14

Galatea

Galatea 1

de dagen waren voorbijgegaan
hier bekomen we van het werken op het land
de Airbnb is wit en vochtig
ingericht met plastic schelpen en polyester bloemen
het raam beloofde in de advertentie uit te kijken op zee
maar kijkt uit op een volgend raam

dan de zee
Galatea

ze was zo mooi
Pygmalion keek

het is stil
in het midden van een kaal stuk land
hadden we al zoveel tegen elkaar gezegd

ik stap het terras op
de schommelbank piept met de kustwind landinwaarts

ontvlamd met bewondering voor de koude vorm
perfect als standbeeld onopgesierd
uit hardnekkig ivoor kerfde Pygmalion het

we wandelen de steile wandeling naar beneden richting de kust
een autoweg laat ons niet dichterbij
dus zoeken we naar de brug
gedragen door gewapend beton bereiken we de kant van de zee
na een aantal minuten in het kustbeloop komt een luid gezoem ons tegemoet

La Araña cementfabriek
Galatea 2

hij gaf het schoonheid
door geen enkele vrouw ooit geëvenaard
bewegingsloos ging ze de wereld in
een stil instrument

de beweging die het materiaal nodig heeft krijgt gedaante in het bouwwerk
aan de oever stuwt het industriële geruis
in de vorm van trillingen en aflandige wind
richting de zee

en de zee duwt terug
met haar eigen wind en golven

zijn kussen bleven onbeantwoord
handen
om indruk te maken op de delen die ze aanraakten
zo echt dat hij bang was
dat zij blauwe plekken kreeg
door zijn gretige aandrang

voorzichtig benaderen we de uitstulpingen van de wandelroute tot de waterlijn
de kustrotsen zijn niet meer los van elkaar te onderscheiden
hebben één moeiteloze oppervlakte

ingesmolten liggen een groene glazen flesopening en een rood plastic dopje
niet meer weg te gooien in de recyclebak verderop de boulevard

hij bracht haar geschenken die zeker gewaardeerd werden
door lieve meisjes
zoals gladde stenen schelpen vogels
en geurige bloemen in duizend tinten
en geschilderd glas
amberkleurige tranen van Heliads

het fijne cementstof kruipt
overal
tussen onze vingers
in de verloren klippen aan de rand van de stad
een geruïneerde uitkijktoren
de apertura van sommige schelpen

in de rib van een schelpsculptuur zit plastic
de volgende ving de brandvertragers

daar stond Pygmalion
voor het altaar
een offer gebracht met zijn wens
van steen naar vlees en bloed
hij stelde zijn hoop op de proef
door een aanraking
aderen klopten onder zijn gerichte vinger

zowel de zee als haar randen worden een standbeeld van onze sporen
wat gebeurt hier met de bewegenden
rotsen als stil beschouwd

ik weet niet hoe naar de natuur te kijken
aandacht komt uit het Latijn ad tenere en betekent zich uitstrekken naar

hoe houdt iemand je zonder je te weerhouden

de vrouw voelde de kussen die haar werden gegeven
en blozend sloeg ze haar ogen op
zodat ze het licht en de lucht erboven zag
evenals een verheugde minnaar
vasthoudend aan haar wakker worden

we zitten op een rots en het ebt en vloedt
om tot rust te komen
met een wakker lijf de zee uit te stappen
schelpen te verzamelen
me beter te voelen

terwijl de fabriek achter ons gonst

ze is stil
met zijn handen betaste hij haar borsten
ze keek en wachtte
zijn vervulde wens
het was een lichaam

Galatea 1

ze zocht haar eigen geluid in de holte van haar vlezige klankkast
zijn handen gleden rond haar hals
hij voelde haar
ze keek en wachtte

 

hij aanschouwde
en ze wachtte
of hij zag

 

ze strekte zich uit naar hem
ondoorzichtig keek hij terug en zei

 

Galatea, wees zacht
Mail

Andrea Koll schrijft, tekent en verzamelt. Ze beschouwt haar eigen werk als een visueel essayistisch onderzoek waarbij ze houtskool, collage en taal gebruikt om een onderwerp te benaderen. Haar werk verscheen oa. bij Kluger Hans en Glean.

Andrea Koll is kunstenaar, schrijver en docent in Amsterdam. Ze beschouwt haar eigen werk vaak als een visueel onderzoek waarbij ze houtskool, collage en taal gebruikt. Daarmee onderzoekt ze verschillende thema's. Op dit moment is ze gefascineerd door liminaliteit, vooral wat het betekent je in een fysieke en mentale tussenruimte te bevinden.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer