Asset 14

Knielen voor de kantoortuin

Knielen voor de kantoortuin

Het groeiende geloof in een religie die werk heet, is ongezond en moet ophouden; om te beginnen door te stoppen met het verafgoden van mensen om hun extreme arbeidsethos, vindt Quirine van Eeden.

De populariteit van Silicon Valley-held Elon Musk is tanende. Onlangs liet de personificatie van het productiviteitsideaal in een openhartig interview met The New York Times doorschemeren dat zijn zo geroemde 120-urige werkweek hem steeds vaker lijkt op te breken. Een recent onderzoek van de Volkskrant onderschrijft de omvang van dit probleem - waar zelfs superman Musk nu dus onder gebukt gaat - in Nederland. Huisartsen en psychologen voor alle studenten die onder de prestatiedruk bezwijken zijn niet aan te slepen en “kunnen de problemen niet meer aan”. Zo is zelfs de oplossing deel geworden van dit steeds verder uitdijende probleem, namelijk dat we van de werkvloer onze nieuwe kerk hebben gemaakt.

Het hebben van een betekenisvolle baan is de nieuwe, heilige graal.

Het wel en wee van de werkvloer is een thema dat al sinds de industriële revolutie leeft. Werk helpt de mens in zijn bestaan te kunnen voorzien en is bovendien een uitstekende vorm van bezigheidstherapie. Maar bovenal zou werk erkenning, zelfvertrouwen en zin (moeten) bieden. Het principe dat werk betekenis moet geven heeft een steeds prominentere plek in ons leven veroverd.

Sterker nog: het hebben van een betekenisvolle baan is de nieuwe, heilige graal. In het naoorlogse bestaan namen we afscheid van tijdloze waarheden, maar dat wilde niet zeggen dat aan de zoektocht naar betékenis een einde kwam. Die betekenis werd vanaf toen alleen elders gezocht. De brede moraal van het traditionele denken maakte plaats voor een grote vrijheid om het leven naar eigen inzicht in te vullen en zin te geven. In het aardse, vergankelijke bestaan betekent dat niet denken in universele ideeën, maar doen in particuliere daden. De daden die je verricht bepalen wie jij bent. Kortom, je bent wat je doet. Of, om de beroemde woorden van de existentialistische filosoof Jean-Paul Sartre te spreken: de existentie gaat vooraf aan de essentie.

Dat maakt het leven niet bepaald tot een lichtzinnige exercitie. De Deense filosoof Søren Kierkegaard, voorvader van het existentialistisch gedachtegoed, zag de angst van de duizelingwekkende vrijheid die hiermee gepaard gaat. De ware mens weet dat hij zijn leven in de waagschaal moet leggen, wetten en regels terzijde moet schuiven om aanzien te verwerven en te behouden. Nogmaals, dat vraagt om een doen, niet om een denken. Alleen daden kunnen bijdragen aan het grotere, existentialistische ideaal van zelfwording.

Voor een niet te miskennen bedrag belooft een coach, de priester van de 21e eeuw, de werkende te sterken in diens toewijding en overgave.

Die dadendrang laat logischerwijs het vaakst van zich horen op de plek waar de hedendaagse westerse mens het meest te vinden is: de werkvloer. De nieuwe wijze van zingeving zal zich dus ook voornamelijk op de werkvloer moeten voltrekken. En dat is te merken. Op heidagen buigen werkenden zich over het formuleren van een missie die de neuzen dezelfde kant op moet krijgen: Wat zijn onze gedeelde waarden? Wat is ons verhaal? Hoe blijven we daarin geloven? En tenslotte, hoe dragen we die goede boodschap uit en nemen we de ander (lees: de klant) daarin mee?

Werk wordt zo een ernstige bezigheid. Iedere ‘fte’ moet immers dienstbaar zijn aan de geformuleerde visie. Het praktiseren van het geloof komt voor een werkende neer op zo veel mogelijk zelfontplooiing; ‘het beste uit jezelf willen halen’. Gelukkig is er een scala aan organisaties die op deze wens inspeelt. Voor een niet te miskennen bedrag belooft een coach, de priester van de 21e eeuw, de werkende te sterken in diens toewijding en overgave door al zijn verborgen talenten tevoorschijn te toveren.

Hoewel Kierkegaard en de zijnen wars waren van bovengenoemd berekenend denken, is de existentialistische gedachte ‘je bent wat je doet’ – in verwaterde vorm - wijdverbreid geraakt. Neem het zelfhulpboek. Waar eerder het geloof en de ideologie aan de menselijke hang naar betekenis moesten beantwoorden, is daar nu het zelfhulpboek om de werkende mens uit de brand te helpen. Net als de kerk heeft ook betaald werk een eigen Bijbel nodig. Zou dat managementgoeroe Stephen Covey tot onze nieuwe blijde boodschapper maken? Dienen zijn Zeven eigenschappen van effectief leiderschap als het nieuwe Heilige Schrift? Covey had het waarschijnlijk zo gezien: de zeven eigenschappen die hij in dit boek noemt zijn naar eigen zeggen namelijk een variatie op de traditioneel-christelijke deugdethiek. In het vervolg op zijn Zeven eigenschappen behandelt hij de som der kwaliteiten van effectief leiderschap: het vermogen om aan de eigen roeping gehoor te geven.

Regelmatig blijkt die eindelijk bemachtigde baan niet lang zo betekenisvol als hij deed vermoeden.

Het alomtegenwoordige geloof in een religie die werk heet, vergroot niet alleen de ernst van de betaalde arbeid, maar versterkt ook de groeiende burn-outproblematiek. Vanzelfsprekend spelen diverse factoren mee, maar één daarvan is het groter wordende belang dat aan een baan wordt toegedicht. Hoe existentiëler - of existentialistischer - de beroepskeuze, des te crucialer de weg ernaartoe. De bemachtiging van het juiste plekje op de competitieve arbeidsmarkt betekent bijtijds ontdekken wat je roeping is en er vervolgens alles aan doen om die roeping te kunnen beantwoorden. Praktische bezwaren, zoals hoge toelatingseisen of grote werkdruk tijdens de studie, mogen dat niet in de weg staan.

Eenmaal op de banenmarkt blijken pas afgestudeerden vaak bedrogen uit te komen. Werk geeft immers niet altijd de zin die het lijkt te beloven. Regelmatig blijkt die eindelijk bemachtigde baan niet lang zo betekenisvol als hij deed vermoeden. Zelfs profeet Covey nam het niet altijd even nauw met zijn eigen profetie: ‘Niemand wenst op z’n sterfbed dat hij meer tijd op kantoor had doorgebracht’, schrijft hij. Misschien heeft de beurswaakhond Musk wel een dienst bewezen door hem uit zijn bestuurdersfunctie te ontheven.

Het is tijd om onze prioriteiten collectief te verschuiven naar die dingen waar we wel stil bij willen staan als Vadertje Tijd ons op de schouders tikt. Dat betekent ook dat we het ideaal van arbeid minder religieus moeten doen voorkomen, om te beginnen door te stoppen met het verafgoden van mensen als Musk om hun arbeidsethos. Alleen dán zullen toekomstig deelnemers van de arbeidsmarkt niet voortijdig geofferd worden door existentiële stress.

Mail

Quirine van Eeden (1991) studeerde rechtsfilosofie in Leiden, schreef haar scriptie over Duitse Romantiek en nationalisme en deed bij de Nationale Denktank van 2017 onderzoek naar de veranderende arbeidsmarkt en de waarde van werk.

Olivier Heiligers (1982) is illustrator en maakt zijn tekeningen in een hedendaags klare lijn-stijl, als het kan met een vleugje humor. Naast zijn autonome tekenprojecten werkt hij regelmatig voor o.a. de Volkskrant, VPRO Gids en Het Parool.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer