De vakantie in Frankrijk is anders dan andere zomers, want Katja's opa is overleden. Met haar zus en neef doodt ze de tijd aan de hete kust, tot het noodlot toeslaat. Lees meer

Nooit alleen naar binnen gaan bij mensen die je een lidmaatschap probeert aan te smeren. Sofia weet het wel. Toch vindt ze zichzelf nu terug op de bank bij een man in een gekreukt overhemd. Maar ja, ze moet haar target halen. Lees meer

Moderne communicatie komt met allerhande sociale ongemakken en twijfels. Renate Stalman schrijft over de angst om gebeld te worden. ‘Het moment waarin het stem tegen stem is en alles of niets, zonder mijn gezicht of houding om me er doorheen te slepen.’ Of ik niet moest opnemen, vroeg mijn vriend, die net als ik naar... Lees meer

Therapie is ook maar een soort oplossing, concludeert Harm in gesprek met zijn vriend. Wel een die je simpele dingen leert voelen. Lees meer

Harm is in gesprek met zijn therapeut die hem een oedipuscomplex in de schoenen schuift. Dit blijkt een ander effect te hebben dan hij verwachtte. Lees meer

Achterop de fiets besluit Harm dat het tijd is om hulp te zoeken. Zo zullen de donkerblauwe nachten hopelijk gaan verdwijnen. Lees meer

Naomí Combrink vraagt zich af waarom we ons zo hardnekkig aan onze canon blijven vastklampen Lees meer

In het Cadavre staren schrijvers nooit naar een leeg vel papier. Ze gebruiken de laatste zin van hun voorganger als begin voor iets nieuws. Vandaag schrijft Eline van Wieren verder met de famous last words van Mick Lindo. Lees meer

Wat doe je als je partner je studeerkamer omdoopt tot 'wunderkammer' en vol hangt met schilderijen? Is dit wat je ervoor over moet hebben om een beetje avant-garde te blijven? Lees meer

In de achtentwintigste aflevering van het Cadavre, een gedicht van Edna Azulay: "Vannacht droomde ik dat ik mezelf uitwiste, hierna had ik de hele wereld non-hiërarchisch lief". Lees meer