Hoe goed ken jij je buren? Samen met BesteBuren organiseerde hard//hoofd de schrijfwedstrijd Gluren naar de buren. Deelnemers werden uitgedaagd om na te denken over nabuurschap tussen Nederland en Vlaanderen, nabij en over de grens. Jutta Callebaut won met dit verhaal over de uitspraak van de G de juryprijs van de wedstrijd.
De geschiedenis tekende grenzen tussen Noord en Zuid. Volgens de overlevering, kwam onze scheiding er omdat bepaalde volkeren elkaar graag wilden kapot maken. Om de gemoederen te bedaren richtte men België op. Een gedrochtje met als levensdoel: zich afzijdig houden. Dat deden we en zijn we blijven doen. Ook toen de oorlogen uitgevochten waren, de tirannen gevlucht en de tijden van flowerpower, moeder Theresa en polyamorie aangebroken. Discussies ontwijken is onze favoriete nationale bezigheid. Na wafels bakken.
Nederland daarentegen houdt van discussiëren. Je status wordt er bepaald door het aantal meningen dat je hebt. Dat weet ik want ik heb in 2003 een weekend in Zeeland doorgebracht. Wie 100 meningen heeft behoort tot de laagste kaste, wie er tussen de 100 en 1000 heeft tot de iets minder lage kaste, enzovoort. Wie over alles een mening kan uiten mag over het land heersen, en krijgt een eigen feestdag, getiteld Koning- of Koninginnedag, naar gelang het geslacht van de persoon in kwestie.
De Belgische afzijdigheid en Nederlandse discussieliefde, manifesteert zich op manieren die we niet konden voorzien. Het heeft zelfs onze spraak vervormd. Onze “G” is zacht geworden, die van jullie hard.
Jutta Callebaut bij de finale in De Brakke Grond. Foto © Reinier Klok.
Voor we ons aller droom – de hereniging van onze staten – verwezenlijken, moeten wij deze kloof dichten. Wij moeten een gelijke houding zien aan te nemen tegenover het begrip ‘discussie’. Voorzichtigheid is geboden, want een burgeroorlog breekt sneller uit dan je denkt. En wat zou de internationale pers dan niet schrijven over onze prille staat?
Om onze paden weer naar elkaar te laten leiden, volstaat het dat we ze in omgekeerde richting bewandelen. Beginnen waar we eindigden: de uitspraak van de G. Want het is bekend: na een eenheid van G, volgt een eenheid van staat. Mijn voorstel: naamwoorden hebben een geslacht, laten we g-woorden een nationaliteit toekennen. We moeten een compromis in G’s sluiten. Al zullen jullie het vast tegenspreken.
‘Gezellig’ geven we bijvoorbeeld de Nederlandse nationaliteit. Vanaf nu spreken wij allemaal, zonder uitzondering ‘gezellig’ met harde G uit. Bij ‘gemoedelijkheid’ hoort de zachte G. De G van ‘guitigheid’ is Nederlands, ook hard. ‘genoegen’ krijgt de zachte G, twee stuks om precies te zijn. De G van ‘geil’ mag hard zijn en de G van ‘graag zien’ kan alleen Belgisch en dus zacht zijn.
Als ik juist gerekend heb, ach, wie gaat het natellen, zijn er zo’n 83092 G-woorden die wachten op een nationaliteit. Uiteraard kan ik die niet alleen bepalen, als wij één staat willen worden, moeten we hier in gezamenlijk overleg over beslissen. Referendum lijkt mij de meest democratische optie. Geen idee wanneer heel België en Nederland zich kan vrijmaken, maar ik zal een doodle opstellen.
De G-verdeling wordt een werk van lange adem, maar u zult zien, eens het voltrokken is, groeien wij als vanzelf weer naar elkaar toe. Dan zal onze staat groeien met zachte en harde G.
In afwachting daarvan houdt niets ons tegen om naar het buitenland te reizen, nu het nog kan. De Noordzee is hier werkelijk prachtig.
–
Jutta Callebaut is winnaar van de juryprijs bij de schrijfwedstrijd Gluren bij de buren.
