Asset 14

Verboden toegang

Verboden toegang 8

In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide.

het spijt me, meneer
ik wil mijzelf niet van het terrein verwijderen.

wilt u een stap achteruit zetten alstublieft?

ik ben bekend in dit bungalowpark, meneer,
we hebben lang gedaan alsof we hier op vakantie waren
verzonnen huizen waar we eigenlijk vandaan kwamen.

heeft u geen zin er even tussenuit te zijn
een frisse duik in het zwembad misschien
en daarna onder de douche
waar mijn oma het chloor uit mijn haar spoelde tot het weer zacht genoeg was
om door te kammen, ik ben een meisje geweest meneer, kunt u zich dat voorstellen?

ik liet kikkers in jampotten stikken
haalde de slakken weg en stak ze dan in mijn mond de huisjes kraakten tussen mijn tanden
ik was een meisje dat zelf graag iets wilde worden waar men omheen liep bent u een kind geweest
meneer?

liet u lieveheersbeestjes van uw vingertoppen vliegen
veel wezens zoeken de zon op: ontkiemend blad, klauwtjesmos
mijn oma verfrommeld in het gras van de tuin achter de bungalow waar haar donkerpaarse
lijkvlekken langzaam verkleurden, meneer

alstublieft komt u niet zo dichtbij
oma die de wormpjes uit haar zelf geplukte bosbessen dood drukte
het aanrecht boende de plafondhoeken stofte alle laken streek met haar rug kromgetrokken
en de handen van opa om haar kuiten tot ze moest kruipen
zoals ik mijn handen om de takken sloeg als ik een eik inklom
het schors rotsachtig onder mijn blote voeten.

nee, meneer, ik wil u niet vertellen hoe ik heet
hoe oma me riep toen ze haar stem terugvond:

Luus, haal die slakken van je gezicht af Luus, snijd de uien
haal de aardappels uit de voorraadkast, de tomatenblokjes
het pak vruchtensap van de bovenste plank.

meneer doet u een stap terug alstublieft
raak me niet aan, meneer
wanneer heeft u voor het laatst uw lichaam om dat van een ander geslagen
zonder dat het meer betekende dan waken
wanneer een ademhaling tussen boomtakken knarst
de kou haar ledematen inkruipt alsof ze de dood vast oefent, meneer

ik zie wel wat u aan uw riem heeft hangen en u moet weten dat ik niet bang ben voor de dood
alleen voor wat er achterblijft
de resten van opa die zichzelf uit de kelder hijst
verdorde vingernagels tik tik tik tegen de vloerplanken
hoe hij ruikt
bedwelmend
zoet

wat ik hier te zoeken heb, meneer?
Veraarde botten misschien een roestbruin schedel om hersenresten uit te koken de contouren van
een herinnering:

groene zeep, strijkwaterstoom, stukgeslagen knieschijven.

wat ik hier zoek, meneer
ik denk dat u mij verkeerd begrepen heeft.
ik probeer juist om iets kwijt te raken ziet u, ik probeer kwijt te raken

zoals ik dat kon toen ik in bomen klom oma riep
Luus kom omlaag nu Luus

de bosbessenjam pruttelde op het fornuis
scharlaken dan paars in de pan de kleur van het bloed dat klonterde rond de messteken in opa’s zij
de lijkstijfheid zette zijn kaken wagenwijd open
tussen zijn tanden ontbrak een tong meneer

wordt nou niet zenuwachtig haalt u die hand van uw riem af meneer ik weet
hoe diep ik een graf moet graven.

Verboden toegang

Verboden toegang 1

Verboden toegang 2

Verboden toegang 3

Verboden toegang 4

Verboden toegang 5

 

Verboden toegang 7

 

*

Hertenkalf 10

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sara Mertens maakte het beeld bij deze teksten en gaf ze allemaal een plekje in een zachte, groene zoekplaat.

Mail

Maaike Rijntjes (die/hen, 1997) is dichter, schrijver, chaoot en als filosofe onzeker over hoe deze woorden op de werkelijkheid passen. Hun werk verscheen o.a. in De Optimist, Het Liegend Konijn en de podcast Niet Geschikt voor Kinderen. In 2022 bezocht die twaalf Parijse begraafplaatsen tijdens de schrijfresidentie van deBuren. Hen is ook enthousiast redactielid bij Op Ruwe Planken.

Sara Mertens (1994) is illustrator en striptekenaar. In de beelden die ze maakt lopen droom en werkelijkheid door elkaar. In een heldere lijn verbeeldt ze de meest onopvallende gebeurtenissen. Centraal in haar werk staat de relatie die we aangaan met elkaar en onze omgeving.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer