Asset 14

Demoontjes

Automatische concepten 46

Ik ben in de natuur en ik laat mijn demoontjes buitenspelen.
Ik heb ze niet aangelijnd, het zou zinloos zijn. Anderen hebben demonen van het hondachtige soort (Dub de pup, Wikje en Weegje: africhten die handel) of een paardenspan (Wil, Gril, Bliksemdrift: teugels strak houden).
Mijn demoontjes kennen vele gedaantes, allen met zebrabloed. Aanlijnen zou betekenen gevierendeeld worden.

Wild, blij, uitgelaten buitelen de demonen over elkaar heen: ‘We mogen buitenspelen!’

Zwaarmoedig zou je ervan kunnen worden, want recreëren in de natuur is niet makkelijk dit weekend.
Ik ploeter fietsend door de duinen. Het waait zo hard dat we de wind een naam hebben gegeven: Zephyr.
Over de grond razen zandstormen als wolkenvelden, onze enkels worden aangevallen met zandmessen.
Het strand is Woestijn, de zee Fata Morgana. 

Een zwaar gemoed blijft uit. Mijn demoontjes zijn buiten dus ik hoef ze niet te dragen, dat scheelt.
Vacht en veren gaan nek aan nek. Onrust (een griezelig knaagdier) en Trots (een pauwachtige chimaera) gaan rennend aan kop. Drift (mijn sabeltandtijger) bijt in hun staarten.
Op de rug van Trots zit een kleine passagier: Verstand, een valkuiltje met hoeven. ‘Dit gaat niet goed’ krast Verstand zwakjes, ‘ik voel me niet gezond.’
Ze horen hem niet. Nieuwsgiertje (mijn yeti-aapje) is al op de vuurtoren geklommen: ‘Kom nou! Kijk nou! Mis niks!’.

De rest moet erachteraan. Vraatzucht, mijn luipaard, en Luiheid, mijn luiaard, worden verdoofd aan hun staarten meegesleurd.
Boven de koppen, staarten en klauwen zweeft mijn sfinx Verdriet. De hete adem van de rest blaast haar donsveren vooruit. Schuld, mijn harpij, en Schaamte, mijn kameleondraak, zijn bijna onzichtbaar door camouflage, en springen mee van tak tot tak.

Het is een wonderlijk peloton. Ze hebben het maar druk met elkaar.
Piekergedachten vallen weg alsof ik mezelf op een lagere versnelling zet. Niets maakt meer uit, alles is vervoering. Mijn reisgezel J. fietst harder dan ik kan bijbenen maar moet ook vaker stoppen. Ik ben echter in een trance waarin ik kan versnellen noch vertragen. Zonder er iets bij te denken fiets ik recht op een diepzwartgrijze lucht af.

De demoontjes zijn zichtbaar vandaag, zo heb ik ze het liefst. In de slagen van de wind, de plotselinge bries die kippenvel geeft, in de stem die huilt op zolder. Hoe ze overal in alles zijn.

 

De demoontjes zijn zichtbaar vandaag, zo heb ik ze het liefst. In de slagen van de wind, de plotselinge bries die kippenvel geeft, in de stem die huilt op zolder

Ik fiets en denk aan mijn demoontjes. Het zijn fijne gedachten. Angst uit mijn kinderverhalen is gewoon een man, een oude vriend. Ik ben blij om hem nu fysiek tegen te komen overal om mij heen, niet verborgen zoals in het dagelijks leven. Nu is het simpelweg hij tegen mij, urenlang trappen, ik op de pedalen, hij op de wind en de stroming, wie wint? 

Een wonderlijk gordijn sluit zich voor het nakende stadje. Ik bestudeer de paarsgrijze strepen die uit de lucht komen, verticale wolken.

‘Wat zíjn het?’ denk ik zonder het stoutste vermoeden.

Reisgezel J: ‘Als we nog droog over willen komen..’

Verticale wolken zijn regen. Laat daar geen misverstand over bestaan. Moesson barst los op ons hoofd.
Als in een Van Gogh staan we in een open veld, geen kant kunnen we op. In twee minuten zijn we doorweekt.

Met een nieuwe vijand erbij (Nattigheid) zijn Angst en Zephyr stukken kleiner geworden. In Den Burg, bijna drooggeföhnd van storm en inspanning, komen we aan op een terras. Nu de overlevingsstrijd gestreden is, valt er een stilte en in de stilte gaan de Demoontjes naar binnen.

Anneke Brassinga ligt open in een boekwinkeltje en zegt ‘Vertrouw geen lente.’ 

‘Leuk hè, die dieren,’ zegt de boekverkoper, wijzend naar een prent van een kraai. ‘Zoals op dit plaatje, zo kijken ze echt. ’s Avonds komen ze buiten.’

Hij weet het, besef ik.

‘Dan verzamelen ze zich hier op de boom bij de kerk. Alles wat mooi is en glimt, pakken ze.’ 

Dat weet ik.

‘Het zijn hele slimme wezens.’ 

Dat weet ik.

We fietsen naar de kerk en daar zitten ze weer buiten: hoog in de hoogste boom, 100 stuks, de takken buigen diep. Mijn Demoontjes. 

Als we terugfietsen, hebben we Zephyr mee, de storm blaast ons in één adem thuis. Het is pikdonker en doodstil, op mijn demonen na, die buiten spelen.

‘Ik word altijd heel geïrriteerd als ik niets kan zien in de nacht.’ zegt reisgezel J.

Ik hou ervan.

 

Demonen

Als de sterren stralen komen wolven waar de motten dansten rond het vuur

Als de wolven vluchten voor het licht dan komen de gieren

Als de gieren na gedane zaak naar het nest gaan dan trippelen de muizen pas

Als de muizen massaal op de vlucht gaan dan komt het water

Als het veulen bij de beek staat te drinken dan nadert de leeuw langzaam in zijn rug

Als de kudde de leeuw vertrapt dan ziet de hyena zijn kans

Als hyena’s huilen slaan de honden aan waar eerst katten krauwden in de tuin

Als de tuin groeit komt daar de klimplant al die haar overwoekert

Als de klimplant bloeit komen bijen wespen en rupsen vliegen en vogels

Als er vogels zijn slaat de kop van de cobra toe

en de staart van de cobra ziet een lekkernij in de kop van de cobra en hij neemt een hap

 

Er zijn altijd demonen 

Er zullen altijd demonen zijn

 

Er zijn altijd demonen 

in mij

Er zullen altijd demonen zijn

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Jessica Bacuna (1996) vindt de wereld een vreemde plek die ze niet altijd begrijpt. Dat inspireert haar om op een speelse manier te illustreren in combinatie met vervreemdende elementen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer